Παπαδιαμαντής ΙΙ [Papadiamantis II, Αννα Λ., Παναγία Ψαριανή, Musteru]

[Νάξος]

Αυτό το βαποράκι μου θυμίζει το Χρυσή Άμμος το λευκό, σε πιο κοντόχοντρη, τετραγωνισμένη εκδοχή. Σύμφωνα με τον καπετάνιο των «Λιμενικών καταφυγίων» της χώρας το πλοίο χάθηκε εξαιτίας του κακού καιρού. Είναι κρίμα να βουλιάζει ένα καράβι λόγω καιρού. Και είναι κρίμα για το ναυπηγό του βασικά που το σχεδίασε. Ωστόσο, αν το καράβι δεν ήταν για ωκεανούς και αντικυκλώνες τότε αυτοί που του επέτρεψαν να ταξιδεύει σε τέτοιες θάλασσες με τέτοιους καιρούς είναι μάλλον αχαρακτήριστοι.

Εντύπωση μου έκανε δίπλα στον τίτλο της εφημερίδας «Νação» (το έθνος) το γνωμικό: οι γνώστες λένε πολλά και μιλάνε λίγο, οι ανίδεοι λένε λίγα και μιλάνε πολύ.

Αιωνία του η μνήμη. Ευτυχώς γλίτωσαν όλες οι ανθρώπινες ζωές.

[Haddock]

Το Παπαδιαμάντης II ναυπηγήθηκε ως «Γεώργιος» στα ναυπηγεία Αφοί Ζ. Βασιλειάδη ΟΕ στη Σαλαμίνα και καθελκύστηκε τον Απρίλιο του 1973.

Ο ναυπηγός του πλοίου, Ελευθέριος Καβαλάρης, σχεδίασε ένα σκαρί με ολικό μήκος 67μ. (μεταξύ καθέτων 58,20μ.) και πλάτους 11,20μ. Στη σημερινή εποχή των πλοίων άνω των 100μ, το βαπόρι θα φάνταζε μπροστά τους σαν καΐκι με βύθισμα 3μ. και ύψος τα 4,10μ. Ο τύπος της εποχής ανέφερε ότι το κόστος της ναυπήγησής βάρυνε τους ιδιοκτήτες του (Περλέγκας, Λαγόπουλος) κατά 36 εκατομμύρια δραχμές.

Το πλοίο ήταν χωρητικότητας 1,200 κόρων και φιλοξενούσε 500 φίλους επιβάτες με τις σπαρτιάτικες ανέσεις του. Το γκαράζ, παρ' όλο το λιλιπούτειο μέγεθος του πλοίου, χωρούσε 55 αυτοκίνητα ή 17 φορτηγά. Το μικρό σκαρί γλιστρούσε στη θάλασσα με την υπηρεσιακή ταχύτητα των 13 κόμβων χάρη στις δυο μηχανές S.K.L. 1,100 ίππων η κάθε μια.

Με το Παπαδιαμάντης II δεν είχα την τιμή να ταξιδέψω αλλά πρέπει να ήταν από τα παιχνιδιάρικα της «Ελληνικής Παλιοπαρέας» λόγω μικρού εκτοπίσματος.

[Ellinis]

Το Παπαδιαμάντης II ναυπηγήθηκε ως «Γεώργιος» στα ναυπηγεία Αφοί Ζ. Βασιλειάδη ΟΕ στη Σαλαμίνα και καθελκύστηκε τον Απρίλιο του 1973.

Φίλε Νίκο, νομίζω το αρχικό όνομα του ήταν ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. Ωστόσο ολοκληρώθηκε ως ΑΝΝΑ Λ. και ταξίδεψε από Ραφήνα για Ανδρο-Τήνο και αργότερα με προέκταση στη Μύκονο. Επίσης έκανε και Ραφήνα-Μαρμάρι.

Στο Γούτο πουλήθηκε το 1984 και ταξίδεψε από Βόλο και αρχικά και από Κύμη προς Σποράδες. Μάλιστα το 1988 έκανε και Κύμη-Αϊ Στράτη-Λήμνο.
Κάπου κάπου κατέβαινε σε Ραφήνα και Λαύριο για να καλύψει τις ετήσιες των άλλων καραβιών του Γούτου.

[Roi Baudoin]

Αποχαιρετισμός στο γλυκό σκαθάρι.
Η έκφραση αυτή ανήκει στον καλό μας φίλο, τον Μίλτο το Χαλά.
Είχε χαρακτηρίσει τα τέσσερα πλοία των Σποράδων, ως τέσσερα σκαθάρια που ήταν όλα τους υπέροχα.

Η ιστορία του ξεκινά από τη Ραφήνα, ως "¶ννα Λ".
Το θυμόμαστε δεμένο στον μέσα μώλο της Ραφήνας, εκεί όπου σήμερα δένουν τα ταχύπλοα.
Στις Σποράδες έγραψε μια μεγάλη ιστορία με τα σινιάλα του Γούτου, ως "Παπαδιαμάντης ΙΙ".
Στα τέλη του 1999 έμπλεξε και αυτό στα γρανάζια της Minoan Flying Dolphin με το όνομα "Παπαδιαμάντης".
Αλλά, καθώς δεν ταίριαζε με τη φιλοσοφία της νέας του εταιρείας, επέστρεψε, σχετικά σύντομα, στην παλιά του εταιρεία.
Δούλεψε από το Λαύριο για Κέα και Κύθνο.
Αργότερα πωλήθηκε στη -Link και πήρε το όνομα "Παναγία Ψαριανή". Ταξίδευε από τη Χίο για τα Ψαρά.
Το 2006 και έπειτα από μια περίοδο παροπλισμού έφυγε για το Νότο ...

Νομίζω ότι αξίζει να ανεβούν, προς τιμήν του, οι φωτογραφίες από τη Ραφήνα, το Βόλο, τη Σκιάθο, το Λαύριο, τον Πειραιά και τον Νέο Μώλο Δραπετσώνας.
Χρονικό επιστροφής στα χρόνια της αθωότητας.


Ξεκινάμε από το Βόλο.
Φεβρουάριος του 1999 στο Βόλο.
Μάλιστα, κάπου στα 1999 πετύχαμε και τα τέσσερα "σκαθάρια" στο λιμάνι του Βόλου. Θα την ανεβάσουμε κάποια στιγμή για τα τιμήσουμε όλα μαζί.
Τώρα, πια, το μόνο που συνεχίζει είναι το "Μακεδών".

Το Παπαδιαμάντης στο Βόλο.jpg

Στο Βόλο.jpg

[vinman]

Να θυμηθούμε και αυτό
http://www.nautilia.gr/forum/showpos...8&postcount=13

[polykas]

Aπό το αρχείο του φίλου Μίλτου Χαλά παραθέτω μία φωτό του πλοίου στις Σποράδες.


1.jpg

[Haddock]

Να είναι καλά ο Μ. Χαλάς που μοιράζεται το αρχείο του. Η συγκεκριμένη εικόνα ομορφαίνει το «σκαθάρι» του καπετάν Γούτου. Δένει το άσπρο του σκαριού με το καταπράσινο τοπίο των Σποράδων.

Όσοι το έχετε ταξιδέψει, γνωρίζετε τι υπήρχε στο πλωριό ντεκ δίπλα στο όνομα του πλοίου (φαίνονται φινιστρίνια);

[καπετάν αντρέας]

Να και μια φωτογραφία του πλοίου ως Anna L. Με αυτό το όνομα, είχα ταξιδέψει στο πλοίο τον Ιούνιο του 1982 για ¶νδρο (Μπατσί). Ξεκινούσε από Ραφήνα στις 08.00 και νομίζω ότι έκανε δυόμισυ ώρες. Είχε καλοσύνη, και παράταύτα το Anna L κούνησε λίγο στα (όχι ιδιαίτερα) απόνερα κάποιου άλλου καραβιού. Σκεφτήκαμε ότι στη φουρτούνα θα πρέπει να πήγαινε σαν καρυδότσουφλο...
Οι μηχανές του έκαναν δυνατό και χαρακτηριστικό θόρυβο, σαν παλιού φορτηγού αυτοκινήτου.
Θυμάμαι, στην επιστροφή του από Μύκονο Τήνο (γύρω στις πέντε το απόγευμα), η είσοδός του στο λιμάνι του Μπατσιού δεν πέρναγε απαρατήρητη! Αφιερωμένη σε όλους σας

anna l.jpg

[Haddock]

Καπετάν Αντρέα, έπιασες κι εσύ τη θέση του ελεύθερου σκοπευτή.

Η φωτογραφία είναι πράγματι σπάνια και παίρνει άλλο χρώμα με τα βιώματά σου. Ένα παρεξηγημένο πλοίο όπως και τόσα άλλα «Ελληνόπουλα» της δεκαετίας του 1970. Το ασπρόμαυρο φιλμ έχει άλλη χάρη που προσδίδει μια νοσταλγία στην εικόνα.

[robo]

Είναι το πλοίο με το οποίο είχα το προσωπικό μου ναυτικό ατύχημα!! (Ελπίζω να μην υπάρξει άλλο !)! Ήταν γύρω στο 1980, και πιτσιρικάς όντας, θα ταξίδευα οικογενειακώς με το τότε ΑΝΝΑ Λ. από Γαύριο για Ραφήνα. Η θάλασσα ήταν "λάδι", το πλοίο ξεκίνησε, και μόλις τελείωσε η ανακοίνωση "..ο πλοίαρχος και το πλήρωμα σας εύχονται καλό ταξίδι!", ακούστηκε΄θόρυβος και το πλοίο βρέθηκε μέσα στον μικρό κόλπο, κάτω από τον φάρο που υπάρχει στην είσοδο του λιμανιού!! Σε απόσταση πλησίασαν κάποια πλοία, μεταξύ των οποίων και το τότε ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ, αλλά κανένα δεν μπορούσε να έρθει πολύ κοντά και να παραλάβει τον κόσμο, καθώς υπήρχαν αρκετά βράχια. Μάλιστα θυμάμαι το ΑΝΝΑ Λ. να φαίνεται σαν να έχει πάρει μικρή κλίση & να "ακουμπά" πάνω σε κάποιον ύφαλο. Μετά από αρκετή ώρα, προσέγγισε τον καταπέλτη ένα μικρό φορτηγό, το οποίο και μας έβγαλε στο Γαύριο, ενώ το ΑΝΝΑ Λ. με τα οχήματα που μετέφερε, παρέμεινε κολλημένο στα βράχια. Το ταξίδι μας προς Ραφήνα συνεχίστηκε τελικά με το ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ, το οποίο παρέμενε καθ'όλη την διάρκεια της εγκατάλειψης έξω από το λιμάνι, για παν ενδεχόμενο...