Σελίδα 6 από 6 ΠρώτηΠρώτη ... 456
Εμφάνιση αποτελεσμάτων σε εξέλιξη 51 έως 53 από 53

Θέμα: Μνημεία στη Θάλασσα (Monuments of Sea)

  1. #51
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Ρίου

    Το κάστρο του Ρίου (ή και Καστέλι της Πάτρας ή Καστέλι του Μωριά) είναι χτισμένο σε μια προεξοχή της παραλίας, την οποία στην αρχαιότητα ονόμαζαν Ρίον (από τη μύτη «ρις»). Πιθανολογείται πως από εκεί προήλθε και η ονομασία του. Έχει εξωτερικά σχήμα ισοσκελούς τριγώνου του οποίου η βόρεια γωνία συμπίπτει με τη μύτη της χερσονήσου ενώ οι δύο του πλευρές είναι παράκτιες. H νότια πλευρά του, εκτός από τείχος και πύργους, προστατεύεται και από τάφρο η οποία γέμιζε θαλάσσιο νερό φέροντας σε επαφή τον Κορινθιακό κόλπο με τον Πατραϊκό. Τελευταία η τάφρος γεμίζει και πάλι με θαλάσσιο νερό το οποίο μάλιστα - προφανώς μετά από εργασίες που έχουν γίνει - ανανεώνεται. H βόρεια γωνία του κάστρου προστατευόταν και αυτή από πύργους ενώ στο εσωτερικό του τριγώνου υπάρχουν τα ερείπια ενός τεράστιου κυκλικού οικοδομήματος.

    20180621_155359.jpg 20180621_154915.jpg 20180621_155202.jpg


    Το 1533 το έλεγχο του κάστρου παίρνουν για λίγο οι Γενοβέζοι με επικεφαλής τον Andrea Doria, σύντομα επιστρέφει σε Οθωμανικά χέρια. Αυτό το αρχικό φρούριο, καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ιππότες της Μάλτας το 1603. Το 1687, ο Morosini επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο στη χρήση κανονιών, επιτίθεται και έτσι οι Ενετοί καταλαμβάνουν το κάστρο. Η επίθεση προκάλεσε μεγάλες φθορές στα τείχη και έτσι το 1713 ενισχύονται οι οχυρώσεις του. Τότε πήρε και τη μορφή που διατηρεί ως σήμερα. Έχει σχήμα τριγωνικό, ακολουθώντας τη διαμόρφωση της παραλίας, οι δύο πλευρές του βρέχονται από τη θάλασσα ενώ η τρίτη προστατευόταν από τάφρο. Στην τάφρο υπάρχουν δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κυρίως κάστρο με πέτρινες γέφυρες που εξυπηρετούν τις δύο πύλες, τη θαλάσσια και την κεντρική. Τα τείχη έχουν πάχος 2 μέτρα. Η είσοδος γίνεται από τοξωτή γέφυρα. Αριστερά της εισόδου, υπάρχει εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Στη μέση της νότιας πλευράς υπάρχουν δύο μεγάλοι στρογγυλοί πύργοι, ενώ στη μέση της ανατολικής πλευράς υπάρχει άλλος ένας. Εκτός από τα προπύργια του Αγίου Μάρκου, Αγίας Μαρίας και Αγίου Αντωνίου κατασκευάζεται και ο ναός της Παρθένου της Υγείας (Ζωοδόχου Πηγής) ο οποίος διασώζεται μέχρι τις μέρες μας. Ισχυρό οχυρό, εφοδιασμένο με 60 κανόνια, ήταν επόμενο να βρίσκεται συνεχώς σε διεκδίκηση από τους κατακτητές. Το 1715, οι Τούρκοι ανακαταλαμβάνουν το κάστρο, το οποίο παραμένει στην κατοχή τους ως το 1828, οπότε οι στρατιωτικές δυνάμεις του Γάλλου στρατηγού Μαιζών, με την αρωγή του στόλου των 3 Συμμαχικών Δυνάμεων, θα διώξουν τον Iμπραήμ και το στρατό του από την Πελοπόννησο. Πρώτος Έλληνες φρούραρχος, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ορίστηκε ο Ν. Τριτάκης. Ο Πουκεβίλ μας πληροφορεί ότι το 1821 υπήρχε χωριό στο Ρίο με 180 οικογένειες Ελλήνων και Τούρκων. Το 1846 υπήρχαν ακόμα 48 πυροβόλα στον εξοπλισμό του. Το Κάστρο του Ρίου, από το 1831 και έως το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή ενώ στη διάρκεια του Ελληνό – Ιταλικού πόλεμου χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό.

