Λογοτεχνία, Ποίηση & Ναυτιλία

[nikosnasia]

ΞΥΠΝΑ ΚΑΥΜΕΝΕ ΠΕΡΙΚΛΗ.avi_001024491.jpg

ΞΥΠΝΑ ΚΑΥΜΕΝΕ ΠΕΡΙΚΛΗ.avi_001027627.jpg

ΞΥΠΝΑ ΚΑΥΜΕΝΕ ΠΕΡΙΚΛΗ.avi_001065398.jpg

[Roi Baudoin]

Τα πλάνα είναι πραγματικά υπέροχα.

Η αναζήτηση, πλέον, έχει φτάσει σε τέτοιο βάθος που ανασύρονται πλάνα και από ταινίες που, προσωπικά, δεν τις έχω δει ποτέ.

Μεταξύ άλλων, πρέπει να βλέπουμε και το "Φίλιππος", το "Καραϊσκάκης"/"Μιαούλης, δύο από τα πλοία του Ευθυμιάδη και κάποια ακόμα.

Πάντα τέτοια.

[nikosnasia]

Στην γνωστή ταινία πολεμική Κοντσέρτο για πολυβόλα, του 1967 σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, σενάριο Νίκου Φώσκολου, και πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Μάνο Κατράκη, Κώστα Καζάκο, Ανδρέα Μπάρκουλη, Ζώρα Τσάπελη και Σπύρο Καλογήρου, εμφανίζεται το πλοίο VENUS να διασχίζει τον Ισθμό της Κορίνθου στην περιοχή των Ισθμίων.
Τέσσερεις χαρακτηριστικές σκηνές από την διέλευση του πλοίου νηολογίου FAMAGUSTA (Αμμόχωστος).
mp4_000492720.jpg

mp4_000512760.jpg

mp4_000522120.jpg

mp4_000542400.jpg

[nikosnasia]

Ορισμένες σκηνές από μια ερωτικοαστυνομική ταινία με τίτλο ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΓΥΜΝΟ ΤΗΣ ΣΩΜΑ διαδραματίζονται σε ντάνα παροπλισμένων πλοίων ανάμεσα τους δύο γνωστά του ΚΑΒΟΥΝΙΔΗ το ΠΟΛΙΚΟΣ και το καμμένο ΦΙΛΙΠΠΟΣ. Δυστυχώς η ανάλυση της ταινίας που έχω δεν είναι καλή και ως εκ τούτου και οι σκηνές το ίδιο.
002377600.jpg

002809880.jpg

02382440.jpg

002913800.jpg

[Roi Baudoin]

Η προσφορά σου, φίλε nikosnasia, είναι ανεκτίμητη.
Ότι και να πει κανείς θα είναι λίγο.

Οι εικόνες από την ταινία είναι μοναδικές.

Ελπίζω ότι σύντομα θα την βρούμερ σε λίγο καλύτερη ανάλυση.

[XaMeNoS]

μηπως εχει καποιος τους στιχους απο το οι 7 νανοι στο S/S Cyrenia???
και ξερεις κανεις τι ειναι το S/S ??

[mastrokostas]

S/S =Steam ship !

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

[Eng]

Απο σενα ΣΙΓΟΥΡΑ περιμενα να απαντησεις στο ερωτημα του XaMeNoS.
Ομως μιας και ειμαι στο θεμα με τους στοιχους, θα σας πω εγω εναν που τον εχω παντα στο μυαλο μου οταν ταξιδευω...
"Όλον τον κοσμο εγύρισες, μα τίποτα δεν ειδες..." Καββαδίας

[Harry14]

S/S =Steam ship !

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Απο τα πιο μαγευτικα ποιηματα του Καββαδια (ειδικα η ερμηνεια του Μικρουτσικου ανεπαναναληπτη) αλλα δεν μπορω με τιποτα να το κατανοησω

[Αλκυόνη]

Είναι πάρα πολλές οι στιγμές που ανατρέχουμε στα αρχαία κείμενα να βρούμε, να πληροφορηθούμε για διάφορα πράγματα που αφορούν την καθημερινή μας πραγματικότητα.

Ενδιαφέρον προκαλούν οι στίχοι του Ησίοδου (τέλη 8ου- αρχές 7ου αιώνα π.Χ) απο το διδακτικό του έργο Έργα και Ημέραι, σχετικά με τον καιρό, τους μήνες, τα σημάδια για να μπαρκάρει κανείς, καθώς επίσης τι μέτρα προστασίας πρέπει να πάρει κανείς προκειμένου να μην καταστραφεί το καράβι του απο την κακοκαιρία, όσο είναι αγκυροβολημένο.

Μετάφραση απο τους στίχους 619-631:

Κι αν για ταξίδια στη άγρια θάλασσα πόθος πιάνει,
όταν οι Πλειάδες τη βαριά δύναμη του Ωρίωνα (τέλη Οκτώβρη- αρχές Νοέμβρη) ξεφεύγοντας πέφτουν στον ομιχλώδη πόντο, τότε όλων των ειδών των ανέμων οι άγριες πνοές φυσάνε και τότε να μην έχεις καράβια στον κρασάτο πόντο, και θυμήσου να δουλεύεις τη γη όπως σου ορμηνεύω. Και το καράβι τράβα στη στεριά και καλά στερέωσέ το με πέτρες ολόγυρα, για ν΄αντέξουν την ορμή των ανέμων που φυσάνε υγροί βγάζοντας τον πείρο, για να μην τον σαπίσει η βροχή του Δία. Κι όλη την αρματωσιά του φροντισμένα φύλαξέ την στο σπίτι σου όμορφα τυλίγοντας τα φτερά του ποντοπόρου καραβιού. και το καλοδουλεμένο τιμόνι σου κρέμασε πάνω απ' τον καπνό (τζάκι).

Μετάφραση απο τους στίχους 663-682:

Πενήντα μέρες μετά απ' το γύρισμα του ήλιου (Ιούλιο- Αύγουστο), όταν
τελειώσει η εποχή του κοποιαστικού καλοκαιριού, είναι στην ώρα του ο πλους για τους θνητούς, ούτε το καράβι θα τσακίσεις, ούτε τους άντρες θα πεθάνει η θάλασσα, εκτός αν πρόθυμα ο γεοσείστης Ποσειδώνας ή ο Δίας ο βασιλιάς των αθανάτων θέλει να το καταστρέψει.
Τότε χωριστές φυσάνε οι αύρες κι ο πόντος είναι ακίνδυνος, ξένοιαστος τότε εμπιστεμένος τους ανέμους το γρήγορο καράβι τράβηξε στον πόντο και βάλε μέσα όλο το φορτίο και βιάσου όσο μπορείς στο σπίτι πίσω να γυρίσεις. και μην περιμένεις το νέο κρασί και τη βροχή του φθινοπώρου και το χειμώνα που έρχεται και του Νοτιά τις θύελλες που σηκώνει τη θάλασσα ταιριάζοντας στη βροχή του Δία την πολλή φθινοπωρινή και κάνει βαρύ τον πόντο.
Κι άλλος είναι πλους ανοιξιάτικος για τους ανθρώπους, κι όταν πρώτη φορά, όσο η κουρούνα που έκατσε σημάδι κάνει, τόσο φανούν στον άνθρωπο τα φύλλα στην άκρη άκρη των κλαδιών, τότε περνιέται η θάλασσασ, αυτός είναι ο ανοιξιάτικος πλους..........