Πρώτος και πάλι ο "δρομολογιοδίφης" Nicholas! Ερωτηση: Μήπως ξέρει κάποιος που βρίσκεται αυτό το λιμάνι "Δεδεαγάτς" που αναφέρεται σε κάποια από τα δρομολόγια; Φαίνεται ως προορισμός μεταξύ Καβάλας και Λήμνου...
Θα δοκιμάσω και στο Internet...
Banned
Δεδεαγάτς...
Πρώτος και πάλι ο "δρομολογιοδίφης" Nicholas! Ερωτηση: Μήπως ξέρει κάποιος που βρίσκεται αυτό το λιμάνι "Δεδεαγάτς" που αναφέρεται σε κάποια από τα δρομολόγια; Φαίνεται ως προορισμός μεταξύ Καβάλας και Λήμνου...
Θα δοκιμάσω και στο Internet...
Administrator
Φίλε καπετάν αντρέα, είναι το προηγούμενο όνομα της Αλεξανδρούπολης.
Υποπλοίαρχος
Φιλε μου Ανδρεα. Ειναι το τουρκικο ονομα της Αλεξανδρουπολης. Πραγματι δεν μπορω να καταλαβω γιατι το Τουρκικο ονομα εχρησιμοποιειτο ακομη και το 1929!Αρχική Δημοσίευση από καπετάν αντρέας
Πρώτος και πάλι ο "δρομολογιοδίφης" Nicholas! Ερωτηση: Μήπως ξέρει κάποιος που βρίσκεται αυτό το λιμάνι "Δεδεαγάτς" που αναφέρεται σε κάποια από τα δρομολόγια; Φαίνεται ως προορισμός μεταξύ Καβάλας και Λήμνου...
Θα δοκιμάσω και στο Internet...
Banned
Απίστευτο! Θα μου πείτε, όμως, ακόμα και σήμερα λέμε το λιμάνι της Ζέας Πασαλιμάνι, και το Μικρολίμανο Τουρκολίμανο...
Υποπλοίαρχος
Φιλε Νικολα το ονομα Δεδεαγατς χρησιμοποιουνταν παραδοξως μεχρι προσφατα. Εαν ενθυμουμε καλα στην ταινια "Δεσποινις Διευθυντης" του 1964 η αξεχαστη Τζενη Καρεζη σε καποια στιγμη απειλει να στειλει τον Αλεκο Αλεξανδρακη στο Δεδεαγατς.
Sorry για το εκτος θεματος.
Υποπλοίαρχος
Και φυσικα ακομη λεμε Καρβασαρας αντι για Αμφιλοχια. Και πολλοι χρησιμοποιουν παλια Σλαυικα, αρβανιτικα και τουρκικα ονοματα καπου, καπου αντι για τα Ελληνικα τους ονοματα... Κριεκουκι αντι για Ερυθρες, κλπ. κλπ
Επειδη ξερω λιγα Τουρκικα, 0ελω να πω οτι οι Τουρκοι δεν λενε ποτε Θεσσαλονικη, παντα Σελανικ...
Ουδεν σχολιον
Υποπλοίαρχος
Στομιο (Τσαγεζι) και Καριτσα Λαρισης: Μερος 1
8a. Στομιο (Τσαγεζι) και Καριτσα Λαρισης
Κοινοτης της επαρχιας Αγιας, του νομου Λαρισης. Κατοικοι 601 (1928 ). Κειται εις τας υπωρειας της Οσσης, ημισειαν ωραν απο του Πηνειου, επι της αριστερας οχθης αυτου. Εν Στομιω ευρισκονται αι υπο το παλαιον ονομα του χωριου γνωσται ιαματικαι πηγαι του Τσαγεζι. Τα υδατα των πηγων, χρησιμοποιουμενα κυριως προς ποσιν, ενδεικνυνται εις χλωρωσεις, αναιμιας, γενικας εξασθενησεις και εξαντλησεις του οργανισμου, καταρρους των εντερων, δυσπεψιας, δυσμηνορροιας, κλπ. Η ετησια εξαγωγη του υδατος Τσαγεζι ανερχεται εις δεκαπεντε χιλιαδας φιαλων περιπου
Απο την Εγκυκλοπαιδεια Ελευθερουδακη (1930)
Οταν εγραψα για πρωτη φορα στην nautilia.gr για το Τσαγεζι και "το λιμανι του" εδω http://www.nautilia.gr/forum/showthr...hlight=tsayezi
δυο φιλοι μου εστειλαν προσωπικα μηνυματα γιατι αναφερω ενα τοπο που δεν ειχε ποτε κανονικη συγκοινωνια με πλοια... Κι ομως ειχε!
