Αστραπή (1) [Astrapi, Dobhran, Cyrano]

[Nicholas Peppas]

In an effort to present all the pre-War passenger ships, I offer here a more detailed presentation of Doris of the Aktoploia Amfissis (Amfissa Lines) that was presented before in http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=56815 by Ellinis and me.

Doris (for non-Greek speaking readers, pronounced with the accent on the letter i and named after an important district of ancient Greece north of the Corinthiakos gulf) was built by Cunliffe & Dunlop, a relatively small shipyard in Port Glasgow, as a small yacht in 1876. She was named Dobhran and had a length of 58.8 m, width of 6.97m and a tonnage of 319 tons (NB1: This is Miramar's number and agrees with what is described in the book below. NB2: Dobhran is the Gaelic name for water dog).

P. Gaskell and M. Gaskell, in their book Morvern Transformed, discuss how she was built for Valentine Smith, a rather strange fellow who was friend of nobility but not a nobleman himself. She was built at Port Glasgow in 1875-86 at a cost of 20,000 pounds. She had a serious incident at the end of August 1877 off Applecross on the Inner Sound of Skye. The vessel struck a reef and heeled over at 45o; her stern began to sink! She was floated by the insurers and returned to Port Glasgow for repairs. Several pages starting at page 87 and to about 83 describe her early days in western Scotland.

She was sold to Claude Crespel in 1898 and named Cyrano (source: Yacht Register 1901-02). She was reconfigured down to 180 tons and was registered in Boulogne, France.

At the age of 26, she was bought by Komenos and Portolos Lines and named Astrapi in 1902. She was used on the North Korinthiakos run (Piraeus, Corinth, Itea, Galaxidi, Patras, Ithaca, Levkas, gulf of Arta) .

At the age of 54 (!), she came to Amfissa Lines in 1928 and she was named Doris. Amfissa Lines had two ships sharing the route, the other being Fokis about which I have no information except for her occasional reference in the day's newspapers. Doris was scrapped in 1934 (age 60!)! But what a glorious little yacht she was... See her below in her early glory from a painting discovered by ellinis and retouched here.

Doris as Dobhran.jpg

[Nicholas Peppas]

At the age of 26, she was bought by Komenos and Portolos Lines and named Astrapi in 1902. She was used on the North Korinthiakos run (Piraeus, Corinth, Itea, Galaxidi, Patras, Ithaca, Levkas, gulf of Arta).

Whether you believe Clydesite's 354 tons http://www.clydesite.co.uk/clydebuil...p.asp?id=15528 or Miramar's 319 tons (see above), Astrapi was a small yacht... And she was already 26 years old when she came to Komenos and Portolos. But in the 26 years she carried the name Astrapi, she had so many trips....

Here she is on August 13, 1908 and again on October 15, 1908 doing the trade Piraeus, Loutraki, Itea, Galaxidi, Erateini, Patras, Ithaca, Sami, Aghia Eufimia, Fiskardon, Levkas, Preveza, Vonitza, Kopraina (Arta) and Amfilohia!

19080813 Astrapi.jpg19081015 Astrapi.jpg

In 1909, Astrapi must have transferred to the Leousi Line (the same one that was doing mostly Argosaronikos) because on two occasions, on July 15 and August 12, 1909 she is in the Chalkis-Aedipsos-Volos. Notice that both of them suite well a former yacht

19090715 Astrapi Leousi.jpg19090812 Astrapi.jpg

See also http://www.nautilia.gr/forum/showthr...707#post203707

[Nicholas Peppas]

In 1909, Astrapi must have transferred to the Leousi Line (the same one that was doing mostly Argosaronikos) because on two occasions, on July 15 and August 12, 1909 she is in the Chalkis-Aedipsos-Volos. Notice that both of them suite well a former yacht

In 1914, during the Balkan wars she is moved to the east Peloponissos route (July 18, 1914)

19140718 Astrapi.jpg

By 1919, Astrapi has transferred to the Cyclades doing an early (and complete) Despoina route via Kea, Kythnos, Syros, Paros, Naxos, ios, Oia, Thera. (July 19, 1919)

19190717.jpg

By 1922, she continues doing the same Cyclades route but, along with the very small Delphin, she is now part of Island Coastal Shipping (August 9, 1922) just a month before the Asia Minor catastrophe.

19220809 AstrapiDelfin.jpg

As it is well known, she transferred in 1928 and became Doris.

[Nicholas Peppas]

Astrapi and two more schedules from the 1900s...

August 11, 1909 and March 19, 1911

19090811 Astrapi.jpg19110319 Astrapi.jpg

[Nicholas Peppas]

Βρηκαμε ενα πολυ ενδιαφερον αρθρο για την τοπικη συγκοινωνια στην Ναυπακτια, Δωριδα και Φωκιδα στην προεπολεμικη περιοδο γραμμενο απο τον Γιαννη Βαρδακουλα και το ανεβαζουμε εδω
http://www.parembasis.gr/2001/01_11_09_4.htm

...Υπήρχε, λοιπόν, μιά σχετική κίνηση ανθρώπων και αγαθών, που πραγματοποιείτο με τή θαλάσσια επικοινωνία, δεδομένου άλλωστε ότι η οδική επικοινωνία ήταν υποτυπώδης. Μόλις το 1932 άρχισε η κατασκευή της εθνικής οδού που συνδέει τή Ναύπακτο ανατολικά με το Λιδωρίκι και την ¶μφισσα και δυτικά με το Μεσολόγγι και τις προεκτάσεις των αξόνων αυτών.


Η κύρια επικοινωνία ήταν με τον απέναντι Μοριά. Μικρά πλεούμενα με πανιά εκτελούσαν τή συγκοινωνία με τον Ψαθόπυργο, όταν ο άνεμος το επέτρεπε διαφορετικά οι ναυτικοί μας ρίχνονταν στή μάχη με τα κουπιά, σε μιάν απόσταση πέντε περίπου μιλίων. Ήταν βέβαια τα σκάφη αυτά μικρά, που μόλις μπορούσαν να διαπεραιώσουν τριάντα-σαράντα άτομα.


Ήταν παλαιότερα η «Παντόφλα» του Κοντόγιωργα, η «Τσίλια» του Μπαρμπ-Αναστάση, τα μικρά πλεούμενα του Νικόλαου Τουρνάρα και του Τσαρούχη, που έκαναν το «Πέραμα» προς Αη-Βασίλη και Θεοφίλου παλαιότερα. Η «Πύλαρος» του Σπύρου Αθανασίου-Πατάκα και η «Θοδωρούλα» αργότερα του Τουρνάρα, ναυτικού από το Μοναστηράκι της Δωρίδας, που αντικαταστάθηκε από τή γαΐτα του Νικ. Παπαπαναγιώτου και μιά μικρότερη του Γιάννη Σαϊτάνη, πάντα στή γραμμή Ναύπακτος-Ψαθόπυργος.


Αργότερα στή γραμμή αυτή έκαναν τα δρομολόγια νεότερα σκάφη με μηχανή, η γαΐτα του Δημ. Τσαγκαράκη και το κανό «Δαμασκηνί» των Κ. Παξινού, Κ. Τόλια και Δ. Τσαγκαράκη..

Σημ συγγραφεως: Μηπως μιλαει γι αυτο;
http://www.nautilia.gr/forum/showthr...ight=damaskini



Εκτελούνταν δύο δρομολόγια την ημέρα: ένα το πρωϊ στις 6 με επιστροφή στις 9 και το δεύτερο στις 11 με επιστροφή στις 3 παρά τέταρτο. Τά δρομολόγια είχαν ρυθμιστή έτσι, ώστε το πρωϊνό να προλαβαίνη το τραίνο Πάτρα-Αθήνα, στο οποίο επιβιβάζονταν οι επιβάτες για την Πρωτεύουσα, παραδιδόταν ο σάκος του Ταχυδρομείου και παραλαμβανόταν ο πρωϊνός Τύπος της Πάτρας και του Ταχυδρομείου από το μεσημβρινό Αθήνα-Πάτρα κατέβαιναν οι επιβάτες από Αθήνα, για να επιβιβαστούν στην γαΐτα που περίμενε στο λιμανάκι ήταν αρκετός ο δρόμος, ανηφορικός-κατηφορικός, κουραστικός, όταν έπρεπε να μεταφέρης και τις αποσκευές σου. Γιά τούς επιβάτες οι συνθήκες του ταξιδιού ήταν πρωτόγονες, καθώς ήταν εκτεθειμένοι στον αέρα και τα κύματα. Πέρασαν πολλά χρόνια, ώσπου να διασκευασθή ο χώρος για τούς επιβάτες. Ακόμη και το 1940, όπως προκύπτει από δημοσίευμα της «ΦΩΝΗΣ», «τα συγκοινωνιακά μέσα στις γραμμές Ναυπάκτου-Πατρών ή Ναυπάκτου-Ψαθόπυργου πρέπει να εκπληρούν όλους τούς όρους και τις προβλεπόμενες διατάξεις και να εξασφαλίζουν απαραιτήτως την άνεσιν και την ασφάλειαν των ταξιδευόντων». Γιά τον καπετάνιο και το πλήρωμα δεν γίνεται λόγος αυτοί ανεμοδαρμένοι και μουσκεμένοι από τα κύματα μέχρι το κόκκαλο.


Τό πρωϊνό ξεκίνημα, για το οποίο μάς αφήκε μιά περιγραφή ο Γιάννης Βλαχογιάννης στο διήγημά του «Μισεμός», είχε τή δική του ιεροτελεστία και γραφικότητα. Από τις πέντε, νύχτα ακόμη, ακουγόταν ο «κόρνος», που είχε και την ονομασία «Μπουρού» την τελευταία έχει διαφυλάξει ο φίλος ναυτικός κ. Γιάννης Αθανασίου-Πατάκας με τον ιδιότυπο ήχο της στα χέρια των Κοκόγια και Κ Γρίβα. ¶ρχιζε σιγά-σιγά η συγκέντρωση των ναυτικών, των ταξιδιωτών και άλλων, που συνήθιζαν να είναι παρόντες κατά την αναχώρηση του «Περάματος» άλλωστε τα καφενεία ήταν ανοιχτά δύο ώρες πρίν για τον καθιερωμένο καφέ και το κονιάκ τούς χειμερινούς μήνες.


Κατά την αναχώρησή μας για την Πρωτεύουσα και την επιστροφή μας, ποιός από τούς παλαιότερους δεν θυμάται τον Μπαρμπα-Σύρο τον Πατάκα παραγκόνι αυτό των Αθανασίου που μάς κατευόδωνε και μάς καλωσόριζε στην πόρτα του τραίνου με αγάπη και ενδιαφέρον για τις σπουδές μας. Γνώριζε τον καθένα μας με κάθε λεπτομέρεια.


Η μεγαλύτερη εμπορευματική κίνηση εξυπηρετείτο παλαιότερα από τα καΐκια «Πανωραία» του Σπύρου Βουτσινά, «¶γιος Γεώργιος» του Πάνου Ασημακόπουλου, του Πανούτσου, «Ατρόμητος» του Δημητράκη Τραγούδα, «¶ρης» του Πάνου Ρήγα-Σκοπελίτη, «¶γιος Νικόλαος» του Περικλή Οικονόμου, «Πάσσαρα» του Κώστα Βουτσινά, με τούς ατρόμητους καπεταναίους τους στα πανιά, που έπλεαν στον Κορινθιακό και Πατραϊκό και προς τα νησιά του Ιονίου «Καλή Τύχη» των αδελφών Κουλούρη και του Λευτέρη Θεοδωρόπουλου και αργότερα ο «¶ρης» και «¶γιος Νικόλαος» πετρελαιοκίνητα, και τα νεότερα : «Ναυπακτία» πετρελαιοκίνητο, «Έλλη» ατμοκίνητο, που βούλιαξε στο Λιμάνι, «Σουλτάνα» και «Θάσος» του Γιώργου Τραγούδα, «Αλκυών» του Κ. Βουτσινά, «¶γιος Μηνάς» του Γιάννη Κουλούρη,



Σημ συγγραφεως: Μηπως μιλαει γι αυτο;
http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=77310

«Δωρίς» των αδελφών Αθανασίου, «Βαλκυρία» των αδελφών Ανδρέα και Οδυσσέα Τραγούδα, «Ατρόμητος» στή συνέχεια.... με θερμαστές τούς Ανδρέα Γιαννιώτη και Μπάμπη Φαφατά και στή μηχανή τον αξέχαστο Χάρη, που τον απαθανάτισε στούς στίχους του ο Θανάσης Δράκος.
Μέ τή μηχανοκίνηση των σκαφών καθιερώθηκε και δεύτερο δρομολόγιο για την Πάτρα. Έφευγαν το πρωϊ, γύρω στις 7:00 και επέστρεφαν το απόγευμα στις 4:00. Στά σκάφη διακινούνταν και οι «παραγγελιοδόχοι», που εκτελούσαν, έναντι αμοιβής, τις παραγγελίες, ενώ στην προκυμαία έδρευαν οι «φορατζήδες», γατί ορισμένα είδη, εισαγόμενα και εξαγόμενα, έπρεπε να καταβάλλουν κάποιο δασμό, κατάλοιπο παλαιότερων εποχών και συνηθειών. Στήν τοπική εφημερίδα «ΦΩΝΗ» της 1ης Φεβρουαρίου 1931, υπάρχει δημοσίευμα κατά το οποίο τα Συμβούλια του Εμπορικού και Επαγγελματικού κόσμου διαμαρτύρονταν για το διπλασιασμό του κοινοτικού φόρου των εισαγόμενων ωνίων και εμπορευμάτων. Καί πάλι, κατά την άφιξη, ένας κόσμος περίμενε, οι περισσότεροι από συνήθεια ή από τάση αλλαγής στην κίνηση του Λιμανιού, από τή μονοτονία της επαρχιώτικης τότε ζωής ή για την εφημερίδα και τον πάγο, που ερχόταν σε κολόνες από την Πάτρα, σκεπασμένος με λινάτσα και ήταν απαραίτητος για τή μπύρα το ποτήρι, το παγωτό και μερικές φορές για κάποιον ασθενή, όταν ο γιατρός διέτασσε επιθέματά του.


Τά διακινούμενα εμπορεύματα για την πόλη διοχετεύονταν μέσω των μεγάλων τότε καταστημάτων, του Ρεπόπουλου και του Χρυσαΐτη, που μέσω της Πάτρας, ιδιαίτερα ο δεύτερος έφθανε μέχρι την Τεργέστη, ενώ τα προοριζόμενα για τα γύρω χωριά και την ορεινή Ναυπακτία εμπορεύματα ακολουθούσαν τή διακίνηση μέσω των μαγαζιών-χανιών, όπου περίμεναν γυναίκες για τή μεταφορά τους, τα δέ προοριζόμενα για τα χωριά της κοντινής Μακρυνείας έφθαναν στον προορισμό τους με το φορτηγό αυτοκίνητο του Κομπιοσόρα. Ζαλωμένες νέες κοπέλλες, σάν το κρύο νερό, ξεκινούσαν το χάραμα το χειμώνα και σούρουπο το καλοκαίρι για την κοπιαστική τους ανάβαση στα χωριά, μιά πορεία 8-10 ωρών.
Η εμπορική κίνηση για την ορεινή Ναυπακτία παρουσίαζε έξαρση σε περιόδους εκλογών. Τότε κατέφθαναν στον προλιμένα της πόλης μας μεγάλα φορτηγά πλοία, έμφορτα με καλαμπόκι και μεγάλα ζώα από τή Ρουμανία συνήθως, γιατί έπρεπε οι εκλογές να είναι «αδιάβλητες»... Τά καΐκια, που έχουν προαναφερθή, πλεύριζαν στα μεγάλα πλοία για τή φόρτωση και από εκεί στο Λιμάνι για την εκφόρτωσή τους τα ζώα, αγελάδες και μοσχάρια, κρέμονταν με ιμάντα στην κοιλιά από το βίντζι του καραβιού, αφήνονταν σιγά-σιγά στή θάλασσα κι από εκεί πλέοντας έφθαναν μόνα τους στην παραλία, όπου τα περίμεναν.
Υπήρχε και μιάν άλλη γραμμή επικοινωνίας, αυτή της ακτοπλοΐας, με τα ατμοκίνητα «Ναυσικά», «Αθηνά», και «Αμφιτρίτη», που συνέδεαν τον Πειραιά με τα λιμάνια του Κορινθιακού Κόρινθο, Ιτέα, Γαλαξίδι, Αίγιο, Ναύπακτο με την Πάτρα και το Μεσολόγγι, για εμπορεύματα και επιβάτες, οι οποίοι αποβιβάζονταν και επιβιβάζονταν με μικρές βάρκες, που δεινοπαθούσαν τούς χειμωνιάτικους μήνες από τα κύματα και τή βροχή.
Ένας κόσμος ναυτικών με τις πολυμελείς τότε οικογένειές τους αποζούσε από το Λιμάνι και έκανε προκοπή. Δέν ήταν όμως οι μόνοι. Οι φορτώσεις και εκφορτώσεις γίνονταν από τούς Λιμενεργάτες, άντρες με αντοχή στα βάρη, που έσφιγγαν τή μέση τους με πλουμιστά ζωνάρια, για να ενισχύσουν την αντοχή τους και φορούσαν μάλλινες φανέλλες. Φορτωμένοι ισορροπούσαν πάνω στον «πόντε» -μιά τάβλα που συνέδεε το καϊκι με την αποβάθρα.. Από το πρωΐ μέχρι το βράδυ δουλειά-δουλειά χωρίς αναπαμό. Κι όταν έπαιρνε το σούρουπο, με κάποιο πρόχειρο μεζέ στα κρασοπουλιά του Στενοπάζαρου προσπαθούσαν να ξεχάσουν την κούραση και τον καημό τους στο κατοστάρι οι λιμενεργάτες, ο Δήμος Ρούμπας, οι αδελφοί Κορομπίλη, ο Κ. Κουγιούφας, οι αδελφοί Δασκαλόπουλοι-Τίγγερη, ο Σταματόπουλος-Μητσάρας, ο Θεοφάνης Μπερεβέσκος, ο Τάκης Ρίζος και ο Πρόεδρός τους Νίδας Μελιγκιώτης.

[Nicholas Peppas]

Αυτη ειναι η πιο παλια αγγελια της Αστραπης που εχω βρει... 25 Μαιου 1903!


19030525 Astrapi.jpg

[Nicholas Peppas]

Αυτη ειναι η πιο παλια αγγελια της Αστραπης ... 27 Μαιου 1902!
19020527 Astrapi.jpg

Η ανακοινωση της αγορας της Αστραπης απο τον Λεουση στις 16 Ιουνιου 1909
19090616 Astraph.jpg

[Nicholas Peppas]

Επαινος για την Αστραπη απο το Πανηγυρικον Τευχος επι τη Εκατονταετητιδι απο της Γεννησεως του Εθνικου Ποιητου Διονυσιου Σολωμου, Ζακυνθος, Μαιος 1902

Astrapi.jpg

[Ellinis]

At the age of 54 (!), she came to Amfissa Lines in 1928 and she was named Doris. Amfissa Lines had two ships sharing the route, the other being Fokis about which I have no information except for her occasional reference in the day's newspapers. Doris was scrapped in 1934 (age 60!)! But what a glorious little yacht she was... See her below in her early glory from a painting discovered by ellinis and retouched here.

Doris as Dobhran.jpg

Μιας και το θέμα του ΑΣΤΡΑΠΗ ξανάρθε μπροστά, σκέφτηκα οτι είναι καλό να κάνουμε κάποιες διορθώσεις.

Τόσο το Lloyds με την παρακάτω καταχώρηση το 1930:
doris2.jpg
όσο και το clydesite μπλέξανε δυο διαφορετικά πλοία... και όπως θα δούμε όχι άδικα.

Ας ξεκινήσουμε με το πλοίο του θέματος. Πράγματι το ΑΣΤΡΑΠΗ ήταν η πρώην Γαλλική θαλαμηγός CYRANO, ναυπηγημένη το 1876 στη Σκωτία ως Αγγλική DOBHRAN.

Αυτό το ΑΣΤΡΑΠΗ της "Νησιωτικής Ατμοπλοϊας" στις 11/11/1922 έπιασε φωτιά εν πλώ και προκειμένου ο καπετάνιος του να προλάβει τα χειρότερα, το έριξε στο Γαϊδουρονήσι όπου και αποβιβάσθηκε ο κόσμος.
Το πλοίο κάηκε ολοσχερώς και αυτό σήμανε το τέλος του.

Παρακάτω το σχετικό άρθρο της εποχής:
ASTRAPI.jpg

Τότε προέκυψε το δεύτερο ΑΣΤΡΑΠΗ (του μετέπειτα ΔΩΡΙΣ), κάτι που το Lloyd's δεν "έπιασε" μέχρι το 1931.

[Nicholas Peppas]

Προκειμένου να καλυφθεί το κενό που άφησε η ολική απώλεια του πρώτου ΑΣΤΡΑΠΗ, εμφανίστηκε ένα νέο ΑΣΤΡΑΠΗ.

Το πλοίο αυτό είχε ναυπηγηθεί το 1877 στο Barrow της Αγγλίας ως θαλαμηγός με το όνομα AMY. Αργότερα μετονομάστηκε JASON και ξανά AMY.

.......

Απιθανη προσθηκη στην ιστορια του ΑΣΤΡΑΠΗ/ΔΩΡΙΣ. Δεν το ειχα προσεξει..

Μ αυτη την ευκαιρια, εχω την εντυπωση οτι εχεις παρει τις παλιες εφημεριδες μερα με μερα και ανακαλυπτεις αγνωστα πραγματα....