Το σώριασμα της πόρτας οχημάτων του "ΟΙΝΟΥΣΣΑΙ"
Και μετά την υπέρχοχη φωτογραφία, πάμε φίλοι μου να διαβάσουμε μια ακόμα υπέροχη ιστορία του Απόστολου Δόμβρου.
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του με τίτλο "Ιστορίες από το Πέραμα", το οποίο εκδόθηκε το 1999.
Περιλαμβάνει ιστορίες από το Πέραμα που αναφέρονται στη ναυπήγηση των γνωστών και αγαπημένων μας πλοίων.
Συνεχίζουμε με το "Οινούσσαι", τιμής ένεκεν για το όμοφο μα συνάμα κακότυχο πλοίο.
Το βιβλίο το βρήκαμε μαζί με τον καλό φίλο Ellinis.
O φίλος Haddok μας βοήθησε στη μετατροπή του με κείμενο.
Ο φίλος T.S.S. APOLLON μας μίλησε για ένα τάμα που αφιερώθηκε στην Παναγία της Τήνου για το "ΟΙΝΟΥΣΣΑΙ".
Δεν αποκλείεται το τάμα να συνδέεται με το περιστατικό που αναφέρει παρακάτω ο Απόστολος Δόμβρος.
Αφιερωμένπ εξαιρετικά σε όλους τους φίλους από εμένα, και τον Ellinis.
Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο έχει αναδημοσιευτεί και στο περιοδικό "ΝΑΥΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ". Στο ίδιο περιοδικό έχει αναδημοσιευτεί και το πρακάτω άρθρο.
Εμείς το κείμενο και τη φωτογραφία τα έχουμε πάρει από το ίδιο το βιβλίο του Απόστολου Δόμβρου "Ιστορίες από το Πέραμα" .
ΤΟ ΣΩΡΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΟΧΗΜΑΤΩΝ
"Δύο από τις πιο παραδοσιακές αιγαιοπελαγίτικες εφοπλιστικές οικογένειες, οι Ποντικοί από την «Αγνούσα» και οι Καράδες από τη Σαντορίνη, συνεργάστηκαν και στο τέλος της δεκαετίας του '60 έφτιαξαν δύο οχηματαγωγά-επιβατηγά, τα οποία επόμενο ήταν να τα ονομάσουν «Οινούσσαι» το ένα και «Σαντορίνη» το άλλο. Επεδή τα σκάφη αυτά ήταν δίδυμα, στο γραφείο μου, την Technoship, που είχε αναλάβει τον τεχνικό εξοπλισμό τους, πήγαιναν πακέτο. Έτσι, δεν θυμάμαι σε ποιο από τα δύο αυτά σκάφη συνέβη το περιστατικό που θα διηγηθώ παρακάτω, αυτό όμως δεν έχει σημασία.
Το νεοναυπηγούμενο φέρι, λοιπόν, ήταν πλαγιοδετημένο στο μόλο της Δραπετσώνας και ολοκληρώνονταν οι εργασίες του εξοπλισμού του.
Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις περιπτώσεις πάνω στο σκάφος. Συνεργεία όλων των ειδών εργάζονται παράλληλα. Υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ελασματουργοί, εγκαταστάτες μηχανημάτων, μανουβραδόροι, διακοσμητή και επιθεωρητές. Να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Ράβε-ξήλωνε συνέχεια και ο τόπος γεμάτος καλώδια, σωλήνα φορητές ηλεκτροκολλήσεις, αυτά τα περίφημα μηχανήματα που στην κυριολεξία φτιάχνανε τα πλοία. Σε κάποιο στάδιο εμφανίζονταν και χτίστες, που έστρωναν τα δάπεδα με διάφορα επιστρώσεις και, τέλος, μπαίνανε και οι μπογιατζήδες για να καλύψουν τα πάντα, ώστε να ακολουθήσουν πάλι οι ηλεκροκολλητές, να αφήσουν νέα ίχνη στους μπουλμέδες και φτου κι απʼ την αρχή.
Όλη αυτή η «αρμονία» απέβαινε πάντα εις βάρος του χρόνου κατασκευής του πλοίου, και φυσικά των πλοιοκτητών.
Είναι περίεργο δε πώς όλα τα νεοναυπηγούμενα σκάφη κατάφερναν στο τέλος να χάσουν ένα μεγάλο μέρος ή και ολόκληρη την καλοκαιρινή σεζόν, η οποία ήταν ικανή να ξελασπώσει το σκάφος από τις οφειλές του και, άμα χανόταν, κλαίγανε όλοι οι εμπλεκόμενοι με την κατασκευή, οι εργολάβοι και οι προμηθευτές. Οι μόνοι που δεν κλαίγανε ήταν οι εργατοτεχνίτες, διότι αυτοί ήταν περιζήτητοι και γιʼ αυτό κανείς δεν τολμούσε να τους αφήσει απλήρωτους.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, έπρεπε να γίνει η εγκατάσταση της θύρας οχημάτων, ας πούμε του «Οινούσσαι». Ο ηλεκτροϋδραυλικά κινούμενος καταπέλτης είχε γίνει πια τεχνική ρουτίνα για μένα, λόγω των αρκετών φέρι που είχα εξοπλίσει με το σύστημα αυτό, αλλά η παρουσία μου, τουλάχιστον στην αρχή της εγκατάστασης, ήταν απαραίτητη, μια και οι επικεφαλής των υδραυλικών συνεργείων τότε, αλλά και των ηλεκτρικών, δεν ήταν σε θέση να διαβάσουν ένα ηλεκτρομηχανολογικό σχέδιο, και πάντα χρειάζονταν κάποιον να τους εξηγήσει τους συμβολισμούς και το υπόμνημα, που ήταν γραμμένο στα αγγλικά ή στη γλώσσα της χώρας του κατασκευαστή.
Κάθε φορά που ανάβαινα, τότε, σε ένα ναυπηγούμενο πλοίο, φορούσα κράνος, πέτσινα χοντρά γάντια και αρβύλες με χοντρές σόλες και δέρμα.
Ήταν φυσικά μπελάς να αλλάζεις τα παπούτσια με τις αρβύλες. Ευτυχώς, το να φορέσεις το κράνος και τα γάντια ήταν εύκολο.
Πάντα, αλλά κυρίως στις αρχές, όλο και κάποια ειρωνικά σχόλια ακούγονταν, όπως «οι Γερμανοί ξανάρχονται» για το κράνος μου και άλλα παρόμοια - η μαστοράντζα του Περάματος και του Πειραιά ήταν σε θέση να γεννάει αμίμητες εκφράσεις, ωραίας μαγκιάς.
Ο τεράστιος καταπέλτης, η θύρα οχημάτων, στη γλώσσα των νηογνωμόνων και της Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων του ΥΕΝ, με τα έξι μέτρα μήκος και περίπου τέσσερα πλάτος, κρεμόταν μισόκλειστος. Τον συγκρατούσε ένα παλάγκο με αλυσίδα.
Θυμάμαι, στο μάθημα «Προστασία και ασφάλεια στην εργασία», στο Πολυτεχνείο του Μονάχου, εκτός από κράνος, γάντια, παπούτσια με σιδερένιο θόλο πάνω από τα δάχτυλα του ποδιού, ο καθηγητής μάς τόνιζε:
- Κύριοι συνάδελφοι, ποτέ κάτω από αιωρούμενα βάρη!
¶ντε τώρα να πείσεις τον μαστρο-Σταύρακα, που έπιανε τα συρματόσχοινα με γυμνά χέρια και που κράνος δεν φόρεσε ούτε ως νεοσύλλεκτος στις ασκήσεις στο Χαϊδάρι, να φορέσει γάντια και κράνος στη δουλειά.
- Αυτά, μαστρο-Αποστόλη, είναι για σας τους γραμματιζούμενους του Πολυτεχνείου και όχι για μας, που από δεκατριώ χρονώ είμαστε μέσα στη μουντζούρα...
Μέχρι που ξαφνικά ακούστηκε ένας πάταγος, σύννεφο σκουριά σηκώθηκε ψηλά και σκοτείνιασε η πρύμνη του «Οινούσσαι». Ο καταπέλτης σωριάστηκε κάτω με πάταγο. Φαίνεται ότι στην τροχαλία του παλάγκου δεν είχε σιγουρευτεί καλά η αλυσίδα, και έγινε το κακό.
Τρέξαμε όλοι με την αγωνία στο πρόσωπο. Ευτυχώς, για καλή τύχη όλων, αλλά κυρίως των υπεύθυνων μηχανικών και των επικεφαλής των διαφόρων συνεργείων, από τύχη αγαθή κανένας δεν βρέθηκε κάτω από την τεράστια «καστρόπορτα». Τυχερό ήταν και το «Οινούσσαι», που θα έχανε με τις ανακρίσεις, και το τελευταίο δεκαπενθήμερο της καλοκαιρινής σεζόν, που είχε απομείνει.
Εξακολούθησα να φοράω κράνος και γάντια, αλλά οι μάγκες της μουντζούρας έπειτα από λίγες μέρες ξέχασαν το περιστατικό. Ήταν αυτοί οι ίδιοι που, αργότερα, «πέταξαν» στο γραφείο του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας το σώμα του νεκρού συνάδελφου τους, που σκοτώθηκε στην επισκευαστική βάση του Περάματος, λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας.
Απόστολος Δόμβρος.
"Ιστορίες από το Πέραμα"
Οινούσσαι.JPG
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Roi Baudoin : 24-06-2009 στις 23:17
[I][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][COLOR=black][B]"Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη"[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT][/I]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][B]Εν πλω
toujours
[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][I][B]"[/B][/I][B]Γεώργιος Εξπρές"[/B][/SIZE][/FONT]
[/CENTER]