    20180621_155052.jpg 20180621_155402.jpg

    Πηγές: www.kastramoria.gr, www.kastra.eu
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  2. #52
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Αντιρρίου

    Το κάστρο του Αντιρρίου είναι κτισμένο στο νοτιότερο άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας, απέναντι από την Πελοπόννησο, κάτω από τη σύγχρονη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου, δίπλα στο λιμάνι όπου παλιά έδεναν τα φερρυ μπωτ της ακτοπλοϊκής γραμμής που παλιά ένωνε την Πελοπόννησο με τη Δυτική Ελλάδα.

    20180621_152328.jpg

    Το Αντίρριο, λόγω της θέσης του, που ένωνε και χώριζε τους κόλπους και ήταν το μοναδικό πέρασμα από την Λοκρίδα και την Αιτωλία για την Αχαΐα, χρησιμοποιείτο ως λιμάνι όλες τις εποχές. Το αρχαίο λιμάνι εντοπίσθηκε βυθισμένο στη θάλασσα δυτικά του Αντιρρίου. Το Αντίρριο ήταν γνωστό ως Μολυκρικόν Ρίον ή Μολύκριον Ρίον, γιατί βρισκόταν στην περιφέρεια της αρχαίας πόλης Μολύκρειας. Γύρω στα 459 π.Χ. οι Αθηναίοι κατέλαβαν τη Ναύπακτο και στη συνέχεια το Μολύκρειον, επομένως και το Αντίρριο. Το 338 π.Χ. η Ναύπακτος περιέρχεται στους Αιτωλούς. Την ακολουθούν η Μολύκρεια, η Μακύνεια και το Αντίρριο που πλέον ανήκουν στην Αιτωλική Συμπολιτεία και συμπορεύονται με τους Αιτωλούς.
    Το Αντίρριο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, διαδραμάτισε τη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή εποχή σημαντικό ρόλο. Ακολούθησε τη μοίρα της Ναυπάκτου, όταν παραδόθηκε το 1499 κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του ενετοτουρκικού πολέμου από τους Ενετούς στους Οθωμανούς.
    Τότε ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β’ βλέποντας τη στρατηγική σημασία του €œστενού€ ασφάλισε την είσοδο με την ανέγερση δύο φρουρίων στα δυο ακρωτήρια (Ρίο του Μοριά και Ρίο της Ρούμελης), πάνω σε αρχαία θεμέλια, σε διάστημα μόνον τριών μηνών.

    Από τον 17ο αι. ο πορθμός των Ρίων για την ισχυρή του θέση ονομάσθηκε Δαρδανέλια της Ναυπάκτου (Da‘rda‘neli di Lepanto) και το Αντίρριο Καστέλι της Ρούμελης (Roumeli Castle), ενώ το αντικρινό Ρίο Καστέλι του Μοριά (Morea‘s Ca‘stle). Το Αντίρριο κατά την Τουρκοκρατία ανήκε στον καζά (επαρχία) του Βενέτικου και ιδιαίτερα στο Κάτω Βενέτικο.
    Η οχυρότητα της θέσης τονιζόταν με την παροιμιώδη έκφραση β€œούτε πουλί δεν πετάει ανάμεσα στα κάστρα”. Το κάστρο του Αντιρρίου διανύει μια μακρά περίοδο καταστροφών και επισκευών. Το 1532 πολιορκήθηκε από το Γενοβέζο ναύαρχο Andrea Doria, ο οποίος ενεργούσε για λογαριασμό του μονάρχη των Αψβούργων, Καρόλου Ε'. Οι Οθωμανοί αρχικά αντιστάθηκαν, αλλά στη συνέχεια, υποχωρώντας, το ανατίναξαν.
    Το οχυρό εγκαταλείφθηκε για ένα χρόνο, οχυρώθηκε όμως ξανά από τους Οθωμανούς το 1533. Το 1543 ο Οθωμανός πειρατής και ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα μετέφερε στο κάστρο ισχυρές μονάδες πυροβολικού από τη Ναύπακτο.

