To ACHILLE LAURO κατασκευαστηκε το σωτηριο ετος 1947, στην Ολλανδια, για λογαριασμο της Rotterdamse Lloyd. H παραγγελια ειχε τεθει το 1938 και η θεση τροπιδας εγινε το 1939 στο ναυπηγειο Royal Schelde στο Vlissingen. Oι εργασιες κατασκευης σταματησαν οταν οι Γερμανοι εισεβαλλαν στη χωρα, το Μαη του 1947. Το ναυπηγειο περασε σε Γερμανικα χερια στις 7 Ιουνιου. Ετσι, η δουλεια προχωρουσε με αργους ρυθμους, αφου δεν ηταν ιδιαιτερης σημασιας για τους κατακτησες, ενα πλοιο 21,000 τονων. Φυσικα, και οι Ολλανδοι, προσπαθησαν, και καταφεραν, να μην ειναι σε θεση να καθελκυστει. Η Ολλανδικη κυβερνηση ζητησε απο τους Συμμαχους, να μην βομβαρδιστει, σε περιπτωση εναεριας επιθεσης.
Ο Προεδρος της Rotterdam Lloyd, ηταν ο Willem Ruys (Bίλλεμ Ράους). Κατα την Γερμανικη κατοχη, πιαστηκε απο τους Γερμανους και αργοτερα εκτελεστηκε. Ετσι, το νεο πλοιο της εταιριας, πηρε το ονομα του. Ολα τα προηγουμενα πλοια, ειχαν ονομαστει απο ηφαιστεια τον Ανατολικων Ινδιων.
Η καθελκυση τελικα εγινε στις 1-7-1946, και παραδοθηκε στους ιδιοκτητες τον Νοεμβρη του 1947. To παρθενικο ταξιδι εγινε στις 2-12-1947, απο Rotterdam για Ινδονησια. Ομως, οταν το 1949 η Ινδονησια απεκτησε την ανεξαρτησια της, το πλοιο αρχισε να γινεται ζημιογονο. Ετσι, ξεκινησε δρομολογια στο Β. Ατλαντικο τον Μαη του 1958. Πριν απο αυτο ομως, ειχε συγκρουστει με το αντιπαλο πλοιο Oranje στην Ινδονησια, τον Γενναρη του 1953! Ευτυχως δεν υπηρξαν θυματα, παρα μονο υλικες ζημιες (το ORANJE εχασε την πλωρη του). Μετα απο καποια ταξιδια στην Αμερικη και τον Καναδα, το πλοιο δρομολογηθηκε προς Αυστραλια, μετα απο μια επισκεψη στο ναυπηγειο Wilton-Fijenoord, για ταξιδια στο γυρω του κοσμου.
Μετα απο μια ξαφνικη πτωση της επιβατικης κινησης, το πλοιο πουληθκε το τελη του 1964 στην Ιταλικη Lauro, και παραδοθηκε τον Γενναρη του 1965. Tην ιδια χρονια, αγοραστηκε και το αντιπαλο "ORANJE", και μετονομαστηκε ANGELINA LAURO. To WILLEM RUYS ειχε μετονομαστει σε ACHILLE LAURO (o Achile Lauro ηταν ο Γενικος Διευθυντης της Lauro). Αμεσως σταλθηκε στο ναυπηγειο Cantieri Riuniti di Palermo για εκομοντερνισμο. Στις 29-8, εγινε μια εκρηξη στο πλοιο, και ακολουθησε πυρκαγια. Ως εκ τουτου, οι εργασιες καθυστερησαν. Το πλοιο ξεκινησε δρομολογια στις 13-4-1966. Οι πιο εμφανεις διαφορες ηταν οτι το κυτος ηταν βαμμενο μπλε, και οτι οι τσιμινιερες ειχα ψηλωσει. Το παρθενικο του ταξιδι εγινε απο Genova για Wellington μεσω Sydney. To 1972, και συγκεκριμενα στις 19-5, κατα