Όπως πάντα, φοβερός ο Paroskayak! Δεν είχα ξαναδεί το απόσπασμα αυτής της ταινίας, την οποία ούτε καν ήξερα. Πρώτη φορά βλέπω τόσο καθαρές εικόνες από Πειραιά και πλοία της δεκαετίας του '60. Γνωρίζουμε ποιο είναι το πρώτο πλοίο που φαίνεται στο βιντεάκι; Το "ΜΑΣΣΑΛΙΑ" που φαίνεται πίσω από το "ΠΑΤΡΙΣ" , ήταν και αυτό υπερωκεάνειο; Υποθέτω, πήγαινε Αμερική; Οι είδήμονες γνωρίζουν κάποια από τα άλλα πλοία που φαίνονται;
Θα το ξαναδώ και θα τα ξαναδώ, παρόλο που θα το προτιμούσα με άλλη μουσική επένδυση, κάτι πιο νοσταλγικό, κάτι πιο sixties.
Όπως και νά'χει, όμως, το δώρο που μας έκανε ο Paroskayak, είναι ένα φρουτάκι που στάζει στα μάτια μας τσουχτερές ασπρόμαυρες εικόνες από Ford Taunus (First generation-αν δείτε έστω και ένα στους δρόμους σήμερα, γράψτε μου!), Austin Morris, Wolseley, Mercedes 190 (Με τα αλησμόνητα χαρακτηριστικά "κινέζικα" πίσω φτερά), αλλά και πουλμανάκι Setra...
Μας φέρνει στη θύμιση τα χοντροκομμένα μπλε αστικά λεωφορεία με το καμπυλωτό πίσω μέρος...
Μας ανοίγει ένα ονειρικό άλμπουμ πλημμυρισμένο από εικόνες με ταγάρι, τσεμπέρι και μαύρο γυαλί πεταλουδέ...
Αποτυπώνει την αγωνία και την ελπίδα των μεταναστών για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και τη θλίψη στα δακρυσμένα πρόσωπα αυτών που μένουν...
Σαν ένα αυθεντικό βιβλίο λαϊκής ιστορίας, το φιλμάκι, γνήσια φτωχολογιά, προβάλει εκφράσεις προσώπων που προδίδουν σκέψεις και συναισθήματα χαραγμένα σε μια λασπωμένη Αθήνα, σε συνοικίες με στέγες από ελλενίτ, σε κουτούκια με ρετσινούλα, και σε παρέες με ρεφενέ... Φανταζόμαστε ότι για τους ερχόμενους από επαρχία, ίσως υπάρχουν κάποιοι παραπάνω φόβοι για το άγνωστο, και όνειρα σκαλισμένα σε βράχο ή σε μια κάμαρα υπό το φως λάμπας πετρελαίου "LUX". Αθωότητα και ευσεβείς πόθοι, κάπου και υπό το φόβο του χωροφύλακα.
Εκτός από τις επιγραφές "ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ" και ΟΛΠ, σταθερές "αξίες" και σήμερα, μεταφερθήκαμε όλοι σε μια Ελλάδα που πλέον έχει φύγει...
Fucking Sixties, για να παραφράσω το γνωστό όμορφο τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη...
Και πάλι μπράβο, Νίκο. You made my day!