    20180621_152515.jpg

    Το 1603, το φρούριο καταστράφηκε από τους Ιππότες της Μάλτας και ξανακτίστηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι το ανατίναξαν το 1687, όταν ο Francesco Morosini τους ανάγκασε να το εγκαταλείψουν. Το 1687 το κάστρο πιθανόν κτίζεται εκ νέου με σχέδια Eνετών μηχανικών. Οι Ενετοί πιθανόν το είχαν υπό την εποπτεία τους ως το 1699 οπότε με τη συνθήκη του Κάρλοβιτς παραχωρήθηκε στους Οθωμανούς στους οποίους παρέμεινε έως το 1829, οπότε παραδόθηκε στους Έλληνες.

    Η συνθήκη παράδοσης του φρουρίου στους Έλληνες υπογράφηκε στις 13 Mαρτίου 1829 και το Καστέλι, όπως λεγόταν το Αντίρριο, περιήλθε στην ελληνική πολιτεία. Μετεπαναστατικά ανήκε στην Επαρχία Ναυπάκτου και Βενέτικου (Ναυπακτοβενέτικο) μέχρι τα 1833 που ιδρύθηκε η Επαρχία Ναυπακτίας. Το φρούριο, κατά τους πρώτους μετεπαναστατικούς χρόνους, χρησιμοποιήθηκε σαν στρατιωτικό φυλάκιο.

    Στη σημερινή του μορφή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα επιθαλάσσιου οχυρού ενετικής κυρίως αρχιτεκτονικής. Η κάτοψή του είναι σχεδόν εξάγωνη με πολυγωνικούς προμαχώνες στις γωνίες του. Περιβάλλεται στις τρεις πλευρές του από θάλασσα και υγρή τάφρο στο βόρειο τμήμα του, η οποία και το απομόνωνε από την ξηρά. Ερείπια προκεχωρημένων οχυρώσεων προς το εσωτερικό της Αιτωλίας με τη μορφή τάφρου και επιμήκους τείχους που αποκόπτουν τη χερσόνησο από την ενδοχώρα, εντοπίστηκαν σε απόσταση 600 μ. από το κάστρο.

    20180621_153543.jpg


    Το σωζόμενο οχυρό περιλαμβάνει κυρίως το περιμετρικό τείχος το οποίο διαμορφώνεται με ευθύγραμμη συμπαγή τοιχοποιία, περιμετρικό περίδρομο, διαδοχικές επάλξεις και κανονιοθυρίδες με μέτωπο προς τη θάλασσα. Χαρακτηριστικό είναι το ημικυλινδρικό εξέχον κυμάτιο (cordone) στη βάση του παραπέτου που περιτρέχει εξωτερικά το τείχος. Η κεντρική πύλη του κάστρου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του και οδηγεί μέσω ενός τοξωτού διαδρόμου στο εσωτερικό.

    Οι κυριότερες μαρτυρίες για το κάστρο αφορούν πηγές του 17ου αι. που αναφέρουν ότι μέσα στο κάστρο του Αντιρρίου υπήρχαν περισσότερα από 89 σπίτια, ισλαμικό τέμενος του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β', μικρό τέμενος (μεστζίτ) του σουλτάνου Σουλεϊμάν και ένα τουρκικό λουτρό.
    Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο Φάρος του Κάστρου στη νότια πλευρά του τείχους, πάνω στη θάλασσα (τελευταίο μισό του 19ου αιώνα).
    Επίσης στο δυτική προβλήτα δεσπόζει ο Ναός του Αγίου Νικολάου, επί παλαιών θεμελίων. Όμως αυτό που δεσπόζει στην περιοχή - και επισκιάζει το κάστρο - είναι ένα σύγχρονο έργο, η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, που έχει ονομαστεί "€œΧαρίλαος Τρικούπης"€ προς τιμήν του πολιτικού, που πρώτος την οραματίστηκε.

