Σελίδα 1 από 6 123 ... ΤελευταίαΤελευταία
Εμφάνιση αποτελεσμάτων σε εξέλιξη 1 έως 10 από 53

Θέμα: Μνημεία στη Θάλασσα (Monuments of Sea)

  1. #1
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Μνημεία στη Θάλασσα (Monuments of Sea)

    Ανοίγω αυτό το θέμα για να βάζει εδώ όποιος έχει φωτογραφίες, αλλά και ιστορικά στοιχεία σχετικά με μνημεία, όλων των εποχών, που βρίσκονται κοντά ή έχουν σημαντική σχέση, με τη θάλασσα. Από αρχαίους ναούς μέχρι βυζαντινά, ενετικά και οθωμανικά κάστρα και φρούρια.
    Θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε γνωστά και άγνωστα μνημεία για ενημέρωση, μέσα από φωτογραφίες αλλά και ιστορικές αναφορές.
    Γιατί η πατρίδα μας έχει πολλούς κρυμμένους θησαυρούς και αξίζει όλοι να τους ανακαλύψουμε.
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  2. #2
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Σούνιο - Ναός Ποσειδώνα

    Το ακρωτήριο του Σουνίου υπήρξε ο ιδανικός τόπος λατρείας του Ποσειδώνα, θεού της θάλασσας ενώ ήταν αφιερωμένο και στη λατρεία της θεάς Αθηνάς. Στην κορυφή του ακρωτηρίου, το οποίο βυθίζεται κατακόρυφα σχεδόν στη θάλασσα και βλέπει προς το Αιγαίο πέλαγος, υψώνεται ο περίφημος ναός του Ποσειδώνος, ένα από τα ωραιότερα μνημεία της χώρας. Ο ναός για αρκετά μεγάλο διάστημα αποδιδόταν στη θεά Αθηνά, όταν όμως το 1898 αποκαλύφθηκε μια επιγραφή διαπιστώθηκε ότι ο ναός ήταν του Ποσειδώνα. Το ιερό εγκαταλείφθηκε πιθανότατα τον 1ο μ.Χ. αιώνα και βαθμιαία ερημώθηκε.
    Ο σωζόμενος έως σήμερα ναός κτίστηκε περί το 444 π.Χ., στη θέση ενός παλαιότερου ιερού, του οποίου τα θεμέλια μπορεί να διακρίνει κανείς κάτω από το οικοδόμημα του 5ου αιώνα. Ένα ασυνήθιστο στοιχείο του ναού είναι ότι το επιστύλιο του πρόναου προεκτεινόταν δεξιά και αριστερά ως τους τρίτους κίονες των μακρών πλευρών του περιστυλίου. Έτσι διαμορφωνόταν στο ανατολικό τμήμα του πτερού μια συνεχής εσωτερική ανάγλυφη ζωοφόρος (ιωνικού ρυθμού). Η ζωοφόρος αποτελούνταν από 13 πλάκες μαρμάρου από την Πάρο, με παραστάσεις από τη μυθική μάχη Λαπιθών και Κενταύρων, καθώς και από τους άθλους του Θησέα. Υπολείμματα αυτής της ζωοφόρου βλέπει σήμερα ο επισκέπτης στην ανατολική πλευρά του δρόμου που οδηγεί στο ναό. Από τον άλλο γλυπτό διάκοσμο του ναού διατηρήθηκε ένα μαρμάρινο ανθέμιο και από τα ανάγλυφα των ανατολικών αετωμάτων το τμήμα μιας γυναικείας μορφής. Από τους 34 κίονες του ναού σήμερα σώζονται μόνο 15, τους οποίους η απουσία σμιλεύματος κάνει να φαίνονται λίγο άκαμπτοι και αδύνατοι. Αυτό γίνεται προκειμένου να αντισταθμιστεί το μικρό σχετικά ύψος τους και για να δοθεί μια εντύπωση ευκαμψίας στον επισκέπτη. Οι κίονες αυτοί είναι φτιαγμένοι από μάρμαρο προερχόμενο από τα γειτονικά λατομεία της Αγριλέζας. Φέρουν 16 ραβδώσεις, αντί των συνήθων 20, προκειμένου να μειώνεται ο όγκος της επιφάνειας που εκτίθεται στη θαλασσινή αλμύρα. Το Τέμενος του Ποσειδώνα βρισκόταν στη νότια πλευρά του ακρωτηρίου.


