Πως μπορώ να δέσω μόνος μου..?

[mangos]

Δεν μου έχει τύχει να είμαι μόνος μου, να δένω, και να πηδήξω έξω από το σκάφος. Εαν είναι άδειο το λιμάνι, πλαγιοδένεις και βλέπεις μετά. Γιατί να πρυμνοδετήσεις μόνος σου?
Εαν έχει σκάφη, γιατί να βγεις έξω και να δέσεις? Η δέστρα του διπλανού σου σκάφους, δεν σου κάνει?

¶σε που όταν σε βλέπουν να έρχεσαι μόνος σου, λίγο από φιλότιμο, λίγο από πανικό, τα διπλανά σκάφη σε βοηθάνε. Μετά, είναι και θέμα ύφους... Δεν μου έχει τύχει να λέω σε κάποιον περαστικό ευγενικά αλλά και επιτακτικά, "φίλε, περνάς το σκοινί που θα σου πετάξω στην δέστρα" και αυτοί να σε γειώσουν. Δένοντας (αρχικά) στον διπλανό σου, γλυτώνεις χρόνο, κίνδυνο να σου πέσει το σκοινί στην θάλασσα όπως το πετάς, ο τύπος έξω να είναι άσχετος και να μην ξέρει να περάσει το σκοινί στην πίντα, κλπ. Δεμένος στην δέστρα του διπλανού σου, έχεις μετά όλον τον χρόνο για να οργανώσεις το δέσιμο έξω.

Δεν έχω πηδήξει ποτέ έξω από το σκάφος, δένω στην δέστρα του διπλανού. Εαν μπορώ να διαλέξω, χώνομαι ανάμεσα σε σκάφη, που θα με κρατήσουν μέχρι να δέσω και να τακτοποιηθώ. Δεν νομίζω ότι είναι λογικό να είσαι μόνος σου, και να πηδάς έξω, και να αφήνεις το σκάφος μόνο του...

Εαν είσαι μόνος σου και κάνεις αυτό που λέω, θα ενεργήσεις όπως θα έδενες με ρεμένζτο, που το παίρνεις από τον ντόκο. Πρώτα δένεις τις πρυμάτσες, μετά στέκεσαι με πρόσω, και τέλος ασχολείσαι με το ρεμέντζο. Αντί για ρεμέντζο, παίρνεις τα μπόσικα της αλυσίδας της άγκυρας. Επειδή στο Καλαμάκι που συχνάζω μόνο έτσι δένεις, έχω εκπαιδευτείσε αυτές τις κινήσεις δεσίματος με ρεμέντζο. Το παν είναι η εκπαίδευση σε ήπιες συνθήκες, και αυτό σε βοηθάει να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση.

Η αλυσίδα δεν μπορεί να κάνει ζημιά στο σκάφος, γιατί είτε κρέμεται με μια φορά προς τα μπρος ενώ εσύ κάνεις ανάποδα, είτε με μια φορά προς τα πίσω ενώ κάνεις πρόσω, αλλά σε κάθε περίπτωση, η αλυσίδα κρέμεται προς τα κάτω, λόγω βάρους. Μόνο εαν τεντώσεις όλη την αλυσίδα, κάνοντας πρόσω, θεωρητικά θα ακουμπήσει στην γάστρα, και εαν την τεντώσεις πολύ (με φουλ πρόσω), μπορεί να κάνει ζημιά στο δρομόμετρο ή σε άλλα όργανα που είναι στο μπροστινό μέροςτης γάστρας, από κάτω. Αλλά για ποιό λόγο θα τεντώσεις όλη την αλυσίδα με πρόσω? Δεν χρειάζεται να κάνεις πανικόβλητες κινήσεις, ήρεμα και αργά.

Η αλυσίδα δεν είναι σκοινάκι που κρέμεται, και όπως προχωράς θα κινδυνεύει να πιαστεί στην προπέλα σου.

Για παράδειγμα, μια απορία που έχω, και δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι κάνουν περισσότερα από ότι χρειάζεται να κάνουν, είναι το εξής:

Κάνεις ανάποδα ενώ ρίχνεις άγκυρα, και για κάποιο λόγο δεν πετυχαίνεις την θέση που σημάδευες (θαλάσσιο ρεύμα, αέρας, λάθος χειρισμός κλπ)

Αρκεί να ζητήσεις από αυτόν που αμολάει την αλυσίδα να σταματήσει να ρίχνει άλλο, κάνεις πρόσω, οδηγάς με την αλυσίδα να κρέμεται το σκάφος τόση απόσταση που να σου δίνει την ευχέρεια να να ξανακάνεις ανάποδα και να σημαδέψεις πιο σωστά, και όταν αισθανθείς ότι το σκάφος έφτασε τόσο πίσω που άρχισε να τεντώνει πάλι η αλυσίδα, και να φρενάρει το ανάποδα, τότε ο πλωριός πρέπει να ξαναρχίσει να ρίχνει αλυσίδα.

Η απορία μου είναι γιατί ο κόσμος δεν κανει αυτό, το τόσο απλό, αλλά ξαναρχίζει να μαζεύει αλυσίδα, και ξαναρχίσει την διαδικασία της αγκυροβολίας! Δεν χρειάζεται... Παιδεύονται άνευ λόγου και αιτίας.

Όλοι μπορεί να κάνουμε κάποιο λάθος και να "χάσουμε" την θέση που σημαδεύαμε. Δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε άσχημα. Απλώς να βάλουμε στο μυαλό μας, πως όταν σταματήσουμε να κινούμαστε ανάποδα και κάνουμε πρόσω (και ταυτόχρονα ο πλωριός να σταματήσει κι αυτός να ρίχνει κι άλλη αλυσίδα), μέχρι να ξανατεντώσει η αλυσίδα, το σκάφος κινείται ελεύθερα, και το οδηγάς όπου και όπως θέλεις, σαν να μην υπήρχε καν αλυσίδα.

Κάποιοι, ρίχνουν την άγκυρα προκειμένου να δέσουν σε κάποια θέση, αλλά επειδή τους βγάζει λάθος η πορεία τους με ανάποδα, συνεχίζουν και καταλήγουν σε παραδιπλανή θέση. Έτσι, καταλήγουν οι αλυσίδες κουλουμβάχατα, με τα διπλανά σκάφη. Ενώ εαν κάνει λίγο πρόσω και μανουβράρεις για να καταλήξεις εκεί που εξ αρχής σημάδευες, ακόμα κι αν προσωρινα καβαλήσει η αλυσίδα σου την αλυσίδα των διπλανών, τελικά όταν θα παρθούν τα μπόσικα, όλα θα καταλήξουν όπως πρέπει.

Οι άλλοι, που δεν θα ξέρουν τι κάνεις και που φούνταρες την αγκυρα, αλλά θα σε βλέπουν να κάνεις μανούβρες με την αλυσίδα στο νερό, θα φρικάρουν λίγο, αλλά θα πρέπει να μην ασχολείσαι μαζί τους, και με το τι λένε. Μια κοφτή χριστοπαναγία εκ μέρους σου, πάντα διευκολύνει την αποφυγή της ηχορύπανσης.

[jerry_p]

Σίγουρα ισιώνει. Εφόσων δεν σου το δίπλωσε ο άνεμος το σκάφος γενικά ισιώνει με μηχανή και τιμόνι σοφράνο. Εκτός και αν ο πλάγιος άνεμος είναι τόσο δυνατός που δεν μπορείς να τον νικήσεις.
Αυτή είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείς και όταν είσαι πρυμοδετημένος, αμολύσεις το ρεμέντζο μπροστά, κρατάς ίσιο το σκάφος αν υπάρχει πλάγιος άνεμος, αφήνεις λίγο λίγο την σοφράνο πρυμάτσα (προσοχή μην φας τα χέρια σου) και βγαίνεις από την θέση σου ολόισια χωρίς τον κίνδυνο να πιαστείς στα διπλανά ρεμέντζα. Όσο πιο πολύ φυσάει τόσο περισσότερες στροφές η μηχανή. Δοκίμασε το και χωρίς να φυσάει παίζοντας και με τις δύο πρυμάτσες (την κάθε μια ξεχωριστά εννοείται) να δεις τι ωραίες πιρουέτες θα κάνεις!!!

Συμφωνώ με όσα έχουν ειπωθεί σχετικά, και θα προσέθετα ότι γενικά η χρήση της προπέλας του τιμονιού και σημείων εξάρτησης (κάποια πρυμάτσα, πλωράτσα ή σπριντ) σε συνδυασμό είναι τα εργαλεία για ασφαλή απόπλου σε δύσκολες συνθήκες και από δύσκολες θέσεις. Οι συνδυασμοί πάρα πολλοί, ανάλογα με τις συνθήκες μπορείς να φτιάξεις ένα ή περισσότερα σενάρια ....

[emmanoss]

Εντάξει τα σενάρια ειναι άπειρα. Συνφωνώ με τον Jerry P. Φιλε Mangos λες:

"Αρκεί να ζητήσεις από αυτόν που αμολάει την αλυσίδα να σταματήσει να ρίχνει άλλο, κάνεις πρόσω, οδηγάς με την αλυσίδα να κρέμεται το σκάφος τόση απόσταση που να σου δίνει την ευχέρεια να να ξανακάνεις ανάποδα και να σημαδέψεις πιο σωστά, και όταν αισθανθείς ότι το σκάφος έφτασε τόσο πίσω που άρχισε να τεντώνει πάλι η αλυσίδα, και να φρενάρει το ανάποδα, τότε ο πλωριός πρέπει να ξαναρχίσει να ρίχνει αλυσίδα."
Μπορώ να φανταστώ οτι ολα αυτα ισχύουν σε λογικές συνθήκες, με ενα σκάφος που δεν εχει "ελαφριά πλώρη" και μηχανή αρκετά δυνατή να ακούσει οταν χρειαστεί.... Και βασικά με ΟΜΑΛΟ βυθό χωρίς ....εκπλήξεις. Το λέω αυτο γιατι με πλάγειο ανεμο π.χ. οταν ακυρώνεις μια προσπάθεια και σέρνωντας την αλυσσίδα κανεις πρόσω και ξανά πίσω και αφου πας λιγο πιο δεξιά η αριστερά πια, αν υπάρχει ενα μονόπετρο ας πούμε, ...το τύλιξες!!!
Σενάρια φτιάχνουμε...

[mangos]

ήθελα να κάνω κατανοητό το ότι το σκάφος, με χύμα της αλυσίδα, μπορεί να κινηθεί χωρίς να υπάρχει πρόβλημα... Εννοείται πως δεν θα κάνεις βόλτες, αλλά σε περίπτωση αδυναμίας να φτάσεις πίσω, στο σημείο που θέλεις, έχεις περιθώρια για μανούβρες και διορθώσεις.

Εαν κάνεις κύκλους, δεν κινδυνεύεις μόνο να τυλίξεις κάποια πέτρα στον βυθό, αλλά και τις άγκυρες των σκαφών τριγύρω, ή κάποιο ρεμέντζο.

Πάντως, μου έχει τύχει να ρίξω άγκυρα, σε όρμο, και όπως κολυμπούσα με την μάσκα, είδα πως η αλυσίδα είχε χωθεί κάτω από έναν βράχο, πέρασε από μια σχισμή. Όπως είχε τεντώσει, ήταν σχεδόν αδύνατο να σηκώσω άγκυρα, εαν θα το προσπαθούσα, γιατί θα ξέσερνα εν τέλει και την άγκυρα και θα την έχωνα κι αυτήν κάτω από τον βράχο. Ευτυχώς ήταν μόνο 4-5 μέτρα βάθος, και λασκάρισα την αλυσίδα, και κατάφερα να την ξεσκαλώσω. Δεν είχα κάνει κύκλους.

Συνήθως, στα λιμάνια, δεν υπάρχουν τέτοιοι βράχοι.

Καλό είναι να μην ταξιδεύουμε μόνοι μας, γιατί εκτός από τα προβλήματα στο δέσιμο, μπορούν να υπάρξουν πολλά άλλα προβλήματα (προσωπικά ατυχήματα, αδιαθεσία, ασθένεια κλπ)

Όταν ταξιδεύουμε με άσχετους, πρέπει να τους "εκπαιδεύσουμε" σε κάποια βασικά, ώστε εαν πάθουμε κάτι, να μπορέσουν να κάνουν ότι χρειαστεί, μόνοι τους. Επίσης, πρέπει να τους μάθουμε τι πρέπει να κάνουν, για να μας βοηθήσουν στην αγκυροβολία. Έτσι, και βοήθεια έχουμε, και οι ίδιοι βρίσκουν ενδιαφέρον, αισθάνονται χρήσιμοι και απαραίτητοι κλπ.

Όταν είναι φρέσκος ο καιρός, πριν δέσουμε, εκπαιδεύουμε το πλήρωμα με κάποια πρόβα, σε ασφαλές σημείο, ώστε και αυτοί να αποκτήσουν αυτοπεποίηση, και εμείς να ξέρουμε ότι κατάλαβαν ακριβώς αυτό που περιμένουμε από αυτούς.

Εγώ έχω χειριστήρια εργάτη και πίσω. Όμως, δεν είναι εύκολο να έχεις τον χειρισμό του πρόσω-ανάποδα και του τιμονιού, και ταυτόχρονα να έχεις ένα χέρι δεσμευμένο με το χειριστήριο του εργάτη. Υπάρχουν βέβαια και τα ποδοκίνητα χειριστήρια, αλλά αυτό σου περιορίζει την δυνατότητα να κινηθείς, και να στρίψεις το σώμα σου για να βλέπεις που πας.

Έτσι, αυτό που εγώ κάνω, εξηγώ ακόμα και σε ένα παιδάκι 7 χρονών, την διαφορά του up και του down, και το έχω διπλα μου, και όταν του λέω down, πατάει συνέχεια το κουμπάκι που του είπα, και έτσι έχω ελεύθερο το χέρι μου, και στο τέλος, αισθάνεται το 7χρονο παιδάκι πως είχε ουσιαστικό ρόλο στην αγκυροβολία.

Μια φορά, κάνοντας up, είχε μπλέξει η αλυσίδα με ένα χατς καραβιού, που ήταν στον βυθό. Μια άλλη φορά, είχαμε ψαρέψει ολόκληρο σάκο με τσιμέντο. Γι αυτό, προτιμάω να είναι κάποιος μπροστά, που θα δει την μαλακία που συμβαίνει, παρά να τα κάνω όλα μόνος μου, από πίσω.

Φυσικά, στα μικρότερα σκάφη, τα πράγματα είναι πιο απλά, εαν ρίξεις πρυμνιά άγκυρα, και δέσεις με την πλώρη.

[synthiaii]

Α) Καθόμαστε αρόδο και περιμένουμε να σπάσει ο καιρός.

Β) Εάν υπάρχει ο χώρος κάνουμε πλαγιοδέτηση που είναι και το πιό εύκολο στον δυνατό καιρό (μπαίνουμε με την πλώρη , το ρίχνουμε στα μπαλόνια πηδάμε έξω κάνουμε δύο γρήγορα δεσίματα για να το σιγουρέψουμε πλώρα πρίμα ,μετά δένουμε σωστά)

Γ) Φουντάρουμε άγκυρα ( καλύτερα από πλώρα )- (το ίδιο γίνεται και ανάποδα) με μηχανή πλώρα πρίμα με δυνατές γκαζιές ισιώνουμε το σκάφος όσο γίνεται ,οσο ο καιρός μας τρέχει εμείς φρενάρουμε και το αντίθετο ,θέτουμε όσο γίνεται τις κάποιες ισοροπίες, πετάμε σοφράνο την πλωτή μας αρκετά πρίν πλησιάσουμε τον μόλο για να πάρει αρκετό έκταμα σχοινιού να ''φύγει'' μακριά από το σκάφος για να κοντράρει αρκετά ,με το'' χτύπημα'' στο μόλο σαλτάρουμε και δένουμε γρήγορα ,μετά διορθώνουμε.

Δ)Αδύναμη ή χαλασμένη μηχανή δυνατό καιρό ,υψηλό κυματισμό.
Εάν έχουμε και είναι μικρό το τέντερ μας προσπαθούμε να το δέσουμε ως μουστάκι στην πλώρη μας οριζόντια ή κάθετα , εάν δεν έχουμε ή δεν μπορούμε τότε δένουμε ότι άλλο μπορεί να παίξει το ρόλο του αποσβεστήρα κρούσης όλα αυτά βέβαια γίνονται αντινεμομένοι και υπιότερα παρασυρμένοι από τον καιρό.
Μετά δημιουργούμε πορεία πάλι προς τον μόλο με την πλώρη και έτοιμαζόμαστε για την όσο μπορούμε χαλαρότεη πρόσκρουση στον μόλο φουντάρουμε άγκυρα πρίμα όχι για να μας φρενάρει αφού δεν έχουμε κανένα να βοηθήσει αλλά για να μπορέσουμε να την φερμάρουμε κατά την διόρθωση του ''δεσίματος'' (εάν το σκάφος βολεύει το σχοινί της το φέρνουμε βόλτα στο βιτζιρέλο και το πέρνουμε μαζί μας μέχρι την πλώρη μας πριν το σάλτο μας έτσι ίσως μερικός μπορέσουμε να φρενάρουμε την ορμή μας) . Μετά γρήγορα με το χτύπημα πηδάμε και μαζεύουμαι το σκάφος από την πλώρη μας με το σχοινί μας πριν προλάβει ο καιρός να μας το πάρει .
Προτιμάμαι να ''χτυπήσουμε'' πλώρα γιατί πρίμα μπορεί να κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά όπως φτεροτή ,μηχανή, γενικά έχουμε μεγαλύτερη επιφάνεια που πρέπει να προστατέψουμε.

Ευχαριστώ.

[NoiprocS]

καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ όλους για τις ιδιαίτερες και αναλυτικές απαντήσεις σας.!

Ανακεφαλαιώνοντας και ρίχνοντας και μια ματιά σε διάφορα άλλα θέματα αυτού του πολύ καλού Forum καταλήγω στον παρακάτω συνδυασμό απόψεων και τεχνικών για μια πρυμνοδέτηση μόνος σου.

Το θεωρητικό παράδειγμα έχει τον άνεμο πλάγιο γιατί αυτή είναι η πιο δυσκολη περίπτωση..
Λοιπόν..
1η περίπτωση..

Ξεκινόντας για να δέσουμε με ρεμέτζο έχουμε έτοιμη την σοφράνο πρυμάτσα.
Φτάνουμε με ανάποδα σιγά σιγά, και προσέχοντας μη πιάσουμε το ρεμέτζο στην προπέλα, στο ντόκο.
Έχουμε οπωσδήποτε μπαλόνια στην πρύμνη.
Μόλις φτάσουμε κοντά στο ντόκο πολύ γρήγορα βγαίνουμε απο το σκάφος και περνάμε την πρυμάτσα στον παπά.
Μέχρι να μπούμε στο σκάφος αυτό σίγουρα θα έχει αρχίσει να διπλώνει λόγο του πλάγιου αέρα που είπαμε ότι έχουμε.
Κατευθείαν γυρνάμ το τιμόνι στον αέρα και κάνουμε πρόσω τόσο όσο θα χρειαστεί για να έρθει η πλώρη μας στην ευθεία.
Δεν κάνουμε κράτει. Κρατάμε το τιμονι στριμενο στον αερα και το πρόσω μέχρι να βολέψουμε το ρεμέτζο.
Αφού δέσουμε το ρεμέτζο τότε μπορούμε να βγάλουμε το πρόσω καθώς και να δέσουμε και την σταβέντο πρυμάτσα.

Μπορούμε σαν εναλακτική να έχουμε ετοιμο και ενα σπρίνγκ σοφράνο ώστε να μη χρειαστεί να κάνουμε όλη αυτή τη διαδικασία με το πρόσω για να κρατάμε το σκάφος στην ευθεία.
Βγαινοντας λοιπόν απο το σκάφος για να περάσουμε στον παπα την σοφράνο πρυματσα μπορουμε να περάσουμε στον ιδιο παπα και το σοφράνο σπρίνγκ που θα κρατήσει την πλώρη μας στην ευθεια.
Και συνεχίζουμε όπως πριν.. δενουμε ρεμετζο κλπ..

Επίσης μια διευκρίνηση.
Αν δέσετε τη σοφράνο πρυμάτσα αλλά για κάποιο λόγο δέσετε και τη σταβέντο τότε μην γυρίσετε το τιμόνι στον αέρα γιατι θα σας ρίξει το σκάφος στο ντόκο.
Φροντίστε να έχετε το τιμόνι ευθεία με πρόσω αλλά ευθεία και όχι στριμένο στον αέρα. Αν το έχετε στην ευθεία θα σας κρατήσει το σκάφος ισια.

2η περίπτωση..

Ξεκινάμε να δέσουμε με άγκυρα, και δεν έχουμε χειριστήριο πίσω.
Έχουμε πάλι έτοιμη τη σοφράνο πρυμάτσα.
Φτάνουμε στο σημείο που θέλουμε να φουντάρουμε.
Πάμε γρήγορα μπροστά και αμολάμε όλη την άγκυρα.
Παρά το ξέσυρμα που σίγουρα θα επέλθει απο τον αερα που θα υπάρχει συνεχίζουμε και ρίχνουμε, γιατί είμαστε σίγουροι οτι η αγκυρα έχει πέσει εκει που τη θελαμε.
Στη συνέχεια ξαναπάμε στη θέση που ξεκινησαμε το φουντάρισμα και αρχίζουμε το ανάποδα για το ντόκο.
Μπαλόνια στην πρύμνη.
Φτάνοντας πηδάμε εξω και δενουμε την σοφράνο πρυματσα.
Λόγο της άγκυρας η πλωρη έχει βαρύνει και δεν διπλώνει τοσο εύκολα.
Αν όμως έχει διπλώσει ξαναεφαρμόζουμε την τεχνική με το στριψιμο του τιμονιού στον αερα και βάζοντας λίγο πρόσω.
ή
Πηδάμε έξω έχοντας μαζί και ένα σοφράνο σπρίνγκ.
Φερμάρουμε την άγκυρα.
Βάζουμε κράτει.
Δένουμε τη σταβεντο πρυμάτσα.

Αν υπάρχει χώρος για πλαγιοδέτηση κάνουμε πλαγιοδέτηση εφόσον θεωρητικά είναι πιο εύκολη να γίνει. (αν και δεν αναλύσαμε ποσο εύκολο είναι να γίνει απο ένα ατομο.. καλό θα ήταν να το αναλύσουμε κι αυτό)

Επίσης αυτό το topic δεν εχει σκοπο την ενθάρυνση της "μοναχικής" ιστιοπλοίας, αλλά την περίπτωση που είμαι σίγουρος οτι θα συμβεί σε όλους, αν δεν έχει ήδη συμβεί, να πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος.
Είτε γιατί δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν απο το πλήρωμα, είτε γιατί ο συγκηβερνήτης σου είναι χτυπημένος, είτε για οποιοδήποτε λόγο βρεθεις μόνος σου και αβοηθητος.
ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε έστω τη θεωρία να δέσουμε το σκάφος μας μόνοι μας..!

**Αν σε αυτά που έγραψα πιο επάνω είμαι κάπου λάθος παρακαλώ πολύ τους πιο έμπειρους να με διορθώσουν.!

Ευχαριστώ θερμά όλους και ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση μέχρι να καλυφθεί το θέμα επαρκώς.!

[nightsight]

Φίλοι της ναυσιπλοίας, είμαι νέος στα πράγματα με ελάχιστη εμπειρία και μόλις βρήκα αυτο το πολύ χρήσιμο forum. Ζητώ να με συγχωρέσετε προκαταβολικά λόγω έλλειψης γνώσης της ναυτικής ωρολογίας. Έχω ένα μηχανοκίνητο 35 πόδια με εργάτη άγκυρας στην πλώρη (εσωτερικά). Όταν λοιπόν μαζεύω την άγκυρα (ηλεκτροκίνητα) ανεξάρτητα την ταχύτητα μαζέματος η καδένα μαζεύεται σε λοφάκι μέχρι που φτάνει στο τύμπανο (μου φαίνεται πως λέγεται έτσι) οπότε και μπλοκάρει. Αποτέλεσμα, πρέπει να έχω πάντα άνθρωπο μπροστά ο οποίος ανα κάποια μέτρα μαζέματος να απλώνει την καδένα. Καταλαβαίνετε ότι για κάποιον άπειρο να χαραμίζει ένα άτομο μόνο για αυτόν τον λόγο είναι κάπως ειδικά όταν υπάρχουν δύο άτομα στο σκάφος. Μήπως γνωρίζει κάποιος κάποια πατέντα ή λυση στο πρόβλημα μου.
Ευχαριστώ Πολύ

[mangos]

Το πρόβλημα είναι κατασκευαστικό, το βάθος του στρίτσου δεν είναι αρκετό. Δεν νομίζω να λύνεται. Μόνο εαν έχεις περιθώριο να βαθύνεις το στρίτσο σου, θα βρεις λύση.

[Alkis]

Υπάρχει λύση αλλά μάλλον λίγο ακριβή.

Δες αυτό:

http://www.safety-marine.co.uk/Ancho...em-Lofrans.htm

Αν ψάξεις μπορεί να βρεις και φτηνότερα.

Βέβαια αν το στρίτσο είναι μικρό, πιθανώς ούτε αυτό να βοηθήσει.

[Κουμπαρος]

Το πρόβλημα συνήθως δημιουργείται όχι επειδή το στρίτσο είναι μικρό αλλά επειδή ξεκινά από ρηχό κάτω από τον εργάτη και μετά βαθαίνει όσο πλησιάζει την πλώρη. Πεφτωντας η αλυσίδα δεν γλιστράει στο πιο βαθύ σημείο αλλά αρχίζει να μαψέυεται και να ψηλωνει. Μια λύση είναι όντως αυτή που λέει ο Αλκης ή γενικά κάποια δική σου πατέντα ώστε κάποιος οδηγός (σωλήνα) να ρίχνει την άγκυρα πιο μπροστά στο βαθύ μέρος του στρίτσου.
Κάποτε έχω και γω αυτό το πρόβλημα (παρόλο που το στρίτσο μου χωρίς υπερβολή πρέπει να χωράει μέχρι και 200 μέτρα αλυσίδα) αν δεν είναι προσεκτικός αυτός που βιράρει για να ρίχνει την αλυσίδα πιο βαθιά μόλις μαψευτεί. Μια λύση που σκέφτηκα και δοκίμασα μια-δυό φορές είναι να δέσεις ένα μπαλόνι (από τα δύο μάτια του ώστε να είναι οριζόντιο) κάτω από τον εργάτη εκεί δηλαδή που πέφτει η αλυσίδα ώστε να την αναγκάζεις να γλυστρά πάνω απο το μπαλόνι και να πέφτει στο βαθύτερο σημείο. Πρέπει να βρεις από μόνος σου το κατάλληλο μέγεθος μπαλονιού και σε πιο βάθος θα το βάλεις ώστε να κυλάει πάνω του η αλυσίδα. Δεν είναι και η πιο καλή λύση αλλά κάποιο αποτέλεσμα θα το δεις.