Λογοτεχνία, Ποίηση & Ναυτιλία

[Roi Baudoin]

Ευχαριστούμε πολύ την καλή φίλη Αλκυόνη για το αρχαίο ταξίδι που μας πρόσφερε μέσα από το έργο του Ησίοδου.

Σε κάποια άλλα σημεία του βιβλίου του Ησίοδου, αλλά και σε άλλα βιβλία αρχαίων συγγραφέων, περιγράφονται κάποια ταξίδια σε θάλασσες ολότελα διαφορετικές από αυτές θα περιμέναμε να ταξιδεύουν οι αρχαίοι Μυκηναίοι.
Οι Μυκηναίοι υπήρξαν μεγάλοι θαλασσοπόροι και δεν αποκλείεται να ήταν ακόμα και ωκεανοπόροι.
Όλα αυτά φαίνεται να προκύπτουν μέσα από τα αρχαία βιβλία.

Σύντομα η συνέχεια.

[Nicholas Peppas]

Μερικα πλανα απο το εργο 100 Χιλιαδες Λιρες του 1948 με τον Μιμη Φωτοπουλο και τον Ντινο Ηλιοπουλο. Το σεναριο ηταν του Nικου Τσιφορου

Το κινηματογραφικο αυτο εργο ειχε μεγαλη σημασια για τον Ελληνικο κινηματογραφο μια και ηταν η πρωτη προσπαθεια του σκηνοθετου να καθιερωσει το διδυμο Φωτοπουλου−Ηλιοπουλου. Εμειναν μαζι σαν πασιγνωστοι κωμικοι για δεκα τουλαχιστον χρονια...

Απο παλια, ο Φωτοπουλος εκανε παντα τον λαικο τυπο ενω ο Ηλιοπουλος ηταν ο κομψος και λεπτεπιλεπτος.

Μετα απο την τρομακτικη επιτυχια της Καλπικης Λιρας ("Αοματος....") και του Λατερνα, φτωχεια και γιλοτιμο ("Να καααθεεεεσαι..."), ο Φωτοπουλος βγηκε μονος του σε εργα. Απο την πλευρα του ο Ηλιοπουλος συνεργαστηκε με την Μαιρη Αρωνη, μεχρι που (στις αρχες της δεκαετιας του 1960) αρχισε να εμφανιζεται σαν παρτνερ της Ρενας Βλαχοπουλου στα εργα του Γιαννη Δαλιανιδη... Αργοτερα συνεχισε με την Μαρω Κοντου.

Προσεξτε τα ν της αιτιατικης στον τιτλο... Η ταινια ηταν παραγωγη της αγνωστης μας ΜΕΡ ΦΙΛΜ!

100.jpg

Εδω δυο υποτιθεμενοι Αμερικανοι ναυτες μπροστα στο κατα τα αλλα αγνωστο μου φορτηγο Λουλα

IMG_0499.JPG

[Nicholas Peppas]

Αλλα πλανα απο το εργο 100 Χιλιαδες Λιρες του 1948 με τον Μιμη Φωτοπουλο και τον Ντινο Ηλιοπουλο.

Εδω οι ιδιοι Αμερικανοι ναυτες μπροστα στο Καδιω.

IMG_0500.JPG

Και οι δυο πρωταγωνιστες μιλανε μπροστα απο το Tετη (αριστερα) και το Αιγαιον (δεξια).
Η σκηνη ειναι απιθανη. Ο Φωτοπουλος επαινει τον Ηλιοπουλο για την εμφανιση του
Φ: Κουστουμακι;
Η: Με δοσεις
Φ: Ασπρο πουκαμισο;
Η: Με δοσεις.
Φ: Παπουτσια;
Η: Με δοσεις!


IMG_0502.JPG

[Nicholas Peppas]

Αλλα πλανα απο το εργο 100 Χιλιαδες Λιρες του 1948 με τον Μιμη Φωτοπουλο και τον Ντινο Ηλιοπουλο.

Και εδω ο Μιμης Φωτοπουλος μπροστα στο σχεδον αγνωστο μας Παργα για το οποιον γραψαμε αλλου. http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=86421

IMG_0503.JPG


Και μια ωραια σκηνη με τους δυο μεγαλους μας κωμικους. Εχουν βγει για διασκεδαση στο .. Μελαγχολικο Νουφαρο!

IMG_0504.JPG

[Nicholas Peppas]

Αλλα πλανα απο το εργο 100 Χιλιαδες Λιρες του 1948 με τον Μιμη Φωτοπουλο και τον Ντινο Ηλιοπουλο.

Και μια και αυτη η σελιδα το επιτρεπει, εδω και μια σκηνη με την Καιτη Πανου και τον Μιμη Φωτοπουλου. Δυστυχως η Καιτη Πανου εχει ξεχασθει απο τον περισσοτερο κοσμο παρ' οτι θεωρειται η πρωτη ενζενι του Ελληνικου κινηματογραφου. Γεννηθηκε το 1927 και πεθανε προσφατα, τον Μαιο 2008 σε ηλικια 81 ετων. Ηταν μια παρα πολυ καλη ηθοποιος που επαιξε διπλα στον Λαμπρο Κωνστανταρα σαν η συμπρωταγωνιστρια του στην περιοδο 1947−1960.

Δυο απο τις μεγαλες της ταινιες ηταν Η βιλλα με τα νουφαρα (1945, με τιον Δημητρη Μυρατ) και η Αννα Ροδιτη (1948, με τον Κωνστανταρα, τον Γιαννη Πρινεα και τον Λαλα Ιακωβιδη, μουσικη του Νικυ Γιακοβλεφ, τραγουδι η Μαιρη Λω). Αν βρει κανεις αυτη την ταινια, θα βρει και σκηνες με επιβατηγα στην Δωδεκανησο το 1948!!. Ισως την θυμοσαστε την Καιτη Πανου καπως αργοτερα σαν την μητερα της Αλικης Βουγιουκλακη στην γνωστη ταινια Χτυποκαρδια στο Θρανιο.
IMG_0505.JPGPanou.jpg

Και εδω μια σπανιοτατη σκηνη με την Καιτη Πανου να παιζει τεννις στον Ομιλο Αντισφαιρισεως που ηταν τοτε (και τωρα) στην Βασιλισσης Ολγας, διπλα στο μονο τοτε ανοικτο Κολυμβητηριο των πενηντα μετρων στην Ελλαδα.

Η σκηνη αυτη μου θυμιζει τοσα πολλα απο την μεταπολεμικη Αθηνα των αρχων του 1950. Σε μια περιοχη οχι πανω απο ενος χιλιομετρου ηταν μαζευμενα:
1. Το Παναθηναικο Σταδιο (το ιδιο ολομαρμαρο σταδιο των Ολυμπιακων του 1896 εκει οπου η ΑΕΚ κατεκτησε το πρωτο Ευρωπαικο πρωταθλημα μπασκετ το 1968)
2. Το περιφημο γυμναστηριο Φωκιανος οπου κατεβαιναμε ολοι και γυμναζομαστε και οπου υπηρχαν κατι απλα καλαθια για τους τρελλους του μπασκετ. Εκει ερχοντουσαν τα νεα γυμνασιοπαιδα του 13ου Γυμνασιου Αρρενων Αθηνων, τα ιδια παιδια που επαιζαν συγχρονως στον θρυλικο Αμυντα, καθως και αλλα παιδια απο θρυλικες ομαδες μπασκετ, τον Μιλωνα και τον Πανελληνιο. Μιλαμε για μια περιοδο που εχει σχεδον σβυσει στην μνημη ολων, οταν τα ονοματα Αριστειδης
Ρουμπανης (1932− ), Θεμης Χολεβας (1926− ) και η χρυση πενταδα του Πανελληνιου κατακτουσε το Πανελληνιο Πρωταθλημα του 1953, 1955 και 1957
3. Το ανοικτο Ολυμπιακο κολυμβητηριο οπου χρυσες μορφες της κολυμβησεως ελαμψαν σαν αστρα και αλλαξαν τον που της κολυμβητικης ιστοριας μας, η απιθανη Πουπα Ρουμπεν, οι αδελφοι Ζησιμοι του ΑΟΠΦ, οι αδελφοι Κασιδοκωστα και ο Σιδορωφ του Παναθηναικου, ο Πολυμεροπουλος, ο Κυνηγαλακης και ο Διακατος του Ολυμπιακου, ο Ανδρεας Γαρυφαλλος και ο Μαρκουιζος του Εθνικου και τοσοι αλλοι
4. Ο Εθνικος, δηλαδη το γυμναστηριο του Εθνικου ΓΣ που μαζι με τον Πανελληνιο ΓΣ και τον Παναθηναικο ηταν οι τρεις συλλογοι με τις μεγαλες δαφνες στον αθλητισμο
5. Και τελος ο Ομιλος Αντισφαιρισεως, που ιδρυθηκε το 1895, εκει που μεγαλωσε το Ελληνικο τεννις και ανεδειχθησαν μεγαλοι Ελληνες πρωταθλητες και πρωταθλητριες