    Πριν να φτάσει κανείς στο ναό, θα συναντήσει τα ερείπια του περιβόλου, τα οποία χρησίμευαν, για να προστατεύουν την Ακρόπολη, η οποία είχε οχυρωθεί το 409 π.Χ. από τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ώστε να τους δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθούν από το σημείο αυτό τις ακτές. Ο περίβολος ξεκινούσε από τον κόλπο του Σουνίου, στον οποίο τελούνταν ναυτικοί αγώνες κατά τα μικρά Παναθήναια και στον οποίο βρίσκονταν ένα πολεμικό λιμάνι για τη ρυμούλκηση των τριηρών. Αυτό το τείχος ήταν ξέχωρο του περιβόλου του ναού.
    Στην κορυφή ενός χαμηλότερου λόφου, στα βορειοανατολικά του ιερού του Ποσειδώνα συναντάμε τα θεμέλια του ιερού της Σουνιάδος Αθηνάς. Τα ερείπια προς τα βορειοδυτικά μαρτυρούν την ύπαρξη ενός αρχαϊκού ιερού. Ο κλασικός ναός της Αθηνάς (ιωνικού ρυθμού) ιδρύθηκε το β' μισό του 5ου αιώνα. Η στέγη του ορθογώνιου σηκού, στο βάθος του οποίου υπήρχε λατρευτικό άγαλμα, στηριζόταν σε 4 κίονες. Ένα βαθύ όρυγμα στα νοτιοανατολικά του τεμένους χρησιμοποιήθηκε ως αποθέτης για τα αρχαϊκά αναθήματα, που κατέστρεψαν οι Πέρσες.


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  3. #3
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Ναύπλιο - Παλαμήδι

    Είναι οικοδομημένο σε ψηλό λόφο στα ανατολικά της Ακροναυπλίας σε ύψος 216μ. Για πρώτη φορά οχυρώνεται το Παλαμήδι από τους Ενετούς στη διάρκεια της Β΄ Ενετοκρατίας (1686-1715) με ένα τέλειο σύστημα συγχρονισμένης οχύρωσης. Το Παλαμήδι είναι ένα τυπικό φρούριο μπαρόκ, σε σχέδια των μηχανικών Giaxich και Lasalle. Το 1715 καταλαμβάνεται από του Τούρκους μέχρι το 1822, οπότε περιέρχεται στα χέρια των Ελλήνων.


    Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα είναι:

    - Το Κάστρο: Ενετικό οχυρωματικό έργο των αρχών του 18ου αιώνα. Αποτελείται από οκτώ προμαχώνες τριγυρισμένους με τείχη. Ψηλή ανηφορική κλιμακωτή άνοδος ενισχυμένη με μικρές πολεμίστρες οδηγεί στο Φρούριο στη ΒΔ πλευρά του.


    - Ναός Αγίου Ανδρέα: Μέσα στον ομώνυμο προμαχώνα του φρουρίου. Στεγάζεται με ημικυλινδρικό θόλο και εισχωρεί κατά το ανατολικό μισό μέρος μέσα σε μία από τις καμάρες που στηρίζουν τον περίπατο των τειχών. Το ελεύθερο μέρος του είναι δίκλιτο.

    - Φυλακή Κολοκοτρώνη: Ένας από τους προμαχώνες, ο επονομαζόμενος "Μιλτιάδης" χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή του ήρωα της Επανάστασης.



