Ελληνικά Λίμπερτυ

[τοξοτης]

Ελπίζω οι παρακάτω φωτογραφίες να είναι οι σωστές και να συμπληρώνουν το δημοσίευμα του Ellinis.

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ

http://www.photoship.co.uk/JAlbum%20...krator-01.html


ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ

http://www.photoship.co.uk/JAlbum%20...gathos-01.html

[captain 83]

Καμμιά φωτο του KEHREA υπάρχει;

[Παναγιώτης]

To KEHREA του Επιφανίδη; Αν εννοέις αυτό υπάρχει η παρακάτω φωογραφία από εδώ. Αν είναι αυτό το ταξίδευαν έλληνες ναυτικοί για είκοσι χρόνια (1947~1967) και να φανταστέι κάποιος ότι τα λίμπερτυ ήταν σχεδιασμένα για να καρτήσουν το πλύ πέντε χρόνια!
0913013301.jpg

[Παναγιώτης]

Μια που αναφέρθηκε ας δούμε ένα ντοκουμέντο που περιλαμβάνεται στην έκδοση του ABS "Workhorse of the fleet" για τα λίμπερτυ (μπορέιτε να την δείτε ολόκληρη εδώ)
Σε αυτό φαίνεται ότι πριν αποφασίσουν να φτιάξουν τα λίμπερτυ είχαν δύο εναλλακτικές τα βρετανικά σχέδια για πλοία παρόμοια με τα λίμπερτυ που ήδη φτιάχνονταν σε ναυπηγεία των ΗΠΑ και του Καναδά(τα λέγόμενα "καναδέζικα λίμπερτυ") και τα σχέδια του αμερικάνικου ναυτικού για μεγάλα βαπόρια με μηχανές ντήζελ. Τελικά προτιμήθηκε η πρώτη περίπτωση και προέκυψαν τα λίμπερτυ. Και όπως αναφέρεται τα σχέδια ήταν για Emergency Cargo (ships) που ήταν σχεδιασμένα να βαστήξουν το πολύ πέντε χρόνια όσο θα κρατούσε η έκτακτη ανάγκη (emergency) σε αντίθεση με τα αμερικάνικα σχέδια που ήταν για βαπόρια σχεδιασμένα να κρατήσουν είκοσι χρόνια (όσο τα φορτηγά της εποχής). Από ότι βλέπουμε και παραπάνω οι έλληνες ναυτικοί κατάφεραν να ταξιδέυουν αυτά τα ταλαιπωρημένα από τον πόλεμα βαπόρια μέχρι και για είκοσι χρόνια τέσσερις φορές πάνω από το σχεδιασμένο όριο ζωής τους!!!
Land Reading File Liberty - Design
On Nov. 29, 1940, Adm. Land sent a Memorandum to General “Pa” Watson, as requested.
It “is long and cannot be otherwise. You said that the President wanted it
reasonably complete so that he might study the problem; especially if he went on
a brief vacation.” Whole matter summarized under “Recommendations.”
Memo is on subject of “Proposed British Shipbuilding in the United States.”
As suggested he conferred with Sec. Morganthau who advised he submit to the
Pres. his best judgments in the matter. No recent conference with A. B. Purvis
since he is now in England.
“This question of British shipbuilding has been discussed at various
times by various British representatives during the past two years.”
A British Mission arrived here about two months ago with authority to
contract for ships and backed up with about ten million pounds. Shortly after
arrival they consulted Land who gave his best advice and told them to make a
survey for themselves, which they did.
“Upon the completion of this survey they again consulted me and their
proposals in general were about as follows:
“Type A: Simple design, box shape, sharp ends, boilers (Scotch or water tube),
reciprocating engines, 9,500-tons deadweight, 2,500 H.P., 1 0-knot
speed. Steam auxiliaries, not electric. (We have estimated the cost
at $1,400,000 to $1,600,000 each. Delivery: 1 1 months for first ship and
100 ships per year thereafter on 27 ways.)
“One other design originally considered but dropped as s result of their
survey, etc., may be called Type B:
“Type B: Maritime Commission standard C-1 or C-2 design, steam or Diesel,
9,500-ton deadweight, 15 to 16-knot speed, 4,400 to 6,600 H.P., estimated
