Γεια σε όλους!
Κρίνοντας απ τους αγώνες που συμμετέχω εγώ δε θα έλεγα ότι η ιστιοπλοΐα είναι extreme sport, αν και κατά καιρούς έχουμε όλοι δει δύσκολες συνθήκες ακόμα και σε ανύποπτες στιγμές.
Ποσό μάλλον σε ποιο ανοιχτές θάλασσες, ποιο βαρβάτους καιρούς οπού τελικά δε θέλει και πολύ να γίνει η στραβή και να υπάρξει κάποιο ατύχημα. Και πράγματι τέτοια συμβαίνουν που και που. Διάβασα ένα καταπληκτικό άρθρο του Ανδρονίκου στον Ιστιοπλοϊκό κόσμο (#76) σχετικά με την Ύδρα του Μάρτη που πέρασε. Σίγουρα οι συνθήκες εκεί ήταν κάπως ακραίες αλλά ακόμα σε μέτριο καιρό μπορεί να υπάρξει μια ατυχή στιγμή. Κρίνοντας απ την δική μου εμπειρία σπάνια βλέπω *προλυπτικη* χρήση σωστικών και συνήθως όταν θα το επιζητήσεις θα είναι αργά ή θα είναι δύσκολη η πρόσβαση σε ένα σωσίβιο κλπ.
Γενικά νομίζω η όλη φάση στους αγώνες είναι στο "έλα μωρέ τώρα" και στο "θα δούμε" όταν γίνει η στραβή. Μια νοοτροπία όπως και στο δρόμο δηλαδη.
Νομίζω ότι δε θα επρεπε τέτοια θέματα να είναι στην κρίση του καθένα, αλλά η επιτροπή αγώνα να επιβάλλει χρήση σωστικών και να ελέγχει πριν την εκκίνηση. Μη γίνει κάμμια μέρα κάμια στραβή και βγούμε όλοι σε παράθυρα ειδήσεων, όπως είχε γίνει με τα παιδιά που πήγαν για ραφτινγκ...

(http://www.horc.gr/files/ik/ik76.pdf σελ 18 )