    Το επιβλητικό κάστρο του Παλαμηδιού ήταν ένα όραμα του Βενετού Αρχιστράτηγου Μοροζίνη, όταν νίκησε τους Τούρκους το 1686 και κατέλαβε το Ναύπλιο. Ο σχεδιασμό του έγινε από τον Γκριμάνι, που ήταν ο κυβερνήτης του και το χτίσιμο ολοκληρώθηκε το 1714 κατά την δεύτερη περίοδο της Ενετοκρατίας. Οικοδομήθηκε 216 μέτρα ψηλότερα της επιφανείας της θάλασσας. Το φρούριο ήταν απόρθητο και αποτελείτο από οκτώ προμαχώνες που τους συνέδεαν κοινή τείχη. Η πόλη του Ναυπλίου επικοινωνούσε με γαλαρία, αργότερα έγιναν τα σκαλοπάτια.
    Οι προμαχώνες βρίσκονταν σε τρία επίπεδα. Ανεβαίνοντας πεζή, συναντάται ο προμαχώνας Γκριμάνι και λίγο μετά ο προμαχώνας Ρομπέρ. Οι υπόλοιποι προμαχώνες, με μεγαλύτερο τον ονομαζόμενο Μιλτιάδη, είναι ο ¶γιος Ανδρέας, ο Επαμεινώνδας, ο Αχιλλέας και ο Θεμιστοκλής από τον οποίο ο Χασάν Πασάς γκρέμιζε με δόλο Αρβανίτες. Από τότε, η περιοχή πήρε το όνομα Αρβανιτιά.
    Ο Βράχος του Παλαμηδίου που δεσπόζει του Ναυπλίου, πήρε το όνομά του από τον εγγονό του Ποσειδώνα.
    Μετά την οχύρωσή του, το Παλαμήδι πρωταγωνίστησε ανάμεσα στο Κάστρο της Αργοναυπλίας και το Μπούρτζι. Η κυριαρχία των Τούρκων με την κατάληψή του, άλλαξε την τύχη ολόκληρης της Πελοποννήσου.


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  4. #4
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Ναύπλιο - Μπούρτζι

    Το σύμβολο της πόλης, το μικρό φρούριο πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων.
    Κτίστηκε από τους Ενετούς το 1471 (κατά άλλους το 1473) κατ' εντολή του Ενετού Προβλεπτή Pasqualigo, ο οποίος ανέθεσε τις εργασίες στον αρχιτέκτοντα Antonio Gambello. Η πρώτη του ονομασία ήταν Castello dello Soglio.
    Την αλλαγή της μορφής του κάστρου σε ρυθμό Αναγέννησης, σύμφωνα με τις ανάγκες της πολιορκητικής και με τις νέες απαιτήσεις, μπορεί να παρατηρήσει κανείς στο Μπούρτζι. Αποτελείται από ένα ψηλό οκταγωνικό πύργο (κατασκευάστηκε κατά τη Β' Ενετοκρατία 1686-1715 ενώ προστέθηκαν και οχυρώσεις που κάλυψαν όλη την έκτασή του), που πλαισιώνεται από χαμηλούς ημικυκλικούς πύργους για τα κανόνια στα ανατολικά και στα δυτικά του. Μια κινητή αλυσίδα έφραζε την είσοδο του όρμου και το Porto Cadena (Catena) – το Λιμάνι της Αλυσίδας – μετατρεπόταν σε ασφαλές αγκυροβόλιο.
    Το Μπούρτζι έπαψε να χρησιμοποιείται ως φρούριο το 1865 και ,από τότε, μετατράπηκε σε τόπο διαμονής των δημίων των θανατοποινιτών του Παλαμηδίου.


    Μπούρτζι στα τουρκικοαραβικά, σημαίνει νησί-φρούριο, ενώ παλαιότερα το νησάκι είχε το όνομα των Αγίων Θεοδώρων. Απέχει γύρω στα 300 μέτρα από τον λιμενοβραχίονα. Υπήρξε το κέντρο της άμυνας των Ελλήνων στην επιδρομή του Ιμπραήμ. Φρούραρχος της νησίδας διορίστηκε ο Δημήτρης Σαχτούρης, στις 11 Ιουνίου 1825. Στη δεκαετία του 1930 άλλαξε χρήση και έγινε κέντρο του Οργανισμού Τουρισμού και το 1935 μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Στη δεκαετία 1960-1970 λειτούργησε σαν ξενοδοχείο πολυτελείας.
    Μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς θα αποτελέσει τον τόπο φιλοξενίας της ελληνικής κυβέρνησης.
    Το φρούριό του ακολουθεί το σχήμα του νησιού. Ο φυσικός βράχος χρησιμεύει ως υποδομή, η εξωτερική επιφάνεια της οποίας εξομαλύνθηκε με επιχώσεις και κάλυψη με σχιστόλιθο. Το φρούριο αποτελείται από έναν κεντρικό πύργο (donjon), και δύο μπαταρίες εκατέρωθέν του, μία προς την πλευρά της ξηράς και μία προς την θάλασσα. Την ίδια περίοδο διαμορφώθηκε υποθαλάσσια το ίδιο το λιμάνι. Κηρύχθηκε ως μνημείο με το ΦΕΚ 28Α/1922.
    Σήμερα ο υπαίθριος χώρος του χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ ένα τμήμα του χρησιμεύει συχνά και ως συνεδριακός χώρος.


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  5. #5
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Μυτιλήνης

    Το βυζαντινό κάστρο έχει καταλάβει τη θέση της αρχαίας ακρόπολης, η μορφή της οποίας μας είναι άγνωστη κατά την περίοδο της κλασσικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας.


    Η παλαιότερη φάση κατασκευής του κάστρου ανάγεται στον 6ο αιώνα και στην ευρεία οικοδομική δραστηριότητα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ωστόσο τα λιγοστά ιστορικά και ανασκαφικά στοιχεία δεν μας επιτρέπουν την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.

    Η πρώτη μνεία για την ύπαρξη του κάστρου προέρχεται από μια πατριαρχική συνοδική απόφαση του 1324, η οποία αναφέρει ένα μετόχι της μονής των Οσίων Πατέρων Δαφνέας μέσα στο Κάστρο της Μυτιλήνης.

    Από τη βυζαντινή φάση σώζονται σήμερα μόνο τρία τμήματα: μία βυζαντινή πυλίδα στη βόρεια πλευρά των τειχών, ο ανατολικός τοίχος του κεντρικού οχυρωματικού περιβόλου και η δεξαμενή στο μεσαίο κάστρο.


    Στα 1355 η Λέσβος παραχωρείται ως προίκα στην αδελφή του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου, κατά τον γάμο της με τον Francisco Gattelusio. Η ηγεμονία του οίκου των Gattelusi θα διαρκέσει μέχρι το 1462.

    Από τα πρώτα έργα που πραγματοποιούν οι νέοι ηγεμόνες είναι η ανακαίνιση του κάστρου, το 1373, όπως μας πληροφορεί η λατινική επιγραφή που είναι εντοιχισμένη πάνω από τη Μεσαία (Δυτική) πύλη. Η νέα οχύρωση ακολουθεί σε γενικές γραμμές την προϋπάρχουσα βυζαντινή. Ο χώρος διαρθρώνεται σε δύο τμήματα, το σημερινό Πάνω και το Μεσαίο Κάστρο, ενώ ο ντόπιος πληθυσμός κατοικεί στο οχυρωμένο προάστιο του Μελανουδίου.


    Ο δυνατός σεισμός του 1384 υπήρξε καταστροφικός για την πόλη και το κάστρο. Από τη βασιλική οικογένεια επιβίωσε μόνο ο μικρότερος γιος Giacomo.

    Μέχρι και το 1403 δεν φαίνεται να αποκαταστάθηκαν οι ζημιές που προκάλεσε ο σεισμός. Οι δύο τελευταίοι Γατελούζοι, ο Δομένικος (1445-1458) και ο αδερφός του Νικόλαος (1458-1462) πραγματοποίησαν εργασίες ενίσχυσής του. Επί Δομένικου τοποθετήθηκαν τα πρώτα κανόνια ενώ επί Νικολάου διαμορφώθηκαν προμαχώνες και ενισχυτικά τείχη, πολεμίστρες, τάφροι και παρατηρητήρια. Από την γενουατική φάση του κάστρου σώζονται σήμερα ο κεντρικός οχυρωματικός περίβολος (Donjon) και τα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη.

    Το Σεπτέμβριο του 1462 οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πόλη της Μυτιλήνης, ύστερα από μία σύντομη αλλά βίαιη πολιορκία.

    Το 1501, επί Σουλτάνου Bayezid και μετά τις καταστροφές που υπέστη το Κάστρο κατά τη διάρκεια του Ενετοτουρκικού Πολέμου (1499-1504), επισκευάστηκαν οι κατεστραμμένες οχυρώσεις του βόρειου λιμανιού, κατασκευάστηκαν δύο μεγάλοι στρογγυλοί οχυρωματικοί πύργοι με κανονιοθυρίδες και αναπτύχθηκαν νέα τείχη.

    Νέες κατασκευές εκσυγχρονισμού του κάστρου αναλήφθηκαν το 1643/44 από τον Μπεκήρ πασά, επί των ημερών του σουλτάνου Ιμπραήμ Χαν, ίσως εν όψει του Κρητικού πολέμου είτε εξαιτίας καταστροφής από σεισμό. Πραγματοποιήθηκαν επισκευές των τειχών και ανέγερση ενός νέου τείχους μπροστά από το υφιστάμενο μεσαιωνικό. Μπροστά από τις νέες αυτές κατασκευές δημιουργήθηκε μια βαθιά και πλατιά τάφρος.

    Το 1756 ο ναύαρχος Κουραματζής πρόσθεσε ένα πολυγωνικό πύργο κοντά στο λιμάνι της Επάνω Σκάλας.

    Νέες εκτεταμένες επισκευαστικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν, ύστερα από σεισμό, στα 1765/66.

    Στη διάρκεια του 19ου αιώνα η λειτουργία και ο χαρακτήρας του κάστρου είχαν πλέον μεταβληθεί. Το κάστρο προσέλαβε περισσότερο στρατιωτικό χαρακτήρα, όπως υποδεικνύουν οι στρατώνες που κατασκευάστηκαν κοντά στον μενδρεσέ και η γειτονική πυριτιδαποθήκη.

    Η Λέσβος περιήλθε στο Ελληνικό κράτος στις 8 Νοεμβρίου του 1912. Το εντός των τειχών τμήμα συνέχισε να κατοικείται μέχρι και λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

    Από τη δεκαετία του '70 το κάστρο αποκτά τη λειτουργία μνημείου, επισκευάζεται και συντηρείται.

    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  6. #6
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Μυτιλήνης

    Μερικές φωτογραφίες ακόμα από το κάστρο της Μυτιλήνης
    Κάποια μέρη έχουν συντηρηθεί, ενώ κάποια άλλα είναι εγκαταλελλειμένα στην τύχη τους. Βέβαια, η έκταση του κάστρου είναι πολύ μεγάλη και χρειάζονται μεγάλα κονδύλια για την αναπαλαίωσή του.



    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  7. #7
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Μολύβου

    Το κάστρο του Μολύβου, στη θέση της αρχαίας Μήθυμνας (ή Μάθυμνα στην αιολική διάλεκτο) κατείχε στρατηγικής σημασίας θέση που επέτρεπε τον έλεγχο του βόρειου περάσματος προς τον Αδραμυττινό κόλπο. Για την μεσαιωνική ονομασία Μόλυβος ή Μόλιβος έχουν προταθεί δύο απόψεις. Σύμφωνα με την επικρατέστερη η ονομασία προέρχεται από τα σκούρα βαλσατικά πετρώματα, τα οποία οι ντόπιοι κάτοικοι θεώρησαν λανθασμένα ως μόλυβδο, ενώ κατά μία άλλη άποψη προέρχεται από παραφθορά της ονομασίας Mont ή Mole d' olives (βουνό ή λιμάνι ελιών) της εποχής των Γατελούζων.


    Οι αναφορές των περιηγητών στο Μόλυβο, αν και αρκετές, είναι ως επί το πλείστον συνοπτικές και αρκετές φορές λανθασμένες και δεν μας παρέχουν ασφαλή στοιχεία για την αποκατάσταση της μορφής της πόλης και του κάστρου.

    Η αμυντική οργάνωση του νησιού στην Πρώιμη και Μέση Βυζαντινή περίοδο δεν μας είναι καθόλου γνωστή. Ωστόσο ήδη στα τέλη του 7ου αι. μ.Χ. ο αστικός πληθυσμός είχε μειωθεί και η πόλη για την αντιμετώπιση του κινδύνου των επιδρομών περιορίστηκε στο χώρο του κάστρου. Τους επόμενους αιώνες γνώρισε διαδοχικές επιδρομές και λεηλασίες από ¶ραβες (821-824), Σαρακηνούς (851, 1055), Ρώσους (864, 1027, 1089), Βενετούς (1128), Καταλανούς (τέλη 13ου αι. ), και Γενουάτες (αρχές 14ου αι.).

    Το 1204 με την κατάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους ο Μόλυβος μαζί με ολόκληρο το νησί παραχωρήθηκε στον Βαλδουίνο Β΄ της Φλάνδρας, για να επανέλθει στη βυζαντινή κυριαρχία το 1287.


    Από την ανεπιτυχή πολιορκία του Μολύβου από τον ηγεμόνα της Φώκαιας Domenico Catteneo το 1334 μ.Χ. πληροφορούμαστε για την ύπαρξη ισχυρού κάστρου στο Μόλυβο ενώ άγνωστη παραμένει η εποχή ανέγερσής του.

    Το 1355 μ.Χ. το νησί παραχωρήθηκε ως προίκα στον Γενοβέζο Φραγκίσκο Α΄ Γατελούζο, σύζυγο της αδελφής του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου. Η ειρηνική μετάβαση της εξουσίας σηματοδότησε μια περίοδο ηρεμίας και ευημερίας στο νησί που διήρκεσε μέχρι την οριστική κατάληψη της νήσου από τους Οθωμανούς το 1462, επί Μωάμεθ του Β΄.

    Την κατάληψη του νησιού ακολούθησαν σφαγές και καταστροφές. Στον Μόλυβο εγκαταστάθηκε μεγάλος αριθμός Τούρκων. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί μετατοπίστηκαν προς την ενδοχώρα με αποτέλεσμα την ίδρυση σημαντικών μεσόγειων οικισμών όπως η Αγιάσος, η Καλλονή και ο Μανταμάδος. Οι καταστροφές και οι λεηλασίες συνεχίζονται και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το 1544 ο παπικός στόλος αποβιβάστηκε στο νησί και έκαψε το Μόλυβο αλλά και κατά τη διάρκεια του Κρητικού πολέμου (1645-1669) στο λιμάνι του αγκυροβολούσαν τα τουρκικά πλοία και οι Γενίτσαροι επιδίδονταν σε επιδρομές στα γύρω χωριά.

    Επί Τουρκοκρατίας έγιναν επισκευές προσθήκες και βελτιώσεις στο αμυντικό σύστημα του κάστρου. Σύμφωνα με την περιγραφή του περιηγητή R. Poccoke του 1739, το κάστρο κατοικούνταν από Τούρκους, ήταν ανθηρό και φυλασσόταν από στρατιωτικές δυνάμεις.

    Η συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) που νομιμοποιούσε την ναυτιλιακή δραστηριότητα των Ελλήνων υπό ρωσική σημαία, σηματοδότησε μια νέα εποχή για τους υπόδουλους Έλληνες με περισσότερες ελευθερίες, τόνωση της οικονομίας και άνοδο της ελληνικής αστικής τάξης.

    Με βάση πληροφορίες των περιηγητών ήδη από το 1789 το κάστρο βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση.

    Το 1839, η κατάργηση των ανισοτήτων ανάμεσα στους υπηκόους του οθωμανικού κράτους συνετέλεσε σε νέα άνοδο της ελληνικής αστικής τάξης.

    Το 1912 απελευθερώθηκε το νησί αλλά η Μικρασιατική Καταστροφή που ακολούθησε του στέρησε το ζωτικό του χώρο και οδήγησε το λιμάνι του Μολύβου σε παρακμή.

    Στο κάστρο έχουν γίνει εργασίες στερέωσης και συντήρησης. Σήμερα αποτελεί το σημαντικότερο επισκέψιμο μνημείο και παραχωρείται στο Δήμο Μήθυμνας για διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων.


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  8. #8
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Σιγρίου

    Το κάστρο του Σιγρίου κτίστηκε στα 1757 από τον αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου Σουλεϊμάν πασά, προκειμένου να προστατευθεί η περιοχή από τις επιδρομές των πειρατών και να διασφαλιστεί η ομαλή διακίνηση των εμπορευμάτων. Σύμφωνα με τεκμηριωμένες πληροφορίες, σε πρωτοβουλία του Σουλεϊμάν πασά οφείλεται και η ανέγερση τζαμιού, σχολείου, λουτρού, ενός μεγάλου υδραγωγείου και κρηνών. Το τζαμί ξανακτίστηκε στο τρίτο τέταρτο του 19ου αι., πιθανότατα ύστερα από σεισμό. Διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και από το 1928 χρησιμοποιείται ως εκκλησία. Το λουτρό υπάρχει ακόμα στο Σίγρι αλλά βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση διατήρησης.

