Κώστα ευχαριστώ για το αλέρτ να διαβάσω τα λόγια σου εδώ. Μόλις άρχισα να διαβάζω κατάλαβα ότι η συγκίνηση σου είναι φανερή. Αν διαβάσεις σε λίγες μέρες αυτά τα λόγια που γράφεις θα δείς πως το κατάλαβα (ο τονισμός......Μην το φτιάξεις είναι όμορφο και δείχνει την συγκίνηση σου). Όπως κάθε φορά που διαβάζω περιγραφές σου έτσι και σήμερα με πήρες μαζί σου στην αγωνία, την χαρά και την συγκίνηση σου.... Για άλλη μια φορά θα σου πω δημόσια ευχαριστώ, από καρδιάς, που με ταξίδεψες με την περιγραφή σου, έστω κι αν αυτή δεν ήταν ευχάριστη. Είμαστε όμως ναυτικοί... μια δύσκολη δουλειά με πολλά απρόοπτα. Να είσαι πάντα καλά να θυμάσαι και να μας περιγράφεις θαλασσινές ιστορίες. Το ποιό ωραίο κομμάτι στο φόρουμ!!
Τότε mastrokosta ήξερες τον θείο μου τον καπτα-Τάσο.
Είχα φύγει πριν έρθει .Ο θειος σου πρέπει να ηρθε Ιούλιο και εγώ είχα φύγει Ιούνιο !Εγώ άφησα τον καπετάν Στέφανο μέσα .
Το ναυάγιο του Royal Pacific δεν απασχόλησε πολύ τα ΜΜΕ την εποχή εκείνη και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στον κόσμο. Ακόμη δεν είχαν κυκλοφορήσει και τα περιοδικά της ναυτιλίας που υπάρχουν σήμερα. Ενα σημείο που από πρώτο χέρι ξέρω, είναι ότι πριν το μοιραίο ταξίδι ειχαν ακυρωθεί οι 2 προηγούμενες κρουαζιέρες και καθώς το πλοίο ήταν δεμένο στο λιμάνι της Σιγκαπούρης γινόντουσαν συνεχή γυμνάσια εγκατάληψης του πλοίου από το πλήρωμα. Αυτό ήταν και ο κύριος λόγος που χάθηκαν σχετικά λίγα άτομα με τις συνθήκες βύθισης την νύχτα εκείνη.
Το πλοίο ήταν σε αρίστη κατάσταση !Είχαμε περάσει cost guard χωρίς την παραμικρή παρατήρηση .Όλα τα παιδιά που ήταν πλήρωμα ,και εννοώ τους Έλληνες αξιωματικούς ,ήταν ένας και ένας. Από την μηχανή μέχρι την γέφυρα .¶λλωστε οι περισσότεροι σήμερα είναι στελέχη εταιριών .
Το ατύχημα έγινε νύχτα γύρω στις 02:00 am, στην βάρδια 12:00-04:00 που ήταν ο καπετάν Παναγιώτης .Καλός υποπλοίαρχος και έμπειρος αξιωματικός .Δεν πρόλαβε να αντιδράσει διότι την τελευταία στιγμή το άλλο βαπόρι άλλαξε πορεία και έπεσε επάνω του .Κτυπήθηκε ανάμεσα σε δυο υδατοστεγή διαμερίσματα ,και γι αυτό βούλιαξε .Ήταν τόσο σφοδρή η σύγκρουση ,που μου έλεγαν ότι του ξήλωσε όλη την αριστερή μπάντα .Όλες οι βάρκες έπεσαν με κόσμο στην θάλασσα χωρίς κανένα πρόβλημα εκτός από την Νο 8 στην οποία ήμουν και λεμβαρχος όταν ήμουν στο βαπόρι .Και ο λόγο ήταν ότι το ρήγμα ήταν ακριβώς από κάτω και εξείχαν οι σχισμένες λαμαρίνες, και την εμπόδιζαν να κατεβεί .Όσοι χάθηκαν ήταν οι επιβάτες των καμπίνων που κτυπήθηκαν ,και ένας Ινδός δόκιμος λογιστηρίου , ο οποίος από τον φόβο του αγκάλιασε το καπόνι των πνευστών σχεδίων ,και πήγε μαζί με το βαπόρι .Ήταν μόλις 23-24 ετών παλικάρι .Τον έχω και σε μία φωτογραφεία στην γιορτή που κάναμε για το Πάσχα .Μέχρι την τελευταία στιγμή των παρακαλούσαν να βουτήξει στην θάλασσα ,και ενώ είχε φορέσει σωσίβιο ,σοκαρισμένος ,δεν το έκανε .Την ιστορία μου την διηγήθηκε ένας φίλος μου δεύτερος ηλεκτρολόγος που ήταν παρόν και έπεσε τελευταίος στην θάλασσα .
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mastrokostas : 10-05-2009 στις 20:42
mastrokosta, η περιγραφή σου μεταφέρει τις τρομακτικές στιγμές που ζήσανε οι άνθρωποι...
Υποθέτω πως το αλιευτικό θα έκανε ανάποδα μετά τη σύγκρουση, κάτι που ίσως χειροτέρεψε τα πράγματα. Έχω διαβάσει πως σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερο είναι το πλοίο που εμβόλισε να παραμείνει πάνω στο ρήγμα.
Κατάφερα και βρήκα μια φωτογραφία από την εποχή των εγκαινίων του στον Πειραιά. Είχε γίνει το σχετικό promotion σε διάφορα ναυτιλιακά έντυπα της εποχής, από κάποιο από αυτά και η φωτογραφία.
empress 1.jpg