cost on 100 ship basis, $2,250,000 to $2,500,000 each. Delivery: 15
months for first ship and 50 a year thereafter on 25 ways.
“My investigations indicate that Type A ship will probably not interfere
with Navy or Maritime Commission shipbuilding and machinery requirements.
“Type B ship will interfere with Navy building and machinery
requirements to the extent of requiring changes in priorities.
“Type A ship is what I would call an emergency production type with
a five-year life, which after the emergency would be suitable for tramp
operations only.
“On the other hand, Type B ship is what I would call a ship of twenty-year
life, useful but expensive for the emergency, but very useful for twenty years
after the emergency is over for any route, line or service in the Merchant
Marine.”
There follows a discussion of possible shipbuilding sites and questions
as to size of yards, etc. Land opposed exaggerated concentration such as at Hog
Island during last War.
“It was suggested to me that we might build these ships for the British,
then lease or charter them to the British. In my judgment, if Type A vessels are
built, this would be a mistake. We should sell the ships to the British and be
entirely clear of this design of vessel which is suitable for their purposes
but would not be suitable for ours. Furthermore, if our emergency becomes equal
to or greater than that of the British, we can always commandeer the vessels.
The last thing I want to do is to repeat the mistakes of the last war and have a
lot of obsolete vessels on our hands unless the emergency is so great as to make
page 42
CHAPTER IV: THE EMERGENCY SHIPBUILDING PROGRAM
this an absolute necessity. If worse comes to worst I should prefer to give the
ships to the British rather than charter them. On a gift basis we could collect
the net freight rates and control the situation.
“I recommend that we keep the British shipbuilding and the United States
shipbuilding entirely separate; that if we build additional merchant marine
vessels for the United States, we build Type B, with the necessary readjustment
of priorities, shifting over to Type A only if compelled to do so.”
As alternatives he suggests for consideration (1) disposal of rest of
reserve fleet of about 45 vessels, (2) further transfer and sale of over-age
American flag ships, (3) acquisition of foreign flag ships temporarily laid up
in the US
Recommendations
“(a) That the British be permitted to build simple ships, Type A, to the extent
of their needs and financial capacity. (This is satisfactory to the Navy.)
“(b) That a minimum of two and a maximum of four sites be selected and
approved for this construction.
“(c) That the British purchase these ships.
“(d) That we do not build for the British with the idea of leasing or
chartering to the British.
“(e) That we continue to permit transfers of flag and sales to the British of
obsolete tonnage
(1 ) from the US Maritime CommissionΆs laid-up Fleet,
(2) from obsolete ships under the American flag to the extent of
not seriously interfering with our own commercial and national
defense needs.
“(f) That we further explore the Danish flag-French flag situation as
something in reserve as the emergency develops.
E. S. Land, Chairman
“P.S. 3:30 P.M. - The above was prepared and signed before my conference with Capt.
Callaghan which just took place. We went over the matter and an additional
Memo will be submitted covering the points raised in our conference. - - -”

[captain 83]

Αυτο το KEHREA εννοώ. Την δεκαετία του 60 δούλευε ο παππούς μου σ αυτό.

[Ellinis]

Αν και το Λίμπερτυ που στολίζει σήμερα τον Πειραιά, δεν είχε ταξιδέψει ποτέ για Έλληνες, σήμερα μπορεί ακόμη κάποιος να δει τα απομεινάρια από δυο Λίμπερτυ που είχαν ταξιδέψει για Έλληνες πλοιοκτήτες.

Το ένα είναι το ΕΥΔΡΟΜΟΣ (πρώην Andrew T. Huntington) που το 1970 ναυάγησε στα ανοιχτά της Αγκόλα. Το πλοίο φαίνεται να έχει σπάσει μπροστά από το καθρέφτη, αλλά φαίνεται να αντέχει ακόμη στη μάχη με τα κύμματα...

Efdromos at Angola wreck.jpg

Το δεύτερο λίμπερτυ είναι σε καλύτερη κατάσταση μιας και στέκει ακόμη σε ένα κομάτι. Είναι το EKATERINAG. (πρώην JosiahG. Holland) που προσάραξε στο νησί GreatSitkin της Αλάσκα το 1965. Ο κρύος καιρός κράτησαν το συνοχή του πλοίου ενώ η απομακρυσμένη τοποθεσία δεν επέτρεψε την πρόσβαση σε διαλυτές.
Το EKATERINAG. ταξίδευε υπό Ελληνική σημαία για την ImportersShippingCorp.(CapesideS.S. Co, με έδρα το Λονδίνο).
Δύο ακόμα φωτο του EKATERINA G. είναι στο http://www.amnwr.com...cks/index2.html

Ekaterina G.jpg

[Ellinis]

To λίμπερτυ ΟΥΛΥΣΣΕΣ, νηολογημένο στη Σύρο, σε μια φωτογραφία του Στ. Πεταλά κάπου μεταξύ 1962-65.

ulysses.jpg

Είχε ναυπηγηθεί το 1942 ως DAVID BUSHNELL στο Ρίτσμοντ της Καλιφόρνια και το 1951 το είχαν πάρει αμερικάνοι ως MOJAVE. Το πλοίο ανήκε στην Cia Ulysses S.A. του Ιθακιώτη εφοπλιστή Βλασσόπουλο από το 1956, αρχικά ως ULYSSES II με σημαία Λιβερίας και από το 1962 με ελληνική. Το 1965 πουλήθηκε και μετονομάστηκε NARCEA με λιβεριανή σημαία και διαλύθηκε το 1971 στη Σκωτία.

[Βαρκαλάς]

Δύο πίνακες ζωγραφικής με Liberty, από το Λεύκωμα Ναυτιλίας(Β Τόμος - Γεώργιος Βελέντζας)

DSC02773.JPG
Το ''ΚΑΤΕ NL'' του Νικόλαου Λυκιαρδόπουλου

DSC02774.jpg
Τα ''ΓΕΩΡΓΙΟΣ Φ. ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ'' και ''ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ'' των Αδελφών Ανδρεάδη

[Ellinis]

Φίλε στον πρώτο πίνακα το KATE N.L. δεν ήταν Λίμπερτυ αλλά Τ-2 δεξαμενόπλοιο. Οι Αμερικάνοι μας είχαν επιτρέψει να πάρουμε ένα αριθμό από αυτά μαζί με τα πρώτα 100 λίμπερτυ. Μετά αγοράστηκαν και άλλα, ενώ το τελευταίο που "έφυγε" ήταν το ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΑΝΔΡΕΑΔΗ, παροπλισμενο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 στην Ελευσίνα μαζί με τα δυο λίμπερτυ που βλέπουμε στον δεύτερο πίνακα.

[Βαρκαλάς]

Φίλε στον πρώτο πίνακα το KATE N.L. δεν ήταν Λίμπερτυ αλλά Τ-2 δεξαμενόπλοιο. Οι Αμερικάνοι μας είχαν επιτρέψει να πάρουμε ένα αριθμό από αυτά μαζί με τα πρώτα 100 λίμπερτυ. Μετά αγοράστηκαν και άλλα, ενώ το τελευταίο που "έφυγε" ήταν το ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΑΝΔΡΕΑΔΗ, παροπλισμενο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 στην Ελευσίνα μαζί με τα δυο λίμπερτυ που βλέπουμε στον δεύτερο πίνακα.

Στο ''Λεύκωμα Ναυτιλίας'' αναφέρεται ως T2-SE-A1 Λίμπερτι-Δεξαμενόπλοιο, που αργότερα μετασκευάστηκε σε πλοίο μεταφοράς χύδην φορτίου.
Ο Γ. Φουστάνος (100 & 7) καταγράφει το πλοίο, στην ενότητα Δεξαμενόπλοια τύπου Τ2.
Είχα όμως την εντύπωση ότι ''Liberty'' ονομάστηκαν γενικότερα όλα τα φορτηγά πλοία που ναυπηγήθηκαν στην Αμερική κατά τη διάρκεια του πολέμου, μετά από συμφωνία με την Βρετανική κυβέρνηση και με κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά πχ εκτόπισμα 10.800 τ. για τα χύδην και 16.600 τ. για τα δεξαμενόπλοια.