    20180621_153218.jpg


    Σήμερα στο Κάστρο του Αντιρρίου υπάρχουν εργαστήρια συντήρησης της 22ης Εφορείας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων και αίθουσες για διοργάνωση εικαστικών εκθέσεων. Το καλοκαίρι στον ευρύχωρο εσωτερικό περίβολο διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.

    Πηγή: www.kastra.eu
    Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη erwdios : 16-07-2018 στις 12:08
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  3. #53
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Κάστρο Ναυπάκτου

    Το Κάστρο της Ναυπάκτου είναι ένα από τα πλέον καλοδιατηρημένα παραδείγματα φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και ένα από τα ωραιότερα κάστρα στην Ευρώπη.
    Χτισμένο στον λόφο πάνω απ’ την πόλη, το Κάστρο της Ναυπάκτου δελέασε κάθε τύπου και διαθέσεων λαούς να το αποκτήσουν. Έλληνες, Τούρκοι, Ενετοί, Άγγλοι, πειρατές κ.α. το χρησιμοποίησαν σαν ορμητήριό τους, βάζοντας ο καθένας και τη δική του σφραγίδα στην σημερινή εικόνα.

    20180614_212759.jpg


    Τη σημερινή του μορφή την οφείλει στους Ενετούς .Η Ναύπακτος είχε μεγάλη στρατηγική σημασία για τη Βενετία και κατά την πρώτη περίοδο της Ενετοκρατίας (1407-1499) προσπάθησαν να την προστατέψουν από τους προελαύνοντες Οθωμανούς χτίζοντας ισχυρό κάστρο.
    Το Κάστρο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει στη πόλη. Στα Δυτικά αυτής σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων. Ο λόφος αυτός έχει σχήμα πυραμίδας. Οι μεγαλοπρεπείς οχυρώσεις της Ναυπάκτου που έγιναν σε πολλές διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις, κλιμακώνονται από την αρχαιότητα έως και την τουρκοκρατία Παρά τις καταστροφές και φθορές που έχουν υποστεί αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά και καλοδιατηρημένα παραδείγματα φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα.
    Το Κάστρο της Ναυπάκτου βρίσκεται τη θέση της αρχαίας ακρόπολης. Αρχικά το κατείχαν οι Λοκροί. Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ήταν η σημαντικότερη ναυτική βάση των Αθηναίων. Το 191 π.Χ. κατελήφθη από τους Ρωμαίους. Το 553 μ.Χ. η Ναύπακτος καταστράφηκε από σεισμό.
    Από τον 8ο μ.Χ. αιώνα έγινε πρωτεύουσα του Ε' θέματος. Ως το 1204 βρισκόταν υπό την βυζαντινή κυριαρχία (με την ονομασία «Έπαχτος»).
    Το 1204, στη μοιρασιά που ακολούθησε την πτώση της Κωνσταντινούπολης, η Ναύπακτος παραχωρήθηκε στους Ενετούς. Το 1210 ο Μιχαήλ Άγγελος Κομνηνός την περιέλαβε στις κτήσεις του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1294 δόθηκε προίκα στο Φίλιππο Ανδηγαυό (πρίγκιπα του Τάραντος) και το 1360 καταλήφθηκε από τον Αλβανό ηγεμόνα Γκίνο Μπούα Σπάτα.

    20180614_212936.jpg

    Από το 1407 έως το 1499 διήρκεσε η Α' Ενετοκρατία ενώ ως το 1687 ήταν υπό Τουρκική κυριαρχία. Από το 1687 έως το 1699 ήταν η περίοδος της Β' Ενετοκρατίας για να ακολουθήσει η Τουρκική κατάκτηση ως το 1829.
    Στις 18 Απριλίου 1829, απελευθερώθηκε οριστικά από τους Τούρκους, όταν ο Ανδρέας Μιαούλης απέκλεισε το λιμάνι της πόλης και ανάγκασε τους Τούρκους να παραδώσουν το φρούριο. Φεύγοντας οι κατακτητές, άφησαν πίσω τους ελάχιστες οικογένειες Ελλήνων οι οποίες, μάλιστα, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τις Σουλιώτικες οικογένειες (Μποτσαραίοι, Τζαβελαίοι κλπ), στις οποίες το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει τα τουρκικά αρχοντικά, ως αντιστάθμισμα για την προσφορά τους στον Αγώνα.

    20180613_201402.jpg 20180613_215154.jpg


    Ποία ήταν η μορφή του κάστρου στους αρχαίους χρόνους δεν μπορούμε με ακρίβεια να ξέρουμε. Είναι βέβαιο όμως ότι υπήρχαν τα τείχη. Υπολείμματα αρχαίων τειχών βρίσκονται και σήμερα κατά τη μεριά της θάλασσας και στη δυτική πλευρά. Το πιθανότερο είναι το κάστρο να μην είχε τη σημερινή του μορφή με τα πέντε διαζώματα. Αυτή τη μορφή την έλαβε κυρίως κατά τη βενετική κυριαρχία.
    Η κορυφή του λόφου περικλείεται από κυκλικό τείχος διαμέτρου 100 μέτρων.
    Δύο βραχίονες που ακολουθούν την κλίση του εδάφους, κατεβαίνουν από την κορυφή του λόφου, ο ένας ανατολικά και ο άλλος δυτικά και κοντά στη θάλασσα κάμπτονται και κλείνουν την είσοδο του λιμανιού. Τέσσερα εγκάρσια τείχη ενώνουν τους δύο αυτούς βραχίονες και σχηματίζουν πέντε διαζώματα. Η οχύρωση στο Κάστρο της Ναυπάκτου ενισχύεται με πύργους κυκλικούς και τετράγωνους.


    20180614_212740.jpg


    Πηγή: www.kastra.eu


    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από erwdios Εμφάνιση μηνυμάτων
    Το κάστρο της Ναυπάκτου καταλαμβάνει τη θέση της αρχαίας ακρόπολης. Το 553μ.Χ. η Ναύπακτος καταστράφηκε από σεισμό. Από τον 8ο μ.Χ. αιώνα έγινε πρωτεύουσα του Ε' θέματος. Ως το 1204 βρισκόταν υπό Βυζαντινή κυριαρχία. Το 1204 παραχωρήθηκε στους Ενετούς. Το 1210 ο Μιχαήλ Άγγελος Κομνηνός την περιέλαβε στις κτήσεις του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1294 περιήλθε στο Φίλιππο Ανδηγαυό και το 1360 καταλήφθηκε από τον Αλβανό ηγεμόνα Γκίνο Μπούα Σπάτα. Από το 1407 έως το 1499 διήρκησε η Α' Ενετοκρατία, ενώ ως το 1687 ήταν υπό Τουρκική κυριαρχία. Από το 1687 ως το 1699 ήταν η περίοδος της Β' Ενετοκρατίας για να ακολουθήσει η τουρκική κατάκτηση ως το 1829.



    Οι οχυρώσεις της Ναυπάκτου παρουσιάζουν διαδοχικές κατασκευαστικές φάσεις από την αρχαιότητα ως την Τουρκοκρατία. Δύο βραχίονες που ακολουθούν την κλιση του εδάφους, κατεβαίνουν από την κορυφή του λόφου, ο ένας ανατολικά και ο άλλος δυτικά και κοντά στη θάλασσα κάμπτονται και κλείνουν την είσοδο του λιμανιού. Τέσσερα εγκάρια τείχη ενώνουν τους δύο αυτούς βραχίονες και σχηματίζουν πέντε διαζώματα. Η οχύρωση ενισχύεται με πύργους κυκλικούς και τετράγωνους.



    Πηγή: http://www.e-city.gr/aitoloakarnania/home/view/1107.php
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

Σελίδα 6 από 6 ΠρώτηΠρώτη ... 456

Δικαιώματα - Επιλογές

  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε νέα θέματα
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε απαντήσεις
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε συνημμένα
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τις αναρτήσεις σας
  •  
  • BB code είναι σε λειτουργία
  • Τα Smilies είναι σε λειτουργία
  • Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
  • [VIDEO] code is σε λειτουργία
  • Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας