Αμαν ρε παιδιά πάλι συγκινήθηκα με όλα αυτά!
Τζόβενο
Moderator
Εμ ετσι ειναι! Πολυ σωστη επισημανση γιατι ξερεις κατι? Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται και..ξεχνιούνται!!Αρχική Δημοσίευση από captparis
Τζόβενο
Έχει σκεφτεί κανείς να μην πάει στο λιμάνι; Στο αεροδρόμιο; Για να αποχαιρετήσει. Να μείνει σπίτι και να μετράει τις μέρες βρε αδερφέ! Τι σήμερα, τι αύριο τι τώρα.
Τι προσφέρει και σε ποιόν ο μακρύτερος αποχαιρετισμός;
Τζόβενο
Εγώ τι να πω; Σε ένα το πολύ δυο μήνες θα μπαρκάρει...και το μωράκι μας είναι μόλις 2μιση μηνών.....
Everybody dies....but not everybody lives!
Administrator
Να σας ζήσει το μωράκι !Όλοι την περνούν αυτήν την φάση στη ζωή τους, όταν κάνουν την δουλεία του ναυτικού, η οταν ο εκλεκτός τους είναι ναυτικός !Να παρηγορείσαι διότι γι αυτόν θα του λείπετε και τα δυο σας ,ενώ εσάς θα σας λείπει μόνο εκεινος !Να σκέφτεσαι την στιγμή που θα επιστρέψει, με το καλό ,και την γιορτή που θα έχετε στο σπίτι σας εκείνες τις μέρες !Να τον σκέπτεσαι ,να επικοινωνείς μαζί του με οποιοδήποτε τρόπο ,και να 'σαι σίγουρη ότι αυτός θα σας έχεις συνεχεία στο μυαλό του 24 ώρες το 24ωρο !Η μοναξιά στα βαπόρια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ατελείωτη !!!!Αλλα και για σενα θα ειναι δυσκολο !
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mastrokostas : 14-12-2009 στις 23:11
Moderator
Αυτη η λεξουλα που υπογραμισα ανηκει στο..παρελθον..! Ξερεις, οι ανθρωποι εχουν την εξης συμπεριφορα, σκεφτονται το μέλλον και αναπολλούν το παρελθον. Ομως εγω θα σου ελεγα, Ζησε τη Στιγμη!!!! Ζήσε τωρα, κανε με τον συντροφο σου αυτο που σου επιτρεπει το καθε λεπτο της μερας. Ζησε την αγαπη στα ματια του.. Ζησε... Το μελλον θα ερθει και το παρελθον ειναι αναμνηση πλεον. Το μονο που υπάρχει ειναι το Τωρα, η καθε Στιγμη.
Ζηστε τη...
Δόκιμος Πλοίαρχος
Α ρε φιλαράκο, πόσο δίκιο έχεις και πόσο συμφωνώ μαζί σου. Ποιός όμως το καταφέρνει αυτό τελικά με την κολοκαθημερινότητα και τον ολοένα περιορισμό ελευθερου χρόνου?
Τζόβενο
παντα περιοριζεις τις δικες σου ελευθεριες και τις προσαρμοζεις αναλογα με τις προτεραιοτητες που εχεις βαλει φιλε μου !!!!
Πρωτόμπαρκος
Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στη συζητησή σας και θέλω να σας συγχαρώ για τις ωραίες απόψεις και προσωπικές ιστορίες που ακούγονται. Είμαι κόρη ναυτικού και μεγάλωσα χωρίς την καθημερινή παρουσία του πατερα στο σπίτι όπως άλλωστε και κάθε παιδί ναυτικού, πράγμα που είναι πολυ δυσκολο ειδικά στην ποιο μικρή ηλικία που δεν καταλαβαίνεις και πολλά. Μεγαλώνοντας σου εξηγούν και καταλαβαίνεις νομίζεις πως το έχεις συνηθίσει αλλά κάθε φορά που φεύγει συνειδητοποιέις οτι αυτό το πράγμα δεν συνηθίζεται ποτέ όσα χρόνια κ αν περάσουν. Τώρα είμαι 21 και εδώ και ένα χρόνο έχω σχέση με έναν ναυτικό νομιζά πως θα ήταν εύκολο για μένα μιας και έχω "συνηθίσει" αλλά τελικά είναι δυσκολο, δυσκολο οπως τότε που ήμουν μικρή και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατι ο μπαμπας δεν ηταν σπίτι.
Τζόβενο
Καλώς όρισες Μαριλίζα!
Αυτό μάλλον είναι δουλειά του administrator, αλλά πήρα το θάρρος!
Καλώς όρισες στην παρέα μας!
Δικαιώματα - Επιλογές
Απάντηση με παράθεση