Το κάστρο του Ρίου (ή και Καστέλι της Πάτρας ή Καστέλι του Μωριά) είναι χτισμένο σε μια προεξοχή της παραλίας, την οποία στην αρχαιότητα ονόμαζαν Ρίον (από τη μύτη «ρις»). Πιθανολογείται πως από εκεί προήλθε και η ονομασία του. Έχει εξωτερικά σχήμα ισοσκελούς τριγώνου του οποίου η βόρεια γωνία συμπίπτει με τη μύτη της χερσονήσου ενώ οι δύο του πλευρές είναι παράκτιες. H νότια πλευρά του, εκτός από τείχος και πύργους, προστατεύεται και από τάφρο η οποία γέμιζε θαλάσσιο νερό φέροντας σε επαφή τον Κορινθιακό κόλπο με τον Πατραϊκό. Τελευταία η τάφρος γεμίζει και πάλι με θαλάσσιο νερό το οποίο μάλιστα - προφανώς μετά από εργασίες που έχουν γίνει - ανανεώνεται. H βόρεια γωνία του κάστρου προστατευόταν και αυτή από πύργους ενώ στο εσωτερικό του τριγώνου υπάρχουν τα ερείπια ενός τεράστιου κυκλικού οικοδομήματος.

20180621_155359.jpg 20180621_154915.jpg 20180621_155202.jpg


Το 1533 το έλεγχο του κάστρου παίρνουν για λίγο οι Γενοβέζοι με επικεφαλής τον Andrea Doria, σύντομα επιστρέφει σε Οθωμανικά χέρια. Αυτό το αρχικό φρούριο, καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ιππότες της Μάλτας το 1603. Το 1687, ο Morosini επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο στη χρήση κανονιών, επιτίθεται και έτσι οι Ενετοί καταλαμβάνουν το κάστρο. Η επίθεση προκάλεσε μεγάλες φθορές στα τείχη και έτσι το 1713 ενισχύονται οι οχυρώσεις του. Τότε πήρε και τη μορφή που διατηρεί ως σήμερα. Έχει σχήμα τριγωνικό, ακολουθώντας τη διαμόρφωση της παραλίας, οι δύο πλευρές του βρέχονται από τη θάλασσα ενώ η τρίτη προστατευόταν από τάφρο. Στην τάφρο υπάρχουν δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κυρίως κάστρο με πέτρινες γέφυρες που εξυπηρετούν τις δύο πύλες, τη θαλάσσια και την κεντρική. Τα τείχη έχουν πάχος 2 μέτρα. Η είσοδος γίνεται από τοξωτή γέφυρα. Αριστερά της εισόδου, υπάρχει εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Στη μέση της νότιας πλευράς υπάρχουν δύο μεγάλοι στρογγυλοί πύργοι, ενώ στη μέση της ανατολικής πλευράς υπάρχει άλλος ένας. Εκτός από τα προπύργια του Αγίου Μάρκου, Αγίας Μαρίας και Αγίου Αντωνίου κατασκευάζεται και ο ναός της Παρθένου της Υγείας (Ζωοδόχου Πηγής) ο οποίος διασώζεται μέχρι τις μέρες μας. Ισχυρό οχυρό, εφοδιασμένο με 60 κανόνια, ήταν επόμενο να βρίσκεται συνεχώς σε διεκδίκηση από τους κατακτητές. Το 1715, οι Τούρκοι ανακαταλαμβάνουν το κάστρο, το οποίο παραμένει στην κατοχή τους ως το 1828, οπότε οι στρατιωτικές δυνάμεις του Γάλλου στρατηγού Μαιζών, με την αρωγή του στόλου των 3 Συμμαχικών Δυνάμεων, θα διώξουν τον Iμπραήμ και το στρατό του από την Πελοπόννησο. Πρώτος Έλληνες φρούραρχος, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ορίστηκε ο Ν. Τριτάκης. Ο Πουκεβίλ μας πληροφορεί ότι το 1821 υπήρχε χωριό στο Ρίο με 180 οικογένειες Ελλήνων και Τούρκων. Το 1846 υπήρχαν ακόμα 48 πυροβόλα στον εξοπλισμό του. Το Κάστρο του Ρίου, από το 1831 και έως το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή ενώ στη διάρκεια του Ελληνό – Ιταλικού πόλεμου χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό.

20180621_155052.jpg 20180621_155402.jpg

Πηγές: www.kastramoria.gr, www.kastra.eu