Λογοτεχνία, Ποίηση & Ναυτιλία

[triad]

Ετυχε και έβαλες τον επικήδειο σε μέρα που έμαθα οτι θα χάσω ένα πολύ προσφιλές μου άτομο... για δοκίμασε να δούμε αν θα τα καταφέρεις... :!:

YΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΤΙ ΝΑ ΠΩ.

[efouskayak]

Σε ευχαριστώ Triad όλα είναι μέσα στην ζωή δυστυχώς :!:

[Morgan]

Ετυχε και έβαλες τον επικήδειο σε μέρα που έμαθα οτι θα χάσω ένα πολύ προσφιλές μου άτομο... για δοκίμασε να δούμε αν θα τα καταφέρεις... :!:

Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....

Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...

[triad]

Σε ευχαριστώ Triad όλα είναι μέσα στην ζωή δυστυχώς :!:

Κ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ-ΠΟΛΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ...

[triad]

Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....

Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...

[/quote]

ΕΝΤΑΞΕΙ,ΕΤΥΧΕΣ ΣΤΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ...

[efouskayak]

Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....

Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...

ΕΝΤΑΞΕΙ,ΕΤΥΧΕΣ ΣΤΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ...[/quote]

Οντως δεν τρέχει τίποτα ... συμπτώσεις τυχαίνουν... άλλωστε εμείς οι υδροχόοι έχουμε εγκεφαλική επικοινωνία :wink:

[Morgan]

αυτη η επικοινωνια μας εχει φαει!

[efouskayak]

Θα βάλουμε κανένα ποιηματάκι τώρα γιατι έχουμε ξεφύγει και απο το θέμα :wink:

[Morgan]

Αντε ντες..!!
βαλε αλλα να ειναι χαρουμενο

[xara]

Νίκος Καββαδίας:
Γράμμα ενός αρρώστου
(Από τη συλλογή "Μαραμπού" (¶γρα, 1990) )

Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...

Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία,
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία.

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
-σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε-
και τ' άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε.

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου.
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος!
Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
"Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!"
Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.

Να πεις στους φίλους χαιρετίσματα,
κι αν τύχει κι ανταμώσεις την Ελένη,
πως μ' ένα φορτηγό -πες της- μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει...

Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ' εκούρασα.
Μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις.
Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι' απάντηση.
Μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...