Σελίδα 5 από 6 ΠρώτηΠρώτη ... 3456 ΤελευταίαΤελευταία
Εμφάνιση αποτελεσμάτων σε εξέλιξη 41 έως 50 από 53

Θέμα: Μνημεία στη Θάλασσα (Monuments of Sea)

  1. #41
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου

    Συνέχεια στη βόλτα μας στη Ρόδο με μερικές ακόμα φωτογραφίες







    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  2. #42
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Ναύπακτος

    Το κάστρο της Ναυπάκτου καταλαμβάνει τη θέση της αρχαίας ακρόπολης. Το 553μ.Χ. η Ναύπακτος καταστράφηκε από σεισμό. Από τον 8ο μ.Χ. αιώνα έγινε πρωτεύουσα του Ε' θέματος. Ως το 1204 βρισκόταν υπό Βυζαντινή κυριαρχία. Το 1204 παραχωρήθηκε στους Ενετούς. Το 1210 ο Μιχαήλ Άγγελος Κομνηνός την περιέλαβε στις κτήσεις του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1294 περιήλθε στο Φίλιππο Ανδηγαυό και το 1360 καταλήφθηκε από τον Αλβανό ηγεμόνα Γκίνο Μπούα Σπάτα. Από το 1407 έως το 1499 διήρκησε η Α' Ενετοκρατία, ενώ ως το 1687 ήταν υπό Τουρκική κυριαρχία. Από το 1687 ως το 1699 ήταν η περίοδος της Β' Ενετοκρατίας για να ακολουθήσει η τουρκική κατάκτηση ως το 1829.



    Οι οχυρώσεις της Ναυπάκτου παρουσιάζουν διαδοχικές κατασκευαστικές φάσεις από την αρχαιότητα ως την Τουρκοκρατία. Δύο βραχίονες που ακολουθούν την κλιση του εδάφους, κατεβαίνουν από την κορυφή του λόφου, ο ένας ανατολικά και ο άλλος δυτικά και κοντά στη θάλασσα κάμπτονται και κλείνουν την είσοδο του λιμανιού. Τέσσερα εγκάρια τείχη ενώνουν τους δύο αυτούς βραχίονες και σχηματίζουν πέντε διαζώματα. Η οχύρωση ενισχύεται με πύργους κυκλικούς και τετράγωνους.



    Πηγή: http://www.e-city.gr/aitoloakarnania/home/view/1107.php
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  3. #43
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Ναύπακτος

    Μερικές φωτογραφίες ακόμα από το φρούριο της Ναυπάκτου. Οι φωτογραφίες είναι από κινητό.





    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  4. #44
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Πορτάρα Νάξου

    Το μνημείο όμως που κάνει εντύπωση στον επισκέπτη και θεωρείται το «έμβλημα» του νησιού, είναι η Πορτάρα, στο νησάκι του Βάκχου, στην άκρη του λιμανιού. «Πορτάρα» τη λένε από παλιά οι ντόπιοι, για το μεγάλο της μέγεθος. Αυτό το μνημείο που ξέχασε εδώ ο χρόνος, είναι η γιγαντιαία, μαρμάρινη πύλη ναού, αφιερωμένου στον Απόλλωνα. Ο ναός κτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα, την εποχή του τύραννου Λύγδαμι, όταν η Νάξος ήταν μεγάλο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Σήμερα το νησάκι που την φιλοξενεί λέγεται «Παλάτια». Οι χριστιανοί έκτισαν εκκλησία πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού, κατά τη συνήθεια της εποχής, ενώ γύρω από την εκκλησία αναπτύχθηκε ένας σημαντικός οικισμός. Την περίοδο της ενετοκρατίας πολλά κομμάτια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για το κτίσιμο του Κάστρου.



    Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, κάτω από τα «Παλάτια», ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη και από εδώ την απήγαγε ο Διόνυσος με την ακολουθία του. Στον χώρο αυτό σύμφωνα με την παράδοση γιορτάστηκαν τα πρώτα «Διονύσια». Ο μύθος της αρπαγής της Αριάδνης από τον Διόνυσο στην ακρογιαλιά των «Παλατιών» ενέπνευσε μουσικούς, γλύπτες και ζωγράφους που με τα έργα τους, έκαναν γνωστή τη Νάξο σε όλο τον κόσμο.



    Η θέα ενός ηλιοβασιλέματος από την Πορτάρα αποτελεί ανεπανάληπτη εμπειρία!



    Πηγή: http://www.naxosisland.eu/gr/hora/portara.html
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  5. #45
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Ναός Ακραίας Ήρας

    Ο χώρος αυτός μας φέρνει στον 9ο πΧ. αιώνα που η Κόρινθος κάτω από την πολιτικοθρησκευτική ακτινοβολία του Άργους.



    Το 850 πΧ. χτίζει το ιερό της Ακραίας Ήρας όπου για ένα αιώνα μαζεύονταν χιλιάδες κόσμος ζητώντας την προστασία της. Τον 8ο πΧ. αιώνα όταν αρχίζει το εμπόριο της Κορίνθου να απλώνεται στο Ιόνιο και τη δύση, χτίζεται ο δεύτερος ναός της Λιμενίας Ήρας, προστάτριας των ανθρώπων της θάλασσας και του εμπορίου, ενώ παράλληλα ιδρύεται και το μαντείο. Όλο το ιερό τότε πήρε μια ξεχωριστή λάμψη και σημαντικότητα και οι άνθρωποι έτρεχαν να πληροφορηθούν τα παρόντα και τα μέλλοντα.



    Εκεί έφτασε τρομοκρατημένη η μυθική Μήδεια η μεγάλη μάγισσα που εκδικούμενη τον Ιάσωνα, σκότωσε ανέντιμα την Γλάυκη την κόρη του Κρέοντα. Δεν μπόρεσε όμως να σώσει τα παιδιά της, τον Μέρμερο και τον Φέρητα που τους έκρυψε μέσα στο ιερό της θεάς. Οι Κορίνθιοι τα βρήκαν και ανταπέδωσαν το έγκλημα. Το νέο φοβερότερο έγκλημα των Κορινθίων να αφαιρέσουν την ζωή δύο ανεύθυνων παιδιών, έγινε η αιτία να πέσει φοβερή αρρώστεια. Το μαντείο τότε τους φανέρωσε την οργή της θεάς Ήρας για το έγκλημα που έγινε μέσα στο ιερό της και πως για να γλυτώσουν έπρεπε να καθιερώσουν γιορτές πένθους και εξιλέωσης. Από τότε θεσπίσθηκαν τα Ήραια, κατά την διάρκεια των οποίων ξεκίναγε από την Κόρινθο μεγάλη πομπή με πυρσούς και περνώντας από τις θέρμες (Λουτράκι) έφτανε στην Πειραία και κατέληγε στο ιερό της Λιμένιας θεάς. Ακολουθούσαν θυσίες και αναπαράσταση του Ιάσονα με την Αργοναυτική εκστρατεία, τους κρυφούς γάμους με την Μηδεία, τον ερχομό της στην Κόρινθο μετά την Ιωλκό, την προδοσία του Ιάσονα, την ζήλεια και απελπισία της Μηδείας που την έκαναν να σκοτώσει τη Γλαύκη, και με κραυγές και λυγμούς το έγκλημα των Κορινθίων. Έπειτα διάλεγαν εφτά νέες και νέους της Κορίνθου για την ετήσια θυσία στο ναό της Ήρας αφού πρώτα τους ξύριζαν το κεφάλι και τους έντυναν στα μαύρα.

    Η ακμή του Ηραίου κράτησε όσο και η ανεξαρτησία της Κορίνθου μέχρι τον 3ο πΧ. αιώνα. Στην περίοδο αυτή χτίστηκε η αγορά, η στοά, ο βωμός και το ιερό της Λιμενίας Ήρας και έγιναν έργα για ύδρευση. Στα τέλη του 5ου πΧ. αιώνα χτίζονται τα πρώτα τείχη. Το 146 πΧ. με την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους όλα σβήνουν.

    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  6. #46
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Φρούριο Ιεράπετρας

    Το Φρούριο που κτίστηκε από τους Ενετούς - ο γνωστός «Καλές» των Ιεραπετριτών έχει αναγερθεί πάνω στον πιο νότιο μώλο του αρχαίου λιμανιού προς την πλευρά της «Σαρακήνας» και είναι από τα μνημεία εκείνα του παρελθόντος, που η γερή του κατασκευή σε συνάρτηση με τη χρησιμότητά του, μέχρι τα τελευταία χρόνια του περασμένου αιώνα το έκαναν να διατηρηθεί μέχρι σήμερα.



    Η ανέγερσή του είναι πολύ πιθανό να άρχισε γύρω στα 1212, όπως ισχυρίζεται και ο αρχαιολόγος L. Mariani, από το Γενοβέζο πειρατή Πεσκατόρε και έκτοτε συνδέθηκε με την ιστορία της πόλης. Το πρώτο, όμως, επίσημο στοιχείο είναι ότι στις 13 Απριλίου του 1307, σε επίσημο έγγραφό της Ενετικής Γερουσίας αναφέρεται η κατασκευή φρουρίου στην Ιεράπετρα. Η επόμενη αναφορά στο φρούριο είναι τον 16ο αι. οπότε και επιβάλεται η επισκευή του ύστερα από το φοβερό σεισμό του 1508 και τις τουρκικές επιδρομές. Φαίνεται, όμως, ότι οι ζημιές ήταν πολύ σοβαρές και δεν έγιναν οι επιδιορθώσεις που χρειάζονταν.



    Το 1647, που η Ιεράπετρα έπεσε στα χέρια των Τούρκων, το Φρούριο, παρά τις ταλαιπωρίες του από τον πόλεμο, διατηρήθηκε για τους αμυντικούς σκοπούς των κατακτητών και παρά το ότι έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις κρατήθηκαν και αρκετά ενετικά στοιχεία.

    Η σημερινή του ονομασία «Καλές» ασφαλώς είναι παραφθορά της τουρκικής λέξης «κουλές», που σημαίνει πύργος.

    Πηγή: http://www.emark.teicrete.gr/emark/%...7/Default.aspx
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  7. #47
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή

    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από erwdios Εμφάνιση μηνυμάτων
    Πότε ξεκινά χρονικά ακριβώς η ιστορία του Κούλε μας είναι άγνωστο, αλλά ένα λιμάνι με τόσο νευραλγικό ρόλο στη Μεσόγειο, όπως το Ηράκλειο, δεν θα μπορούσε να μείνει απροστάτευτο. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, το πρώτο φρούριο στη θέση του σημερινού να δημιουργήθηκε στην περίοδο της Αραβοκρατίας (9ος-10ος), ενώ αναφορά για πύργο στην είσοδο του λιμανιού γίνεται στην β' βυζαντινή περίοδο (10ος-13ος) ως Castellum Comunis. Σήμερα σώζονται κάποια σχέδια περιηγητών που επιχείρησαν να χαρτογραφήσουν το Ηράκλειο, με παλιότερο αυτό του Μπουοντελμόντι του 1429, που απεικονίζουν έναν πύργο στην είσοδο του λιμανιού.


    Ο πύργος αυτός απεικονίζεται σαν ψηλό οικοδόμημα με κατακόρυφους τοίχους και κάτοψη άλλοτε κυκλική, άλλοτε παραλληλόγραμμη. Τα σχέδια αυτά δεν είναι απαραίτητα αξιόπιστα, αφού η κατασκευή που απεικονίζουν μοιάζει περισσότερο με έργο οχυρωματικής αρχιτεκτονικής της δυτικής Ευρώπης.
    Στα μέσα του 14ου μ.Χ. αιώνα, κάνει την εμφάνισή της στην Ευρώπη η πυρίτιδα (μείγμα νίτρου, θείου και άνθρακα). Αποκτά τόσο σημαντικό ρόλο στην πολεμική πρακτική αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου, ώστε αντικατέστησε τις προϋπάρχουσες πολεμικές μηχανές και εκμηδένισε την αμυντική δυνατότητα των παλιών οχυρώσεων.
    Έτσι τα μέσα του 15ου μ.Χ. αιώνα βρήκαν το Ηράκλειο ανεπαρκώς οχυρωμένο και τον πύργο του λιμανιού, το Castellum Comunis των βυζαντινών, αμυντικά ανίκανο και ευάλωτο. Η Γερουσία της Βενετίας το 1462 ενέκρινε ένα ευρύ πρόγραμμα οχύρωσης της πόλης, που θα προστάτευε το Ηράκλειο και τους βούργους (προάστια) έξω από αυτό. Η νέα οχύρωση θα ακολουθούσε τα πρότυπα της νέας οχυρωματικής αρχιτεκτονικής με τους προμαχώνες. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος το 1523 κατεδαφίστηκε ο πύργος του λιμανιού και αντικαταστάθηκε με το φρούριο Κούλες, που σώζεται μέχρι σήμερα.
    Εκτεταμένες επιχωματώσεις στη φυσική βραχώδη εξέδρα που υπήρχε στο σημείο αυτό του λιμανιού, κατάφεραν να δημιουργήσουν το χώρο για να χτιστεί το φρούριο έκτασης 3.600 μ2. Οι επιχωματώσεις γίνονταν με μία πολύ ενδιαφέρουσα μέθοδο. Γέμιζαν τα παλιά πλοία με πέτρες από το νησί Ντία και την περιοχή Φρασκιές και τα βύθιζαν έξω από τη Βόρεια πλευρά του μόλου, δημιουργόντας με τον τρόπο αυτό κυματοθραύστες που αύξαναν τον διαθέσιμο χώρο.


    Η κατασκευή του Κούλε
    Η κατασκευή του Κούλε κράτησε μέχρι το 1540. Οι εξωτερικοί τοίχοι έχουν πάχος σχεδόν 9 μέτρα, ενώ οι εσωτερικοί τοίχοι φτάνουν τα 3 μέτρα πάχος σε κάποια σημεία. Ήδη από πολύ νωρίς παρουσιάστηκαν ζημιές στα θεμέλια του από τη θάλασσα, που αντιμετωπίζονταν κατά καιρούς. Επίσης το φρούριο παρουσίασε πολλές οχυρωματικές αδυναμίες, γεγονός που οφείλεται στο ότι χτίστηκε σε μεταβατική φάση όταν η αρχιτεκτονική των φρουρίων πειραματιζόταν ακόμα με τις κατάλληλες λύσεις.
    Αρχιτεκτονικά ο Κούλες αποτελείται από δύο επιμέρους τμήματα:
    ·το Νοτιοδυτικό: παραλληλόγραμμο, λίγο ψηλότερο
    ·το Βορειοανατολικό σε σχήμα μισής έλλειψης, ελαφρώς χαμηλότερο.
    Για την είσοδο στο φρούριο υπήρχαν τρεις πύλες εισόδου: Δυτικά, Βόρεια και Νοτιοδυτικά, με κύρια πύλη την Δυτική. Στο οικοδόμημα περιμετρικά είχαν εντοιχιστεί διάφορες ανάγλυφες πλάκες, επιγραφές και οικόσημα. Κορυφαία έργα γλυπτικής είναι τα τρία μαρμάρινα ανάγλυφα που απεικονίζουν τον φτερωτό λέοντα, σύμβολο της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, που επιστέφουν κάθε μία από τις τρεις εισόδους και δύο από αυτά διατηρούνται μέχρι σήμερα με φανερή τη διάβρωση από τον θαλασσινό αέρα.
    Το φρούριο είναι διώροφο με 26 διαμερίσματα. Στο ισόγειο αρχικά υπήρχαν πέντε χώροι για κανόνια. Σύντομα φάνηκε ότι η χρήση κανονιών σε εσωτερικούς χώρους δημιουργούσε προβλήματα γιατί και το οπτικό πεδίο εκ των πραγμάτων μέσα από τα μικρά ανοίγματα στους τοίχους ήταν περιορισμένο, αλλά και ο καπνός που δημιουργούνταν μετά την ρίψη κάθε βλήματος έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική και έτσι εγκαταλείφθηκε η χρήση τους.
    Εκτός από τις casamatte, τους διαδρόμους δηλαδή των κανονιών, στο ισόγειο είχαν διαμορφωθεί και επιμέρους χώροι, ένας λειτουργούσε σαν φυλακή και οι υπόλοιποι για αποθήκευση τροφίμων και πολεμοφοδίων.
    Στον επάνω όροφο, που είχε διαμορφωθεί σε ευρύχωρη πλατεία, ήταν στη Βόρεια πλευρά ο πύργος του φάρου. Εκεί υπηρχαν επίσης οι στρατώνες των στρατιωτών και οι κατοικίες των αξιωματούχων και του διοικητή.
    Παράλληλα στο φρούριο λειτουργούσε μύλος, φούρνος και εκκλησία, παρέχοντας αυτονομία στη φρουρά του.
    Ο ρόλος του φρουρίου Κούλες στη διάρκεια της τουρκικής πολιορκίας (1646-1669) δεν υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός, καθώς αρκετά νωρίς το τουρκικό πυροβολικό, τοποθετημένο στις κατάλληλες θέσεις, κατάφερε να εξουδετερώσει τη δύναμη πυρός του και έτσι οι Τούρκοι απέκτησαν τον έλεγχο της εισόδου του λιμανιού του Ηρακλείου.
    Στη διάρκεια της τούρκικης κυριαρχίας ο Κούλες δεν δέχτηκε ιδιαίτερες παρεμβάσεις εκτός από την προσθήκη κτιστών επάλξεων με θέσεις τουφεκιοφόρων και κανονιών. Οι Τούρκοι έκτισαν μικρότερο φρούριο απέναντι από τον Κούλε από την πλευρά της στεριάς, τον Μικρό Κούλε. Δυστυχώς το μνημείο αυτό μαζί με τμήματα των ενετικών νεωρίων κατεδαφίστηκε το 1936 για χάρη της ανάπτυξης της πόλης.



    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  8. #48
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή

    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από erwdios Εμφάνιση μηνυμάτων
    Η νησίδα Σπιναλόγκα βρίσκεται στο βόρειο άκρο της ομώνυμης χερσονήσου στον κόλπο της Ελούντας στον Άγιο Νικόλαο και έχει ύψος 53 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Το όνομα προέρχεται από την έκφραση «στην Ελούντα» «Στινελόντα», (όπως αναφέρεται σε παλαιά βενετσιάνικα έγγραφα), όπου οι Βενετοί μετέτρεψαν σε «σπίνα» άκανθα και «λόγκα»: μακρά, Μακρά κανθα.



    Το λιμάνι της Σπιναλόγκας έχει μικρό βάθος, γι' αυτό και οι Βενετοί το αξιοποίησαν καθυστερημένα, και το οχύρωσαν μάλλον προληπτικά, για να μην επωφεληθούν οι Τούρκοι, παρά για πολεμικό δικό τους λιμάνι, όπως έκαναν με τη Σούδα. Επάνω στα ερείπια του αρχαίου κάστρου οικοδόμησαν ισχυρό φρούριο, που σχεδιάστηκε σύμφωνα με την οχυρωματική πρακτική του προμαχωνικού συστήματος.
    Για την οχύρωση της νησίδας ακολουθήθηκε το σκεπτικό της Σούδας. Οι ακτές, όμως, και από τις δύο πλευρές είναι πολύ κοντά, κυρίως από τη χερσόνησο (μόλις 120 μ.). Αυτό αποτελεί πλεονέκτημα για το φρούριο, αλλά ταυτόχρονα και μειονέκτημα, γιατί τα κοντινά υψώματα είναι πολύ πιο κοντά - αν και αυτό αντισταθμίζεται από το πιο μεγάλο ύψος του νησιού, που είναι 50-53 μ.



    Η οχύρωση αποτελείται από δύο ζώνες. Η πρώτη ακολουθεί το περίγραμμα των ακτών, ενώ η δεύτερη είναι θεμελιωμένη πάνω στους βράχους της κορυφογραμμής. Το βόρειο μέτωπο του φρουρίου, που καλύπτει το μεγάλο στόμιο του λιμανιού, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα παραδείγματα επιθαλάσσιας ημισελήνου στη Μεσόγειο. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή της οφείλονται στο μηχανικό Genesse Bressani τo 1579. Η συγκεκριμένη ημισέληνος διαφοροποιείται από άλλα παρόμοια παραδείγματα με την ασύμμετρη χάραξή της.
    Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας το φρούριο χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για στρατιωτικούς σκοπούς και ήταν ένα από τα ισχυρότερα της Κρήτης. Η ανώτατη αρχή ήταν ο ειδικός «απροβλεπτής», με διετή θητεία, που ήταν υποχρεωμένος να μένει διαρκώς μέσα στο φρούριο.
    Το 1715, μετά από πολιορκία, η νησίδα παραδόθηκε στους Τούρκους, η φρουρά των Βενετών αποχώρησε και οι υπόλοιποι κάτοικοι (230 άνδρες και 243 γυναικόπαιδα) αιχμαλωτίσθηκαν. Η πολιορκία έδειξε ότι η τελική μορφή του φρουρίου ήταν η επαρκέστερη δυνατή ως προς την άμυνα με τα υπάρχοντα τοπογραφικά δεδομένα. Γι' αυτό και το νησί δεν κυριεύθηκε με έφοδο, αλλά παραδόθηκε με συνθήκη, όπως η Σούδα. Η Σούδα και η Σπιναλόγκα έγιναν τα τελευταία καταφύγια των χαΐνηδων (επαναστατών).
    Από το 1715 η Σπιναλόγκα εξελίχθηκε σε αμιγές οικιστικό κέντρο, που αναπτύχθηκε λόγω της ασφάλειας που παρείχαν οι οχυρώσεις.
    Το 1903 επί Κρητικής Πολιτείας το εγκατέλειψαν και οι τελευταίοι Τούρκοι. Τότε ιδρύθηκε το Λεπροκομείο (τόπος Χανσενικών), που λειτούργησε έως το 1957. Οι άρρωστοι κατοίκησαν στα κτίρια του τουρκικού οικισμού και σε σύγχρονα κτίρια που κατασκευάστηκαν κατά τη δεκαετία του 1930. Η οικοδομική δραστηριότητα του Λεπροκομείου επέφερε δραματικές επεμβάσεις στα κτίσματα του οικισμού και στις οχυρώσεις του φρουρίου. Αναστηλωτικές εργασίες στη νησίδα πραγματοποιήθηκαν τόσο στη δεκαετία του 1980 όσο και κατά τα έτη 1997-2001. Οι τελευταίες έγιναν στο πλαίσιο Προγραμματικής Σύμβασης και με χρηματοδότηση από το Β' ΚΠΣ ΠΕΠ Κρήτης. Σήμερα η νησίδα λειτουργεί ως οργανωμένος αρχαιολογικός χώρος.



    ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ
    Η πειρατεία είναι ένα φαινόμενο πανάρχαιο και ενδημικό στη Μεσόγειο Θάλασσα, το οποίο παρουσίασε ιδιαίτερη έξαρση κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας και αποτέλεσε αληθινή μάστιγα για τους πληθυσμούς των νησιών και των παραλίων των ελληνικών θαλασσών. Οι αλλεπάλληλοι Βενετοτουρκικοί πόλεμοι, όχι μόνο ενθάρρυναν τους πειρατές, αλλά τους αποθράσυναν, καθώς οι δύο αντιμέτωπες δυνάμεις χρησιμοποίησαν ευρύτατα στις επιχειρήσεις τους τόσο αυτούς, όσο και άλλα τυχοδιωκτικά στοιχεία, προσφέροντάς τους ελευθερία συστηματικής οργάνωσης και δράσης. Έτσι κατά τον 15ο και 16ο αιώνα της Τουρκοκρατίας η πειρατεία παρουσιάζεται με οργανωμένη και συστηματική μορφή και ακτινώνεται προς όλα τα παράλια της Μεσογείου.
    Η Κρήτη, ευρισκόμενη στο σταυροδρόμι των θαλάσσιων επικοινωνιών της Μεσογείου, ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, προκάλεσε το ενδαφέρον των επιδρομέων και των πειρατών ήδη από την αρχαιότητα. Σε ορισμένες μάλιστα, περιόδους της αρχαιότητας, και οι ίδιοι οι Κρήτες υπήρξαν δεινοί πειρατές όπως στην ελληνιστική εποχή ή στην αραβοκρατία, οπότε η Κρήτη έγινε κέντρο δράσης των Αράβων πειρατών.
    Στην περίοδο της Βενετοκρατίας η Κρήτη δέχθηκε πολλές πειρατικές επιδρομές, που αναφέρονται σε πηγές της εποχής.4 Αρχικά οι επιδρομείς ήταν κυρίως μουσουλμάνοι των αφρικανικών παραλίων. Οι Αλγερινοί χρησιμοποιούσαν ως βάση το Γαϊδουρονήσι, και προκειμένου να τους περιορίσουν, οι Βενετοί το παραχώρησαν στον ευγενή Dandolo το 1317, για να το οχυρώσει με πύργο. Παράλληλα, το «Βασίλειο της Κρήτης» αποφάσισε να λάβει δραστήρια μέτρα για τη μόνιμη φρούρηση των παραλίων με την επιστράτευση του πληθυσμού και την επιβολή αγγαρειών (guardie). Από το 1333 άρχισε και η δράση των Τούρκων από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Από τα μέσα του 15ου αι. οι πειρατικές επιδρομές εντάθηκαν πολύ υπό την ανοχή του σουλτάνου, αφού έτσι πλήττονταν οι βενετικές κτήσεις.
    Όσο οι Βενετοί αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο, τόσο οι πειρατές αποθρασύνονταν. Ο M. Sanudo, Βενετός ευγενής, σημειώνει δυο τραγικά περιστατικά: τον Απρίλιο του 1522 πειρατές επέδραμαν στα παράλια της Ιεράπετρας και απήγαγαν 30 ομήρους, ενώ το 1527 μπήκαν στο λιμάνι των Χανίων και άρπαξαν δύο αγκυροβολημένα πλοία.
    Οι πειρατικές επιδρομές εμφάνισαν μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση γύρω στα μέσα του 16ου αιώνα. Τον Ιούνιο του 1538 προσορμίστηκε στο λιμάνι Σούδας στόλος 80 πλοίων του Χαϊρεδδίν Μπαρμπαρόσσα, που λεηλάτησε και έκαψε την περιοχή του Αποκορώνου, τη Σητεία και το Λασήθι (αφού απέτυχε σε Χανιά, Ρέθυμνο και Χάνδακα). Το 1549 οι Βενετοί της Κρήτης έστειλαν πρεσβεία στη Γαληνοτάτη η οποία αποδέχθηκε το αίτημα να σταθμεύουν μόνιμα δύο γαλέρες στα Κύθηρα για την καταδίωξη των πειρατών. Το 1558 οι πρέσβεις του Ρεθύμνου δήλωναν ότι οι πειρατές φθάνουν ως τη Σούδα. Το 1562 ο Ντραγούτ-Ρέις έκανε επιδρομή στις περιοχές Ρεθύμνου και Αποκορώνου. Το 1570-71 ο πειρατής Ολούτς-Αλή από το Αλγέρι εντάχθηκε στον τέταρτο βενετοτουρκικό πόλεμο και προσέβαλε τη Σούδα στις 15 Ιουνίου 1571 με 40 γαλέρες. Έτσι, μετά τον τέταρτο βενετοτουρκικό πόλεμο, οι Βενετοί άρχισαν να σχεδιάζουν την αμυντική θωράκιση όλης της Κρήτης. Η Βενετική Γερουσία αποφάσισε στις 11 Οκτωβρίου 1571 να ενισχύσει την άμυνα της Κρήτης μετην οχύρωση των τριών κυριότερων λιμανιών: Σούδα, Σπιναλόγκα και Φρασκιά. Στη βενετοκρατία, η Σητεία υπέστη διοικητική υποβάθμιση - την άφησαν στους Κορνάρους που κατείχαν και την Κάρπαθο και δεν την οχύρωσαν.



    Από τον 180 αιώνα κύριος στόχος των κουρσάρων, ΕΛλήνων και ξένων, ήταν οι Γάλλοι: τα γαλλικά εμπορικά πλοία και το γαλλικό εμπόρο. Η μεταφορά από τα γαλλικά πλοία Τούρκων εμπόρων και τουρκικών προϊόντων ήταν η αφορμή για την επίθεση. Σε τελευταία ανάλυση κύριο αίτιο ήταν η σύγκρουση Άγγλων και Γάλλων για την υπεροχή στις θάλασσες και την επικράτηση στις αποικίες. Οι «αγγλογκρέκ» έδρασαν μετά το 1750 και ήταν κουρσάροι με ορμητήριο τα Κύθηρα. Παραμόνευαν και άρπαζαν τα πλοία που έρχονταν από τη Γαλλία και την Ιταλία, και τα οδηγούσαν στη Μάνη, όπου μοίραζαν τη λεία.
    Στην περίοδο 1770-1792, Άγγλοι, Μαλτέζοι και Ρώσοι κουρσάροι έκαναν επιθέσεις με γαλλικά και τουρκικά πλοία στο κρητικό και λιβυκό πέλαγος. Άλλοι κουρσάροι από την Αλγερία, την Τυνησία και την Τρίπολη, δρούσαν στην υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έπλητταν ελληνικά και γαλλικά σκάφη. Στις θαλάσσιες καταδρομές κοντά στην Κρήτη σημαντική ήταν η συμμετοχή των Σφακιανών και Τούρκων του νησιού. Οι πρώτοι, σε συνεργασία με τους Μαλτέζους και Ρώσους ανέπτυξαν πειρατική δραστηριότητα στη δυτική Κρήτη, στα Κύθηρα και στις Κυκλάδες το 1770-71. Οι Τούρκοι από το 1787 κα μετά επιδίδονταν στην πειρατεία και από ξηράς. Ωστόσο, η Κρήτη, μετά από τόσες περιπέτειες, πειρατείες, κατακτητές, αγώνες, επαναστάσεις:
    «... έμαθε να διατηρεί σε πείσμα των περιπετειών σαράντα αιώνων αλώβητα τα εθνικά χαρακτηριστικά και την καθαρή γλώσσα της: ανδρεία ανάμεικτη με το αίσθημα της ανεξαρτησίας, που συχνά βρίσκεται κοντά στην απείθεια ευφυία ζωηρή, φλογερή φαντασία, γλώσσα γεμάτη εικόνες, αυθόρμητη και ανεπιτήδευτη, αγάπη στην κάθε μορφής περιπέτεια, ακατανίκητη ορμή ελευθερίας...»

    Πηγή: http://www.kairatos.com.gr/kastra.htm


    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  9. #49
    Εγγραφή
    Jul 2008
    Περιοχή
    Athens
    Μηνύματα
    356

    Προεπιλογή Παραλιακό φρούριο Καρύστου

    Το παραλιακό φρούριο, το λεγόμενο Μπούρτζι, (έτσι έλεγαν οι Άραβες τα παραλιακά οχυρά που έχτιζαν για να προστατεύουν την είσοδο του λιμανιού) που βρίσκεται στην ανατολική άκρη της πόλης, είναι κατασκευασμένο σε ένα χώρο περίπου 400 τετραγωνικών μέτρων.
    Έχει έξη πλευρές που σχηματίζουν ένα Π. Είναι κτισμένο με πέτρες και ειδικότερα πωρόλιθους και μάρμαρα.
    Η κατασκευή του υπολογίζετε περί τα μέσα του 13ου αιώνα από Ενετούς και Φράγκους. Χαρακτηριστικά της κατασκευής, η χαμηλή και θολωτή πύλη που ασφαλίζει με σιδερόδετη πόρτα.
    Ψηλά από πάνω της, τρύπα προς τα έξω από την οποία έριχναν καυτό λάδι στους εισβολείς. Στη νότια και ανατολική πλευρά που βλέπουν προς τη θάλασσα, τρύπες για τα πυροβόλα όπλα.
    Έχει δύο ορόφους και εσωτερικό αίθριο. Το Μπούρτζι είναι καλοδιατηρημένο και τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται εκθέσεις, προωθώντας τις τέχνες και τον πολιτισμό, μέσα σε ένα περιβάλλον που σου προκαλεί δέος.

    Πηγή: www.in-karystos.gr/castra.html


    20170614_201256.jpg
    ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΠΡΙΝ ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

  10. #50
    Εγγραφή
    Oct 2010
    Περιοχή
    ΠΕΙΡΑΙΑΣ
    Μηνύματα
    10.126

    Προεπιλογή

    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από erwdios Εμφάνιση μηνυμάτων
    Το παραλιακό φρούριο, το λεγόμενο Μπούρτζι, (έτσι έλεγαν οι Άραβες τα παραλιακά οχυρά που έχτιζαν για να προστατεύουν την είσοδο του λιμανιού)
    Έχει έξη πλευρές που σχηματίζουν ένα Π. Είναι κτισμένο με πέτρες και ειδικότερα πωρόλιθους και μάρμαρα.
    Η κατασκευή του υπολογίζετε περί τα μέσα του 13ου αιώνα από Ενετούς και Φράγκους.
    Ανεξάρτητα τι γράφουν μερικοί τουριστικοί οδηγοί δεν τα είχαν ονομάσει οι ’ραβες έτσι.Φαίνεται άλλωστε από το ποιοί το έκτισαν.
    Η λέξη προέρχεται από το ελληνικό πύργος που έγινε λατινικό burgus κ γερμανικό burg.Βλέπε τις τόσες πόλεις στον κόσμο που καταλήγουν σε -burg.

Σελίδα 5 από 6 ΠρώτηΠρώτη ... 3456 ΤελευταίαΤελευταία

Δικαιώματα - Επιλογές

  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε νέα θέματα
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε απαντήσεις
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε συνημμένα
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τις αναρτήσεις σας
  •  
  • BB code είναι σε λειτουργία
  • Τα Smilies είναι σε λειτουργία
  • Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
  • [VIDEO] code is σε λειτουργία
  • Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας