ΜΕ «ΓΟΡΔΙΟ δεσμό» για την ευρωπαϊκή ναυτιλία μοιάζουν οι τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την μία πλευρά η Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με τη ρύπανση από τα πλοία και τη θέσπιση κυρώσεων για παραβάσεις, και η απόφαση πλαίσιο του Συμβουλίου για το ίδιο θέμα που την περιβάλλει.
Από την άλλη η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου μετά από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία «αποδυναμώνει» τις αποφάσεις - πλαίσιο του Συμβουλίου.

Με τον χρόνο να «τρέχει»αφού τα κράτη μέλη έχουν προθεσμία να θέσουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία έως τις 1 Μαρτίου 2007, η ελληνική κυβέρνηση μελετά όλες τις δυνατότητες προσαρμογής με γνώμονα το συμφέρον τόσο της ελληνικής ναυτιλίας αλλά και στην προστασία του περιβάλλοντος.

«Η Ελλάδα μελετάει τον τρόπο προσαρμογής λαμβάνοντας υπ' όψη το συμφέρον της ελληνικής ναυτιλίας, και την προστασία του περιβάλλοντος», υπογραμμίζει στη «Ν» ο γενικός γραμματέας του ΥΕΝ Ιωάννης Τζωάννος και προσθέτει:

«Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις αποφάσεις πλαίσιο του Συμβουλίου δίνει αυξημένες δυνατότητες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ποινικές διατάξεις. Την περίοδο αυτή μελετάμε, με γνώμονα όσα σας ανέφερα τις επόμενες κινήσεις μας. Το θέμα δεν αφορά μόνο τις ελληνικές θάλασσες, αλλά όλες τις χώρες της Ε.Ε.»

Το σημείο - «κλειδί»

Το σημείο - κλειδί της οδηγίας είναι «Τα κράτη μέλη να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι οι παραβάσεις κατά το άρθρο 4 επισύρουν αποτελεσματικές, ανάλογες και αποτρεπτικές κυρώσεις, στις οποίες είναι δυνατόν να περιλαμβάνονται ποινικές ή διοικητικές κυρώσεις», αφού στην ουσία δίνει την δυνατότητα σε ένα κράτος να περιλαμβάνει και ποινικές ή όχι κυρώσεις.

Νέος γύρος

Οι εξελίξεις αυτές στην ουσία δίνουν τη δυνατότητα στην ναυτιλιακή κοινότητα να επαναδιαπραγματευτεί. Σημειώνεται ότι όλες οι ναυτιλιακές Ενώσεις, τόσο πλοιοκτητών όσο και ναυτεργατών, αλλά και ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός, έχουν εκφράσει την κάθετη αντίθεσή τους στην ποινικοποίηση του θαλάσσιου ατυχήματος. Στην προσπάθειά τους αυτή έχουν αρωγούς την Ελλάδα την Κύπρο και την Μάλτα, τις χώρες δηλαδή με το μεγαλύτερο στόλο της Ευρώπης.

Τι προβλέπεται

Σύμφωνα με το άρθρο τέσσερα της οδηγίας τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι απορρίψεις ρυπογόνων ουσιών από πλοία σε οποιαδήποτε από τις περιοχές που αναφέρονται, θεωρούνται παραβάσεις, εφόσον διαπράττονται με δόλο, από αμέλεια ή βαρεία αμέλεια.

Οι παραβάσεις αυτές θεωρούνται ποινικά αδικήματα από την απόφαση πλαίσιο του Συμβουλίου που συμπληρώνει την παρούσα οδηγία και υπό τις περιστάσεις που προβλέπονται σε αυτή.

Στην απόφαση πλαίσιο της 12ης Ιουλίου 2005 αναφέρεται ότι κάθε κράτος μέλος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζει ότι παραβάσεις κατά θεωρούνται ποινικά αδικήματα. Επίσης κάθε κράτος μέλος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίζει ότι τα αδικήματα όταν διαπράττονται εκ βαρείας αμελείας, τιμωρούνται με μέγιστη ποινή.

Η παράγραφος αυτή δεν εφαρμόζεται για τα μέλη του πληρώματος, στις περιπτώσεις παραβάσεων οι οποίες σημειώνονται σε στενά που χρησιμοποιούνται για την διεθνή ναυσιπλοΐα, σε αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και στην ανοικτή θάλασσα, και ειδικότερα:

α) στην απόρριψη στη θάλασσα πετρελαίου ή πετρελαιοειδούς μείγματος αναγκαίου για την ασφάλεια του πλοίου ή για τη διάσωση ανθρωπίνων ζωών στη θάλασσα

β) στην απόρριψη στη θάλασσα πετρελαίου ή πετρελαιοειδούς μείγματος που προήλθε από βλάβη που προξενήθηκε σε πλοίο ή στον εξοπλισμό του:

i) εφόσον, μετά την επέλευση της βλάβης ή την ανακάλυψη της απόρριψης, ληφθούν όλες οι εύλογες προφυλάξεις,

προκειμένου να προληφθεί ή να μειωθεί στο ελάχιστο η απόρριψη και

ii) εκτός αν ο πλοιοκτήτης ή ο πλοίαρχος ενήργησαν είτε με πρόθεση να προξενήσουν βλάβη είτε από απερισκεψία και εν επιγνώσει της πιθανότητας να προκληθεί βλάβη.

Ακτοφυλακή

Τέλος σύμφωνα με την οδηγία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, πριν από τα τέλη του 2006, μελέτη σκοπιμότητας σχετικά με τη θέσπιση ευρωπαϊκής ακτοφυλακής επιφορτισμένης ειδικά με την πρόληψη της ρύπανσης και την αντιμετώπισή της, ορίζοντας σαφώς το κόστος και τις ωφέλειες.


ΠΗΓΗ:ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