Φίλοι μου, σας ευχαριστούμε πολύ για την ανταπόκρισή σας στο θέμα αυτό.
Το Βαθύ εκείνης της εποχής ήταν ένας τόπος εντελώς διαφορετικός σε σχέση με σήμερα.
Θα έλεγα μαγικός.
Επικοινωνία μόνο με το καραβάκι, ή το μονοπάτι (δυο ώρες δρόμος).
Χωρίς ηλεκτρικό, παρά μόνο με γεννήτριες και ψυγεία πάγου.
Τις κολώνες τις έφερνε το "Αγιος Συμεών", ή το Χρυσοπηγή" (το άλλο καραβάκι της γραμμής για κάποια χρόνια).
Φρούτα, ψωμί, εφημερίδες, φάρμακα, όλα με το καραβάκι.
Και το βράδυ, όταν εσβηναν οι γεννήτριες μια απέρνατη ησυχία.
Και το παγηγύρι του Ταξιάρχη ήταν πάντα το μεγάλο γεγονός στα μέσα Ιουλίου και τις αρχές Σεπτεμβρίου.
Για μας που τα ζήσαμε ήταν ένας άλλος κόσμος.
Πιο όμορφος, πιο άσχημος δεν ξέρω.
Νομίζω, πάντως, ότι ήταν πιο αληθινός και πιο ανθρώπινος.