IMG_0506.JPG

[a.molos]

Σαν σήμερα γεννήθηκε στο μακρινό Χαρμπιν, ο καλύτερος -κατά τον Σεφέρη- χρήστης του ελληνικού (ποιητικού) λόγου. Αυτός που μας έκανε να αγαπήσουμε την θάλασσα, τα πλοία, τη φυγή, να ποθούμε το ανέφικτο.
Ο Κόλλιας θα ζεί για πάντα βαθιά στη ψυχή μας, ο λόγος του θα μας ταξιδευει μακριά "πέρα απ τη γέφυρα του Αδαμ στη νότια Κίνα .." .

[Roi Baudoin]

Αν θέλει κάποιος μπορεί να κυττάξει και εδώ σ' ένα θέμα που αφορά τον Νίκο Καββαδία και τα καράβια με τα οποία ταξίδεψε.

http://www.nautilia.gr/forum/showthr...504#post299504

Ανάμεσα στα άλλα, υπάρχει και μια φωτογραφία του s/s Cyrenia, του πλοίου που αναφέρεται στο περίφημο ποίημα "Επτά νάνοι στο s/s Cyrenia".

[τοξοτης]

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΝΤΕΣΑΝΤΟΣ (1898 - 1965)




Ψαχνοντας στο διαδικτυο για κάποιο πλοίο έπεσα επάνω στο παρακάτω δημοσίευμα.
Ομολογώ ότι δε τον γνώριζα τον εν λόγω ποιητή
Επίσης δε γνωρίζω αν κάπου στο Nautilia.gr έχει δημοσιευθεί κάτι γι αυτόν , που κατά πολύ έχει βίο παρόμοιο του Νίκου Καββαδία.
Αν κάπου έχει δημοσιευθεί κάτι παρακαλώ το παρακάτω να μεταφερθεί εκεί.

http://te-in.facebook.com/topic.php?...46&topic=12506

Tilemahos Ο Αλέξανδρος Μοντεσάντος γεννήθηκε το 1898 στο Αργοστόλι και πέθανε, έγκλειστος στο Δημόσιο ψυχιατρείο στο Δαφνί, το 1965. Ήταν το τριτότοκο παιδί του Παναγή Αλεξάνδρου Μοντεσάντου και της Ουρανίας Γεωργίου Καππάτου. Του Αλέξανδρου προηγήθηκαν δύο αδελφές, η Φρόνηση (1895) και η Ιωάννα (1897).
Από μια διαφήμιση στο "Ζιζάνιο" Αθήναι (7 Απριλίου 1916), όπου συνιστάται στους "διερχόμενους εντεύθεν συμπολίτες" το κουρείο του Παναγή Μοντεσάντου, οδός Πανεπιστημίου 55, συνάγεται ότι ο πατέρας του, που ήταν κουρέας, μετοίκησε στην Αθήνα. Εκείνη τη χρονιά; Πριν; Κανείς δεν γνωρίζει. Πάντως εκείνη είναι η χρονιά που πρωτομπαρκάρησε σαν δόκιμος πλοίαρχος ο Αλέξανδρος Μοντεσάντος από τον Πειραιά, με το πλοίο "ΜΕΝΤΩΡ", 1944 κ.ο.χ. (κόρων ολικής χωρητικότητας). Πόσα χρόνια έμεινε στη θάλασσα; Σύμφωνα με τη χρονολογία εισόδου του στο Δαφνί (1958), έμεινε 42 χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία θαλάσσιας υπηρεσίας του ΥΕΝ, μετά το 1948 δεν καταχωρήθηκε άλλη υπηρεσία. Πότε σταμάτησε να μπαρκάρει, το ?48 ή το ?58; Η πιθανότερη χρονολογία είναι η δεύτερη, και θα επανέλθουμε σ' αυτό. Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι μπάρκαρε ίσαμε το 1953. Αυτό συνάγεται από την ημερομηνία που συνοδεύει το ποίημα "Ουράκας", αφιερωμένο στη μητέρα του:

"ΒΙΣΚΑΪΚΟΣ"
Με αστραπόβροντα και στρίγγλιο φυσομάνι του Γαρμπή, πασεντζέρικο της Μπώρμας τρισπελώριο άσπρο βαπόρι, σαν καβάτζαρε τον Ρόκα 'πα στις Σκύλες ρίχνει πλώρη, και με φόρτε σκαμπανέβα στην Μπισκάγια πια έχει μπει.

Μα από τα έγκατά του ο κόρφος όπως έχει αφηνιαστεί, με τα βάραθρα που ανοίγει στ' άγρια, ξορκισμένα μέρη, βολοδέρνει όλο το τσούρμο ξεψυχούν οι πασεντζέροι και το πλεούμενο μουντάρει από καρίνα ως κουπαστή.

Τριακόσια εξήντα μίλια περαντζάδα κοντινή, μα όσες μέρες στο ουραγκάνι κόντρα νάχε ορθοπλωρίσει και μακάρι σ’ έρμη σπιάτζα με ζημιές νάχε ποδίσει, πα στις ξέρες τώρα, ο γίγας, θα 'πρεπε νάχε φανεί.

Κι ως κυλούν τα μερονύχτια και το ατρόμητο σκαρί, ρυμουλκά δεν το αγναντέψαν μήτε σε λιμάνι μπήκε, κι όπως ίχνος στον αιθέρα με το σύρμα δεν αφήκε, πάλε ο κόσμος τέτοιο σκάφος του χαμού δεν το θαρρεί.

Κι όμως τώρα κάποιο πόρτο πούταν πάντα γελαστό, πασεντζέρους και πραμάτειες άλλο πλιό δεν περιμένει, μα πνιγμένο μες τον πόνο κι όπως μόλις κι' ανασαίνει, τις παντιέρες του μεσίστιες κατεβάζει στον ιστό...

Αλέξανδρος Μοντεσάντος

Από τη συλλογή: "ΟΥΡΑΚΑΣ" 10/11/1953, γραμμένο κατά την αφιέρωση, στην Ιαπωνία. Αλλά και η καταχωρημένη υπηρεσία είναι κι αυτή γεμάτη ανακολουθίες. Για παράδειγμα, στο δελτίο στατιστικής του ΥΕΝ (Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας), ο Μοντεσάντος δεν εργάζεται σε κανένα πλοίο από το 1928 ίσαμε το 1932. Αυτήν τη χρονιά, μπαρκάρει με το πλοίο "ΡΙΤΑ ΧΑΝΔΡΗ" μόνο για 19 ημέρες, με λιμάνι ναυτολόγησης τη Σύρο, ως ανθυποπλοίαρχος. Στο προηγούμενο, όμως μπάρκο του με το πλοίο "ΦΡΙΝΤΩΝ", με λιμάνι ναυτολόγησης τον Πειραιά, από 1/11/?28 ίσαμε τις 19/11/?28 (δούλεψε μόνο 18 μέρες), δεν μπάρκαρε σαν Ανθυποπλοίαρχος αλλά σαν ναύτης.
Ύστερα από το 1932 που ναυτολογήθηκε μόνο για 18 μέρες, ναυτολογείται το 1945 στη Νέα Υόρκη, με το φορτηγό "ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ" ξανά σαν Ανθυποπλοίαρχος. Και η τελευταία καταχώρηση στο δελτίο θαλάσσιας υπηρεσίας του ΥΕΝ, είναι με το πλοίο "Γ. ΓΡΑΤΣΟΣ", από 25-10-?48 ίσαμε 29-10-?48, δούλεψε δηλαδή μόνο 4 μέρες. Ύστερα τίποτα. Μόνο με ένα πλοίο εμφανίζεται να μπάρκαρε σαν Υποπλοίαρχος: Με το "ΕΡΥΣΣΟΣ", από το λιμάνι της Νεαπόλεως, όπου έμεινε ναυτολογημένος μόνο για 18 ημέρες, από 21-8-?21 ίσαμε 8-9-?21. Μετά όμως ξαναεμφανίζεται σαν ναύτης σε έξι συνεχείς ναυτολογήσεις.
Πως ερμηνεύονται αυτά τα κενά και αυτές οι μεταπτώσεις στο ναυτολόγιο του Αλέξανδρου Μοντεσάντου; Μόνο με υποθέσεις μπορούμε να απαντήσουμε αφού δεν υπάρχουν στοιχεία: μπάρκαρε ότι έβρισκε. Ταξίδευε με πλοία υπό ξένη σημαία και αν πλοιάρχεψε ποτέ, αυτό έγινε με ένα τέτοιο πλοίο και δεν εξαγόρασε ποτέ την υπηρεσία. Σε μία ναυτική σταδιοδρομία 42 ετών, εμφανίζονται στο δελτίο καταχώρησης θαλάσσιας υπηρεσίας μόνο 3 χρόνια, 10 μήνες και 27 μέρες.
Παντρεύτηκε ποτέ; Τι έγιναν οι αδελφές του; Οι γονείς του επέστρεψαν στην Κεφαλονιά; Όλα αυτά παραμένουν ερωτήματα - μυστήρια που, ίσως, να μη διαλευκανθούν ποτέ. Και να, ίσως, γιατί ο δικηγόρος Διονύσιος Βούρβαχης, που βρισκόταν σε επαφή με τον Αλέξανδρο Μοντεσάντο, λέει ότι τον αποκαλούσαν "ο καπετάνιος φάντασμα".

Η Ποίηση του:
Ότι έμεινε για μας από τον Αλέξανδρο Μοντεσάντο, είναι μερικές επιστολές του στο Διονύσιο Βούρβαχη και στον ιστορικό Aγγελο - Διονύση Δεμπόνο, μερικές μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν προσωπικά, όπως οι ποιητές Παναγής Λευκαδίτης και Μάριος Μαρκίδης, και 20 ποιήματα, 14 από τα οποία εκτυπώθηκαν το 1990 από τον εκδοτικό οίκο "ΕΡΑΣΜΟ" του ποιητή Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, με τον τίτλο BARCO: "MACAO".
H έκδοση συνοδεύεται από ένα σύντομο προλογικό σημείωμα του εκδότη κι έναν εκτενέστερο επίλογο του ποιητή Μάριου Μαρκίδη. Σ' αυτόν, ο Μαρκίδης αναφέρεται στη γνωριμία του με το Μοντεσάντο στο Δαφνί, ύστερα από παραίνεση του Παναγή Λευκαδίτη. Δεν το λέει στον επίλογό του, αλλά εκεί ήταν, μάλλον, ασκούμενος.
Η γνωριμία αυτή έγινε το 1963. Γράφει ο Μαρκίδης: "Ρυπαρός, αξύριστος, με την καμπούρα που αποκτούν με τα χρόνια οι ψηλοί, με την πυτζάμα του ψυχιατρείου, με υποδέχτηκε ευγενικά και ακατάδεκτα, σαν πλοίαρχος ξενωμερίτη και σαν νεαρό ποιητή".
Σ' αυτό το απόκοσμο μέρος έζησε τα τελευταία 7 χρόνια της ζωής του ο ποιητής Αλέξανδρος Μοντεσάντος. Από εκεί, όπου ο χρόνος σταματά για του ενοίκους του, πέρασε στον άλλο σταματημένο χρόνο του θανάτου στις 24 Δεκεμβρίου 1965. Όσο ζούσε, πριν σταματήσει γι' αυτόν ο χρόνος στο Δαφνί, φαίνεται πως είχε κατά νου να γράψει δύο ξεχωριστές ποιητικές συλλογές: μια με τον τίτλο του ομώνυμου ποιήματος "Ουράκας" και μία άλλη με τον τίτλο "28η Οκτωβρίου", τίτλος πάλι άλλου ποιήματος. Έτσι τουλάχιστον λέει ο ίδιος σε σημειώσεις που συνοδεύουν τα χειρόγραφα ποιήματά του.
Η θεματολογική δομή των ποιημάτων του Μοντεσάντου, μοιάζει με εκείνη του Νίκου Καββαδία της πρώτης ποιητικής συλλογής του "Μαραμπού". Και μοιάζει για δύο κυρίως λόγους: 1ον) είναι σχεδόν αδύνατο να γράψει κανείς ποίηση ναυτική, έμμετρη και ομοιοκατάληκτη, χωρίς κάπου να θυμίσεις τον πρώτο, τον καινοτόμο, που ήταν ο Καββαδίας. 2ον) ενώ υπάρχει μία μεγάλη διαφορά από την πρώτη ποιητική συλλογή του Καββαδία με τη δεύτερη, το "Πούσι", όπου η ποίησή του ανοίγει για να εκφράσει με τις προεκτάσεις της περισσότερα πράγματα, κόσμους και συναισθήματα, εκείνη του Μοντεσάντου μένει περισσότερο στην μονοδιάστατη θεματογραφία των "Μαραμπού".
Η διαφορά είναι ότι ενώ με τα "Μαραμπού" ο Καββαδίας κατάκτησε το Πανελλήνιο το 1933, μετά την έκδοσή τους, ο Μοντεσάντος παραμένει ακόμα άγνωστος. Γιατί μπορεί τα ποιήματα του Μοντεσάντου να μοιάζουν με τα ποιήματα των "Μαραμπού" λόγω της θεματολογικής τους δομής, της ναυτικής ορολογίας και μιας φυσικής επίδρασης που δέχτηκε από τον Καββαδία, αλλά έχουν τη δική τους συναισθηματική φόρτιση, τα δικά τους μέτρα και ρυθμούς και κινούνται μέσα στα δικά τους ποιητικά πλαίσια.
Παρά την ανισότητα μεταξύ τους, ένα μέρος από αυτά τα ποιήματα έπρεπε να έχουν γίνει γνωστά και να πάρουν την θέση τους μέσα στην Ελληνική θαλασσινή ποίηση. Για παράδειγμα, ενώ το κλίμα θυμίζει Καββαδία, το πλοίο, η θάλασσα, η στιγμή αλλά και η ναυτική ορολογία διαφέρουν. Ο Μοντεσάντος χρησιμοποιεί περισσότερο την ορολογία της γέφυρας.
Ο Καββαδίας χρησιμοποιεί την ορολογία ολόκληρου του πλοίου, και μέσα από αυτήν αγκαλιάζει και την στεριά, την ιστορία, την ζωγραφική κλπ. Στην ποίησή του κυριαρχεί η γυναίκα σε όλες της τις εμφάνσεις: γυναίκα - μέγαιρα, γυναίκα - μοίρα, γυναίκα - ίνδαλμα, γυναίκα - αγοραία κ.λ.π. Στην ποίηση του Μοντεσάντου εμφανίζεται μόνο σ' ένα ποίημα, επώνυμη. Είναι η ζωγράφος Ντιάνα Αντωνακάτου. Φυσικά εννοώ τη γυναίκα - σύμβολο που ενεργεί στο ποίημα σαν μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, γιατί υπάρχουν ακόμα τρεις αναφορές σε γυναίκες, αλλά εντελώς έμμεσες, διακοσμητικές, ουδέτερες. Μία ακόμα γυναικεία παρουσία στην ποίηση του Μοντεσάντου, που θα μπορούσε να έχει ψυχοπαθολογικό ενδιαφέρον, είναι η αφιέρωση του ποιήματος "Ουράκας" στη μητέρα του. Είναι το πιο απόκοσμο, το πιο καταθλιπτικό από όλα τα ποιήματά του. Γιατί αφιερώνεται σ' εκείνη; ΝΤΙΑΝΑ. Στου ωκεανού την σκληρή - ψυχοφάγα φουρτούνα, εκεί που δεν βρίσκεται - να σωθώ ένα νησί, κι εκεί που των πόθων μου - λέω, "Χάνεται η σκούνα", ψυχοσώστης λιμάνι - ξεπροβάλλεις... Εσύ!
Το ποίημα κατά πάσα πιθανότητα γράφτηκε στο ψυχιατρείο, γιατί φέρει το ΥΓ: "Αγαπητέ μου Νιόνιο (πρόκειται για τον δικηγόρο Διονύσιο Βούρβαχη, με τον οποίο αλληλογραφούσε από το Δαφνί), το άνω δια την δεσποινίδα Ντιάνα Αντωνακάτου". Το ερωτικό στοιχείο στο ποίημα είναι έντονο, αλλά όχι κυριαρχικό. Το στοιχείο που κυριαρχεί είναι η ερημιά, η απόγνωση. Επίσης, το ίδιο ποίημα υπάρχει χειρόγραφο σ' ένα άλλο γράμμα στο Βούρβαχη με τον τίτλο "Αγγέλα?... ?Αγγέλα - Ντιάνα" λοιπόν, άγγελος - σώστης στη φουρτούνα του νου του πλοιάρχου Μοντεσάντου.
Πρόκειται για στιγμές λογικών αναλαμπών. Σ' αυτές γράφτηκε το ποίημα. Ο φουρτουνιασμένος ωκεανός είναι συμβολικός. Είναι η άπατη απελπισία που αισθάνεται ο ποιητής σε κάποια στιγμή αυτογνωσίας μέσα στην αθλιότητα του ψυχιατρικού ασύλου που βρίσκεται έγκλειστος. Είναι ο ωκεανός που εκεί έχει κιόλας ναυαγήσει. Η Ντιάνα Αντωνακάτου είναι η ψευδαίσθηση του νησιού, σωτηρίας που δημιουργεί σαν αντίβαρο. Αλλά σωτηρία δεν υπάρχει. Το ναυάγιο είναι οριστικό. Οι δύο τελευταίοι, ελπιδοφόροι στίχοι, δεν τον βγάζουν από τη φουρτούνα της θλίψης, αντίθετα ηχούν σαν μια κούφια ευχή, γιατί το βάρος της κατάθλιψης τους βουλιάζει κι αυτούς. Ο σκοτεινιασμένος νους του μπορεί να ποθεί σωτηρία, αλλά η λογική αναλαμπή του ποιήματος λέει πως είναι ανέφικτη.
Οι ποιητικές εικόνες είναι εντυπωσιακές: Η φουρτούνα δεν σκοτώνει τον άνθρωπο αλλά την ψυχή και στον ταραγμένο ωκεανό του νου του, όπου χτυπιέται η "σκούνα των πόθων" του, υπάρχει μόνο ερημιά. Ο Ειρηνικός είναι ένα φουρτουνιασμένο χάος απ' όπου προσπαθεί, αλλά δεν υπάρχει ελπίδα να βγει.
Σαν μέρος της σημείωσης στο χειρόγραφο ποίημα υπάρχει και η εξής λεζάντα: "Από την συλλογήν: ΟΥΡΑΚΑΣ, πλοίαρχος Αλέξανδρος Μοντεσάντος, Κεφαλλήν". Σχετικά με το "Κεφαλλήν", θέλω να παρατηρήσω πως τόσο ο Μοντεσάντος όσο και ο Καββαδίας, αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι για την καταγωγή τους από το ναυτικό Ιόνιο νησί. Και τόσο ο ένας όσο και ο άλλος χρησιμοποιούν στην ποίησή τους πολλές ιδιωματικές εκφράσεις της Κεφαλονίτικης ντοπιολαλιάς.
Ορισμένα από τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον επίσης Κεφαλονίτη μουσικό Σωτήρη Δεμπόνο και κυκλοφορούν σε CD με γενικό τίτλο «Ουράκας» (Θεατρικός Οργανισμός Στιγμή, 2000).

Πηγές: η πλειοψηφία των κειμένων προέρχεται από την εφημερίδα του Παγκεφαλληνιακού Σωματείου Ναυτικών "Ο Νίκος Καββαδίας" που εκδίδεται με τίτλο "Θάλασσα".

[τοξοτης]

Η ταινία είναι < ο άνθρωπος για όλες τις δουλιές > με το Γιώργο Κωνσταντίνου .


PDVD_001.JPG

PDVD_004.JPG

PDVD_007.JPG

PDVD_025.JPG

PDVD_026.JPG

[τοξοτης]

Συνέχεια απο την ταινία < ο άνθρωπος για όλες τις δουλιές


PDVD_028.JPG

PDVD_036.JPG

PDVD_041.JPG