Φίλε μου Καπτακώστας, καλωσόρισες στη παρέα μας.
Προσωπικά σε ευχαριστώ για τα δύο υπέροχα μηνύματα σου, τόσο στο παρόν θέμα όσο και στο θέμα του Σαπφώ, και για τις υπέροχες αναμνήσεις σου που μοιράστηκες μαζί μας. Με ταξίδεψες.......
Φίλε μου Καπτακώστας, καλωσόρισες στη παρέα μας.
Προσωπικά σε ευχαριστώ για τα δύο υπέροχα μηνύματα σου, τόσο στο παρόν θέμα όσο και στο θέμα του Σαπφώ, και για τις υπέροχες αναμνήσεις σου που μοιράστηκες μαζί μας. Με ταξίδεψες.......
Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι αφού οι καβοδέτες είχαν μολάρει τους κάβους της πρύμης, μολάραν πρώτα το πλωριό σπρινκ και στην συνέχεια όπως το βαπόρι έκανε ανάποδα και πήγαινε η πλώρη προς τα πίσω οι καβοδέτες κρατούσαν τον πλωριό κάβο όσο μπορούσαν και πήγαιναν μαζί με την πλώρη.Στα είκοσι μέτρα περίπου πρίν το κόκκινο φανάρι τον άφηναν.
Επίσης οι λάντζες ήταν δύο, με το όνομα ΗΡΩ.Η πρώτη (η παλιά) ήταν ξύλινη και η δεύτερη (η καινούρια) σιδερένια και μικρότερη από την πρώτη.
Η πρώτη δυστυχώς δεν υπάρχει πια ενω η δεύτερη είναι, αν δεν κάνω λάθος, στο καρνάγιο της Τήνου παρατημένη.
Οι δύο "ψυχές" που δούλευαν αυτά τα σκαριά ήταν ο Βαγγέλης (που δυστυχώς δεν ζει πια) και ο Μάρκος.
Είναι και αυτοί μέρος της ιστορίας των ΝΑΙΑΣ και ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ.
Χωρίς τους δύο αυτούς ανθρώπους δεν μπορούσε να δέσει κανένας από τους δύο αυτούς βαπόραρους.
Απλα θα ηθελα να αναφερθω στο όνομα του καπετάνιου στο συγκεκριμένο σκάφος. Επί σειρά ετών ήταν ο καπτα Σπύρος ο Στύλος, συνταξιούχος τώρα. Μετά από αυτό συνέχισε την καριέρα του στο Πατρίς και μετέπειτα στο mediteranean sea του καραγιώργη
Πολύ θα θέλαμε να κάνουμε μία συνάντηση μαζί του... Θα έχει τόσα να μας πεί!
Ελπίζω κάποιους να τούς ενδιαφέρει.
Δεν είναι να λείψει κανείς για πολύ από το φόρουμ. Μερικές μέρες έχουν περάσει και είναι να ζαλίζεται κανείς με τον πλούτο του φωτογραφικού υλικού. C.Κάρολε, αυτά είναι πραγματικά ντοκουμέντα ιστορικής αξίας. Συλλεκτικά κομμάτια που θα εκτιμηθούν ιδιαιτέρως απ' όσους σχεδιάζουν μοντέλα και ψηφιακές απεικονίσεις 3d...
[B][COLOR="RoyalBlue"][I][U][URL="http://img132.imageshack.us/img132/6466/elliios1972sig.jpg"]Κυκλαδίτικο Ξαραθύμιο[/URL][/U][/I][/COLOR][/B]
Απο τοτε που εγινα μελος αυτου....( πηγα να γραψω φορουμ προτιμω τη λεξη παρεα ) μοιραια οι σκεψεις μου με οδηγησαν στο παρελθον. Προσπαθουσα να βρω την αρχη. Γιατι αυτη η αγαπη για τη θαλασσα και τα πλεουμενα; Αρχισα να θυμαμε εικονες μακρυνες ακομα και ηχους οπως του Radiosa μυρωδιες οπως της καπνας που εβγαζε το Παναγια Τηνου ακομα και δονησεις οπως αυτες στην καμπινα του Απολλωνα. Ενα δυσαρεστο γεγονος προσφατα με αναγκασε να σκαλισω ορισμενα πραγματα σπιτι. Βρηκα φωτογραφιες που ειμαι μια σταλια με το βλεμα στο πελαγος και κρεμασμενα στο λαιμο μου τα κυαλια...
Το σκαλισμα συνεχιζεται και σημερα αναπαντεχα βρηκα κατι λησμονισμενο. Ζητω συγνωμη για την ποιοτητα ποτε δεν ζωγραφιζα καλα . Δεν εχει καμια σχεση με το πρωτοτυπο αλλα εχει μεγαλη σημασια το ονομα.
Απο πισω εχει μια ημερομηνια 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1976...
n1976.jpg
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Leo : 24-06-2008 στις 22:23
Αυτό φίλε μου μου είναι η μνήμη.
Η μνήμη από ήχους, από μυρωδιές, από εικόνες, από συναισθήματα που ενώ νομίζουμε ότι τα έχουμε ξεχάσει, αυτά ξανανέβουν στην επιφάνεια έπειτα από κάποιο γεγονός.
Κάποιος σκηνοθέτης (Δημήτρης Μαυρίκιος) ανέφερε χαρακτηριστικά σε ένα επεισόδιο από τα "Γεφύρια του Ιονίου" ότι μια συνηθισμένη καθημερινή σκηνή μπορεί να ξορκίσει τη λήθη και να φέρει από το παρελθόν εικόνες οικείες και αγαπημένες της ζωής ......