Με τα μάτια ενός παιδιού
Το "Ναϊάς" ήταν ένα από τα πιο όμορφα πλοία που ταξίδεψαν ποτέ στα νερά του Αιγαίου. Φωτογραφίες του πολλές δεν υπάρχουν, οπότε κάθε φωτογραφία του είναι σημαντική.
Πέρα, όμως, από τις φωτογραφίες υπάρχει κάτι που για μένα είναι πολύ πιο σημαντικό από τις φωτογραφίες. Και αυτό είναι τα βιώματα που κουβαλά ο καθένας μας σε σχέση με αυτά τα πλοία.
Η Σοφία Πολίτου είναι μια πολύ καλή φίλη, συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Έχοντας καταγωγή από την Τήνο, ταξίδευε συχνά με τα πλοία της γραμμής της Τήνου. Το αγαπημένο της, όμως, ήταν το "Ναϊάς".
Και στην τελευταία παράγραφο του αποσπάσματος που ακολουθεί, μας λέει κάτι πολύ όμορφο για το πλοίο αυτό.
Όλο το κείμενο της Σοφίας είναι εξαιρετικό, αλλά για την ώρα όποιος θέλει ας διαβάσει το απόσπασμα που παρατίθεται παρακάτω.
Ευχαριστούμε πολύ τη Σοφία και τον Παναγιώτη.
«Ευλογημένα τα παιδιά που βλέπουν αυτά που δεν υπάρχουν…»
της Σοφίας Πολίτου
"Όταν με ρωτούν από πού είμαι, μιας και οι περισσότεροι είμαστε απΆ αλλού γιΆ αλλού, τότε κοιτώ στα μάτια πολύ προσεκτικά αυτόν που με ρωτάει. Αν δε δω αυτό που θέλω, τότε, του λέω κάποια από τις στάσεις της ζωής μου, αν, όμως, δω αυτό που θέλω, τότε του λέω με περηφάνια «από τον Πειραιά», τη μικρή μου – μεγάλη – πατρίδα.
Και τί είναι αυτό που βλέπω σΆ αυτά τα μάτια που με κάνουν να μαρτυρώ τον παιδικό μου Παράδεισο; Είναι το ταξίδι και το μπλε, αυτό το βλέμμα που ταξιδεύει και χάνεται, γιατί, είναι αλήθεια, αυτοί που ονειρεύονται πέλαγα και καράβια, αυτοί που χάνονται μέσα σε θαλασσινές ιστορίες και το κορμί τους αναπνέει με την αλμύρα και τον ήλιο, ναι, αυτοί έχουν άλλο βλέμμα.
Και να που βρέθηκε η ευκαιρία για να γράψω για τη μικρή μου πατρίδα, τον Πειραιά. Αν ζούσε ο πατέρας μου, θα σας έλεγε πολλές ιστορίες, ήταν εξαιρετικός αφηγητής, παραμυθάς σωστός. Θα χαιρόταν πολύ, κι όποιος τον άκουγε το ίδιο.
Ο Πειραιάς που έζησα εγώ, από το 1973 έως το 1985 ήταν λαμπερός και όμορφος σαν διαμαντάκι. Φωτεινός, καθαρός με ήσυχες και ωραίες γειτονιές, ακόμα με ιδιόκτητα δίπατα σπίτια, με λουλούδια και δέντρα στα πεζοδρόμια, με βράχια. Με πολλές γυναίκες παρούσες να περιμένουν τους απόντες άντρες, τους ναυτικούς, που ήταν και οι περισσότεροι. Τότε και το επάγγελμα του ναυτικού ήταν σαν διαμαντάκι.
Οι γονείς μου ήταν γέννημα – θρέμμα Πειραιώτες, ενώ από τους γονείς τους είχαν μυρωδιές και από τις παλιές, αλησμόνητες πατρίδες, και από Κυκλάδες αλλά και από ψηλά βουνά. Μεγάλωσα στο Χατζηκυριάκειο ή Παλατάκι, πάνω από την ακτή Ξαβερίου, με ακτίνα δράσης τις περιοχές Καλλίπολη, Πειραϊκή, Πηγάδα, Ζέα, Βρυώνη, αλλά και το εμπορικό κέντρο του Πειραιά, με αγαπημένα μαγαζιά τη Roxanita και την Αλάσκα για τυρόπιτες και γλυκά, το Ακροπόλ για καφέ και σοκολατίνες, τον Οικονομίδη για φρεσκοκομμένο ελληνικό καφέ και τον Ιωσηφίδη για υφάσματα. ΣΆ αυτόν το γεωγραφικό κύκλο κλείναμε τις επισκέψεις σε συγγενείς, τις βόλτες, τα ψώνια, τα σχολεία.
ΑπΆ το παράθυρο του δωματίου μου έβλεπα τις μπίγες των πλοίων καθώς και τα επιβατικά που πηγαινοέρχονταν. Αγαπημένο μου ήταν το «Ναϊάς» και τα απογεύματα, στο παιχνίδι μου επάνω, με το που το έβλεπα στη μπούκα του λιμανιού να επιστρέφει από τα νησιά, φώναζα σε όλα τα παιδιά «το Ναϊάς, το Ναϊάς», σταματούσα και το χάζευα μέχρι να χαθεί από τα μάτια μου. Μια γειτόνισσα το έλεγε Καϊάς, από το Κ που είχε στο φουγάρο κι εγώ πάντα τη διόρθωνα με σθένος."
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Roi Baudoin : 22-04-2010 στις 19:59
[I][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][COLOR=black][B]"Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη"[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT][/I]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][B]Εν πλω
toujours
[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][I][B]"[/B][/I][B]Γεώργιος Εξπρές"[/B][/SIZE][/FONT]
[/CENTER]
Απάντηση με παράθεση
Αρχική Δημοσίευση από rocinante
