Να ευχαριστήσουμε πολύ όλους τους καλούς φίλους για τα "δώρα" που απλόχερα μας προσφέρουν.
Φίλε mastrokosta, αυτά που γράφεις είναι πολύ σημαντικά.
Ο Καββαδίας μπορούσε να δείξει στον καθένα και μια διαφορετική πλευρά του εαυτού του.
Για τους αστούς και τους διανοούμενους ήταν ο ναυτικός που γλεντά και χαίρεται τη ζωή του, χωρίς να υπολογίζει το αύριο.
Για πολλούς συνταξιδιώτες του, ένας ολότελα διαφορετικός άνθρωπος από αυτούς. "Και μάλιστα, σε κάθε λιμάνι έρχονταν και τον συναντούσαν κάποιοι εξίσου περίεργοι με αυτόν" (από προσωπική μαρτυρία κάποιου παλιού συνταξιδευτή του).
Φίλε nikitasko, είναι πολύ όμορφες οι ζωγραφιές του Μιχάλη Παπά που ανέβασες.
Στο εξαιρετικό βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας Γυναίκα - Θάλασσα - Ζωή" αναφέρεται η ακόλουθη μαρτυρία του Καββαδία (Σελίδα: 46).
"Ο Καββαδίας μένει για λίγο τώρα αφηρημένος, για λίγο απόμακρος και κοιτάει στο μπράτσο του ένα τατουάζ, μια γοργόνα.
- Αυτή δεν θα μ' αφήσει ποτέ. Μ' αυτήν θα πάω. Δεν θα με προδώσει. Τώρα αυτή είναι σαράντα χρονών κορίτσι, Μου την έφτιαξαν στο Χογκ-Κονγκ - εκεί πέρα, νομίζω, τόσα χρόνια πού να θυμάμαι. Μερικές φορές, μερικές νύχτες, που ξυπνάω, κοιτάζω τη χορεύτρια και μου φαίνεται πως εξαφανίζεται!... Βιάζομναι να ξημερώσει να δω πως είναι ακόμα πάνω στο μπράτσο μου..."
Φίλε Παναγιώτη, έχεις δίκιο. Η "Βάρδια" καλό είναι να διαβάζεται ανά κάποια χρόνια. Κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι διαφορετικό.
Στη "Βάρδια" συνατάμε και την χαρακτηριστική του φράση
"Δεν ξεκίνησα για τίποτα. Μονάχα για να ταξιδεύω"
Παρακάτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη "Βάρδια".
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους φίλους.