τη διαρκεια εργασιων συντηρησης, πηρε φωτια. Οι επισκευες διηρκεσαν 5 μηνες. Τον Δεκεμβρη του 1972, τα δρομολογια προς την Ωκεανια εληξαν, και ετσι, χρησιμοποιουνταν αποκλειστικα για κρουαζιερες. Στιε 28-4-1975, συγκρουστηκε με το Λιβανεζικο πλοιο μεταφορας ζωων, στα Δαρδανελια. Το επομενο γεγονος εγινε το 1981, οταν το πλοιο, για ακομα μια φορα τυλιχτηκε στις φλογες. Δεν οδηγηθηκε σε διαλυση, αλλα ξαναμπηκε σε υπηρεσια, μετα απο τις απαραιτητες επισκευες. Το 1982, και καθως το πλοιο βρισκοταν σε 10ημερη κρουαζιερα, κατασχεθηκε απο το Ιταλικο δημοσιο, για μη καταβολη λιμενικων τελων απο την Lauro. Το πλοιο εδεσε στην Τενεριφη για λιγους μηνες. Αργοτερα μεταφερθηκε στη Γενοβα, οπου και παροπλιστηκε μεχρι που πληρωθηκε το χρεος.
Το 1985, η Lauro μαζι με τον Χανδρη, εκαναν συμπραξη. Ομως, και παλι το ACHLLE LAURO θα βρισκοταν στην επικαιροτητα. Στις 7-10-1985, και καθως το πλoιο βρισκοταν σε 10-ημερη κρουαζιερα, θα κατεπλεε στην Αλεξανδρεια, για να επισκεφτουν οι επιβατες το Κάιρο, και να ξαναεπιβιβαστουν στο Port Said. Oι μισοι επιβατες κατεβηκαν για την εκδρομη, και οι υπολοιποι εμειναν στο πλοιο. Κατα τη διαρκεια του πλου προς Port Said, πειρατες κατελαβαν το πλοιο, και αργοτερα σκοτωσαν ενα Αμερικανο επιβατη με ειδικες αναγκες, και πεταξαν τον ιδιο και το καροτσακι του στη θαλασσα. Οι Αιγυπτιακες αρχες εδωσαν αδεια στους πειρατες να φυγουν ανεπαφα. Ετσι, μολις το πλοιο εφτασε στο Port Said, οι πειρατες αφου περασαν στην αλλη ακρη του λιμανιου με ενα ρυμουλκο, επιβιβαστηκαν σε ενα αεροπλανο (το οποιο αναγκαστηκε σε προσγειωση απο τους Αμερικανους στη Σικελια).
Για αλλη μια φορα, το πλοιο ειχε τον αντικτυπο μιας κρισης μεταξυ Αμερικης και Αιγυπτου. Μετα απο 8 ημερες, κατεφθασε στη Γενοβα. Το 1987, σηκωσε Ελβετικη σημαια, και το 1989 ξαναηρθε στην επιφανεια μετα την προβολη της ταινιας "The Hijack of the Achille Lauro"
Το τελος ηρθε το 1994, οταν στις 30-11 και καθως βρισκοταν εξω απο τη Σομαλια, εκδηλωθηκε για αλλη μια φορα πυρκαγια. Αυτη τη φορα ηταν τοσο καταστροφικη, που και οι 1090 επιβαινοντες εγκατελειψαν το πλιο. Απο αυτους, 3 καηκαν πριν μπορεσουν να φυγουν απο το φλεγομενο σκαφος. Η φωτια εκαιγε 3 μερες και το πλοιο εγινε TCL. Στις 2-12, και κατα τη διαρκεια ρυμουλκησης, το πλοιο βυθιστηκε.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Finnpartner_1966 : 26-11-2008 στις 22:59
[FONT=Arial][SIZE=4]FINNPARTNER (1966) OY Wartsila AB, Helsinki #380[/SIZE][/FONT]