    Στα 1777 στο κάστρο του Σιγρίου ήταν εγκατεστημένος ένας λόχος τυφεκιοφόρων και πυροβολητών υπό τη διοίκηση ενός φρουράρχου ενώ στα 1789 το κάστρο διέθετε φρουρά 100 ανδρών και 200 κανόνια. Η ασφάλεια που παρείχε οδήγησε στην οικιστική ανάπτυξη της περιοχής. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, Τούρκοι πρώην έγκλειστοι στη φυλακή του φρουρίου, οι οποίοι επέλεξαν μετά την αποφυλάκιση τους να επιστρέψουν εκεί με τις οικογένειές τους. Σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πληθυσμοί που παλαιότερα ήταν αναγκασμένοι να καταφύγουν στην ενδοχώρα κυρίως όμως μουσουλμάνοι καθώς οι πρακτικές των γενίτσαρων (υποβολή σε αγγαρείες, καταπίεση, φορολογία κ.α.) λειτουργούσαν αποτρεπτικά στην εγκατάσταση χριστιανικών πληθυσμών.

    Τουλάχιστον έως το τέλος του 19ου αι. το φρούριο αποτελούσε το κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε ο οικισμός. Καθ΄όλη τη διάρκεια του 19ου αι. και μέχρι το 1912 διέμεναν σ' αυτό στρατιωτικές μονάδες. Όπως προκύπτει από μαρτυρίες των υποπροξένων της Γαλλίας (1858 ) και της Ρωσίας (1895) το κάστρο ήταν καλά συντηρημένο και εφοδιασμένο ώστε να αποτρέπει τυχόν τοπικές ταραχές όμως δεν θα μπορούσε να αντέξει σε μια συντονισμένη επίθεση από τη θάλασσα. Τμήματα των τειχών του φρουρίου, κατέρρευσαν λόγω του σεισμού του 1889 που έπληξε τη δυτική Λέσβο.

    Στις αρχές του 20ου αι. ήρθαν να κατοικήσουν στο Σίγρι οι πρώτοι Έλληνες. Η ιστορία του φρουρίου ως οθωμανικού στρατοπέδου κλείνει με την απελευθέρωση του στις 17 Δεκεμβρίου του 1912. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, καλοκαίρι του 1915, αποτέλεσε βάση ανεφοδιασμού και ορμητήριο της Entente.


    Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη erwdios : 16-02-2009 στις 10:00
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  9. #9
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Κυθήρων

    Θεμελιώθηκε πάνω σε ένα φυσικό οχυρό κατά τον 13ο αιώνα, την περίοδο της κυριαρχίας των Βενετών. Το μεγαλύτερο και κυριότερο τμήμα με την πρόσοψη χτίστηκε το 1503 από τους Βενετούς, οι οποίοι το επισκεύασαν και το ανασυγκρότησαν διότι έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη στρατηγική θέση του. Δεδομένου οτι δεσπόζει ανάμεσα σε 3 πελάγη (Ιόνιο, Κρητικό και Αιγαίο) ήταν ανέκαθεν "το μάτι της Κρήτης", διότι η φρουρά μπορούσε να παρακολουθεί τις κινήσεις των καραβιών.


    Στο μπροστινό τοίχο ήταν το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, το έμβλημα των Βενετών, το οποίο καταστράφηκε από τους Γάλλους το 1797 μαζί με τη Βίβλο των Ευγενών (libro d 'oro) και τα οικόσημα. Μετά την είσοδο του φρουρίου αριστερά είναι οι φυλακές. Δεξιά προς την νοτιοδυτική ντάπια είναι η πελώρια στέρνα της Βενετικής περιόδου με θόλους και τόξα. Καθώς ανεβαίνουμε αριστερά είχε διώροφα σπίτια που κάποτε κατοικούνταν.


    Πριν 200 χρόνια το κάστρο ή "Φορτέτσα" είχε περίπου 200 κατοίκους. Ο τελευταίος κάτοικος του κάστρου έφυγε στην Κατοχή, οπότε οι κατακτητές επιτάξανε όσα κτίρια τους χρειάζονταν και εγκαταστάθηκαν. Δεξιά καθώς ανεβαίνουμε ένα κτίριο με τοίχους πάχους ενός μέτρου ήταν μπαρουταποθήκη και δίπλα ακριβώς είναι ο ναός του Παντοκράτρα με όμορφες τοιχογραφίες. Το κτίριο που σήμερα στεγάζει το Ιστορικό αρχείο Κυθήρων ήταν το διοικητήριο, η έδρα του Βενετού προνοητή και αργότερα του ¶γγλου τοποτηρητή. Στην πλατεία του διοικητηρίου είναι μια μεγάλη εκκλησία του 16ου αιώνα που αρχικά ήταν καθολική "η Παναγιά των Λατίνων".


    Αργότερα το 1806 εγκαινιάσθηκε σαν ορθόδοξη επ' ονόματι της Μυρτιδιωτίσσης. Δίπλα είναι η "Παναγία ορφανή" της οικογένειας Καλλονά, η οποία εκκλησία είχε την εικόνα και τα κειμήλια της μονής Αγκαράθου του Ηρακλείου για 300 χρόνια, αφότου η Κρήτη έπεσε στα χέρια Τούρκων. Στην εκκλησία της Μυρτιδιωτίσσης φυλασσόταν η εικόνα της σε περιόδους έξαρσης των πειρατικών επιδρομών. Από το 1842 η εικόνα επέστρεψε στο προσκύνημα των Μυρτιδίων και στο κάστρο έμεινε ένα αντίγραφο του 1844. Έξω από το φρούριο υπάρχει και δεύτερος καστρότοιχος προς Βορρά που περικλείει το Κλειστό Βούργο με πολλές εκκλησίες και σπίτια. Το κάστρο έχει πολλά κανόνια από την περίοδο των Βενετών, των Ρωσοτούρκων και των ¶γγλων.






    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  10. #10
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Φρούριο Αυλαίμονα - Κύθηρα

    Το 3ο Βενετσιάνικο οχυρό που χτίστηκε στα Κύθηρα είναι το μικρό καστέλο του Αυλαίμονα στην είσοδο του λιμανιού. Αυτό το οχυρό χτίστηκε στα ανατολικά του νησιού για να ελέγχει την πλευρά του νησιού προς το Αιγαίο πέλαγος ενώ τα άλλα δυο ελέγχουν το Ιόνιο και το Κρητικό. Ο Αυλαίμονας, το Καψάλι και η Αγία Πελαγία ήταν κατά την εποχή εκείνη τα σπουδαιότερα λιμάνια των Κυθήρων. Στην ακμή του, το ερειπωμένο σήμερα Καστέλο, είχε πολεμίστρες, παρατηρητήρια και κανόνια. Κοντά στο Καστέλο, στη θάλασσα του Αυλαίμωνα ναυάγησε κατά το Σεπτέμβριο του 1802 το πλοίο ΜΕΝΤΩΡ με το οποίο ο λόρδος Έλγιν μετέφερε τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Έτσι για ένα διάστημα τα μάρμαρα βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας των Κυθήρων μέχρι που ήρθε καράβι με δύτες από τη Μάλτα και τα ανέλκυσαν. Το καστέλο έχει ένα εσωτερικό διάδρομο με 14 τόξα. Στις αναστηλωτικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν πριν από μερικά χρόνια, στερεώθηκαν και συναρμολογήθηκαν τα 11 από αυτά.


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

Σελίδα 1 από 6 123 ... ΤελευταίαΤελευταία

Δικαιώματα - Επιλογές

  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε νέα θέματα
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε απαντήσεις
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε συνημμένα
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τις αναρτήσεις σας
  •  
  • BB code είναι σε λειτουργία
  • Τα Smilies είναι σε λειτουργία
  • Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
  • [VIDEO] code is σε λειτουργία
  • Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας