Έχω υποψη μου ανάλογες εμπειρίες και νομίζω πως σε κατανοώ σε αρκετό βαθμό.
Δεν νομίζω πως έχεις χάσει πολύ χρόνο και πιστεύω, ανάλογα και με τις προηγούμενες γνώσεις σου και δεξιότητες, πως θα μπορέσεις αρκετά γρήγορα να ανακτήσεις το όποιο προσωρινά χαμένο έδαφος ειδικά αν ό,τι κάνεις το κάνεις με πάθος, αγάπη και μεράκι. Σου έυχωμαι να έχεις καλή επιτυχία!
Γενικότερα:
Αυτό που χρειάζεται είναι καθώς περνάει ο καίρός να επικεντρωνώμαστε στα σημαντικά και κρίσιμα σημεία της δουλειάς και κατόπιν να φροντίζουμε και για τα υπόλοιπα συμπληρωματικά. Στην αρχή αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο αν δεν υπάρχει κατάλληλη καθοδήγηση. Πρέπει κανείς να δίνει καθημερινά μια μικρή μάχη για να βρει τις βέλτιστες διαδικασίες και να υποστηρίζει τεκμηριωμένα τις απόψεις του και ταυτόχρονα να ακούει κριτικά κάθε τι που λέει κάποιος ή που τον παρατηρεί να κάνει.
Ένα μπαρκό για πρωτη φορά σαν ανθυποπλοίαρχος στην μεσόγειο είναι ένα γερό βάπτισμα κυρίως λόγω μειωμένου χρόνου και της συχνής επανάληψης των απαιτούμενων εργασιών για κάθε ταξίδι. Κουράζεσαι άλλα μαθαίνεις και αποκτάς δεξιότητες και εμπειρίες σε λίγο σχετικά χρόνο. Το ιδανικό είναι να παραλαβάνεις από σχετικά νέο άλλα εμπειρό και ορεξάτο συνάδελφο και να έχεις πρακτικούς (στην συμπεριφορά και την σκέψη) και ακομπλεξάριστους συναδέλφους με αρκετή πείρα και ίσως αρκετά μεγαλύτερη ηλικία.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα και για αυτό θα πρέπει οι νέοι συνάδελφοι πριν πάνε στο πλοίο να ρωτάνε αν κάνει ταξίδια σε μεσόγειο/βόρεια θάλασσα ή ατλαντικό. Στην πρώτη τουλάχιστον περίπτωση να ζητάνε από την εταιρία να τους στείλουν σε βαπόρι που υπάρχουν ανθρώποι που μπορούν και θέλουν να τον διδάξουν και να τον βοηθήσουν στα πρωτα του βήματα. Όχι πως όντως η εταιρία θα το κάνει πάντοτε (και στα αλήθεια...) άλλα τουλάχιστον ας το ζητά κάνεις με τον ανάλογο ευγενικό και διπλωματικό (και με φιλότιμο) τρόπο... (τουλάχιστον στην χειρότερη μπορεί και να τους πει και ένα "μα κάλα που με στείλατε κι εσεις πρωτόμπρκο και άπειρο ανθυποπλοίαρχο; Αφού σας το τόνισα ότι θέλω να κανω καλή αρχή..."
Αν τελικά, που ειναι δυστυχως και το πιθανότερο, συναντήσουμε προβλήματα, χρειάζεται υπομονή και κουράγιο και άναλογα με την περίπτωση και επιμονή κρατώντας πάντοτε τους τύπους και τις αποστασεις. Σε λίγο καιρό ή αυτοί ή εμείς θα ξεμπαρκάρουμε... Την 2η φορά είσαι πλέον πιο έμπειρος και στέκεσαι μεγαλύτερη 'ανεση στα πόδια σου ώστε να μπορείς να ανεχθείς με σχεδόν αδιαφορία μερικούς βαρετούς πλέον τύπους και έχεις αποκτήσεις και τις αυτόμταες άμυνες στις περίεργες συμπεριφορές τους. Γενικά κανείς θα πρέπει να μην χάνει ποτέ τη ψυχραιμία του και να επιμένει όταν είναι σωστός και να είναι δίκαιος ακόμα και αν αυτό σημαίνει να γίνεται σκληρός και αυστηρός. Και σκληρός και αυστηρός δεν σημαίνει και εκνευρισμένος ή αγενής ή εκτός εαυτού διότι τότε μπορεί εύκολα να χάσει κανε'ις το δίκιο του.
Σε τεμπέληδες, πονηρούς και θρασύδειλους πρέπει κανείς να έιναι από την αρχή κάθετος και αυστηρός με ευθύ τρόπο και κάθε τόσο να δίνει και μια "αναμνηστική" δόση για να μην χαλάρώνει ο άλλος όσο και ανα αυτό είναι μερικές φορές κουραστικό. ¨Οχι πως θάεχει η στάση μας 100% απόδοση πάντοτε άλλα τουλάχιστον περιορίζει άρκετα τις περαιτέρω ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Προβληματικές καταστάσεις πάντοτε θα υπάρχουν στα βαπόρια αυτό που χρειάζεται είναι σιγά-σιγά να μαθαίνει κανείς με ποιούς τύπους πρέπει να είναι μαλακός και να τους παίρνει με το φιλοτιμο και να τους δίνει χρονο και με ποιούς να τους κυνηγά συνέχεια (έστω και αν αυτο καταντάει κουραστικό και βαρετό). Για αρχή αν δεν το καταλαβαίνει κανείς ας είναι τουλάχιστον τυπικός και κατα το δυνατόν αντικειμενικός/δίκαιος και να ζητά να επιβάλεται το θεμιτο και δίκαιο όσο επίμονος και αν χρειάζεται να γίνει.
Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, και ο νοών νοείοτο... Όποιος δεν το εννοεί ας προσπαθήσει να το εννοήσει όταν του ζητήσουν νά κάνει κάτι στο πλοίο (όχι για μόνιμα, προσωρινά, κατ' εξαίρεση, για τώρα μόνο...)
Και κάτι τελευταιο, είμαι της άποψης ότι είναι οι καλοι φίλοι που κάνουν τους καλους λογαρισμούς και όχι οι καλοι λογαρισμοί που κάνουν τους καλούς φίλους. Αλλά τους καλούς φίλους δεν τους κάνεις σε ένα μπαρκο (και μάλιστα οντας πρωτόμπαρκος) αλλά μετά από αυτό. Μέχρι τότε είναι όλοι μόνο συνεργάτες και εν δυνάμει φίλοι (κάτι που θα κριθει εκ των υστέρων...).
Οσο καλύετερα προετοιμαστεί κανείς (όχι μόνο για την δουλειά του ανθυποπλοιάρχου...) σαν δόκιμος στο πλοίο και σαν σπουδαστής στην σχολή τόσο καλύτερα και γρηγορότερα θα νοιώσει να πατάει καλά στα πόδια του σαν Ανθυποπλοίαρχος...
Και απ' του τυφώνες και αν γλιτώσεις,
στην στενομυαλία των στεριανών θε να πελαγώσεις...