Αργοτερα ο καλος φιλος Appia_1978 με ρωτησε για την Καριτσα και τοτε απηντησα http://www.nautilia.gr/forum/showpos...9&postcount=12 δινοντας μια ωραια πληροφορια απο τον Γερμανικο Τουριστικο Οδηγο Baedeker του 1892 (εδω στην αγγλικη του εκδοση) που συμβουλευει:
Αυτα λοιπον για ολους μας που δεν εχουμε ιδεα πως γινοντουσαν τα ταξιδια προ 117 ετων! Λαρισα−Θεσσαλονικη εις 2 1/2 ημερας εις την γηραιαν και ανατολικοφερνουσαν Οθωμανικην Αυτοκρατοριαν του 1892...Συμβουλευουμε τους ταξειδιωτες που πανε για την Θεσσαλονικη να πανε με ζωο στο Τσαγεζι (3 ωρες, σ.σ. : απο την Λαρισα), απο οπου υπαρχει συχνη επικοινωνια με την Θεσσαλονικη με καραβι. Ο δρομος για την Θεσσαλονικη (2 1/2 ημερες) ειναι καπως μονοτονος και τα πανδοχεια ειναι κακα, ενω θα πρεπει να μνημονευσουμε οτι ο Ολυμπος ειναι πιο μεγαλοπρεπης οταν τον βλεπει κανεις απο την θαλασσα....
Tsagezi Baedeker.jpg
Αλλα φυσικα, Τσαγεζι−Θεσσαλονικη−Τσαγεζι δεν ηταν αρκετο και ετσι οι φιλοι του nautilia.gr ζητησαν και αλλα δρομολογια, αλλες εξηγησεις γιατι το Τσαγεζι ηταν σπουδαιο...
Ιδου λοιπον ολη η ιστορια.
Οταν ο ελληνικος στρατος μπηκε στον Βολο στις 5 Νοεμβριου 1881 και τον απελευθερωσε "ειρηνικως" οπως γραφουν οι εφημεριδες της εποχης εκεινης, βρηκε μια παραθαλασσια πολη 5908 κατοικων! Την επομενη ημερα εγινε και η απελευθερωσις της Λαρισης που ηταν η πρωτευουσα της Θεσσαλιας και ειχε περιπου 11000 κατοικους. Ξαφνικα ο Βολος βρεθηκε σε καλυτερη θεση λογω του λιμανιου του. Η ακτοπλοικη γραμμη Βολου, Αιδηψου, Στυλιδος, Λιμνης, Χαλκιδος, Πειραιως εγινε μια σπουδαια γραμμη επιβατηγων πλοιων, ενω απο την αλλη πλευρα υπηρχε η ανταποκριση μεχρι την Θεσσαλονικη. Το 1889, μολις 8 χρονια μετα την απελευθερωση, ο Βολος ειχε 12000 κατοικους δηλαδη περισσοτερους απο διπλασιους, ενω η Λαρισα 17000.
Η Λαρισα επρεπε να συναγωνισθει τον Βολο. Και συναγωνισθηκε πρωτα με τον σιδηροδρομο αλλα και με καπως βελτιωμενη επιβατικη συγκοινωνια με το Περαια, συνηθως με μεγαλυτερα πλοια που πηγαιναν απο τον Περαια εξω απο την Ευβοια, κατ' ευθειαν στο Τσαγεζι και την Θεσσαλονικη!
Αλλα ας γυρισουμε σε ενα ωραιοτατο αρθρο που εγραψε ο Appia 1978 στο θεμα του Αυστριακου Lloyd http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=64707 τον Μαιο 2009. Μια απο τις γραμμες της σπουδαιας αυτης εταιρειας ηταν η Θεσσαλικη γραμμη:
−−− Κωνσταντινουπολις, Θεσσαλονικη, Καριτσα, Βολος, Στυλις (και τελος!!!).
Καταλαβαινετε λοιπον ποιες ηταν οι σπουδαιες πολεις του 1854... Θεσσαλονικη, Λαρισα, Βολος και Λαμια, οχι η Αθηνα!
Εδω φωτογραφια του 1899 του Graf Wurmbrand που εκανε αυτο το δρομολογιο μερικες φορες το 1898−1905 (ξεκινοντας απο την Τεργεστη και μετα στο Φιουμε, την Ζαρα, το Σπαλατο, Ραγουσα, Κατταρο, Κερκυρα, Πατρα, Πειραια, Βολο, Στομιο/Καριτσα και Θεσσαλονικη). Αυτο το πλοιο ναυπηγηθηκε στην Τεργεστη το 1895 και ηταν 952 τοννων. Ηταν αρκετα ταχυ (16 κομβοι) και εμεινε στην ακτοπλοια μεχρι το 1932 (σαν Città di Zara).
Graf Wurmbrand.jpg
Επομενως το Στομιον η Τσαγεζι και η μικρη Καριτσα διπλα του, μολις πεντε χιλιομετρα μακρυα, ηταν ενα και το αυτο λιμανι, το επινειον της Λαρισης.Η πρώτη επαφή του Αυστριακού Lloyd με την Ελλάδα, έγινε μόλις 2 χρόνια μετά την ίδρυσή του! Στις 16 Μαϊου του 1837, το πλοίο Arciduca Lodovico (1836, 310 t), εγκαταλείπει την Τεργέστη για την Κωνσταντινούπολη όπου και καταφθάνει μετά από μόλις 2 εβδομάδες, στις 30 Μαϊου! Το δρομολόγιο που ακολουθεί είναι Αγκώνα - Κέρκυρα - Πάτρα - Πιραιάς - Σύρος - Σμύρνη. Το δρομολόγιο είναι 2 φορές το μήνα.
Στις 10 Μαϊου του 1848 εγκαινιάζεται το απευθείας δρομολόγιο μεταξύ Τεργέστης και Αλεξανδρείας, με μοναδικό ενδιάμεσο σταθμό την Κέρκυρα. Πρώτο πλοίο στη γραμμή ήταν το Italia (1847, 730 t).
Από το 1840 κιόλας, υπάρχει εβδομαδιαίο δρομολόγιο (Ionian Islands Express Line) μεταξύ Τεργέστης - Κέρκυρας - Παξών - Λευκάδος!!! Από το 1858 προστίθενται η Πρέβεζα και η Σαγιάδα.
Το 1853 αρχίζει η επονομαζόμενη Ελλαδίτικη γραμμή για Λουτράκι, μέσω Αγκώνας - Μπρίντιζι - Κέρκυρας - Αργοστολίου - Ζακύνθου - Πάτρας - Ιτέας.
Από το 1854 καθιερώνεται η λεγόμενη Αλβανική γραμμή, από την Τεργέστη μέσω διαφόρων Δαλματικών λιμανιών μέχρι τη Ζάκυνθο!
Παρακάτω συνοπτικά τα υπόλοιπα δρομολόγια της εταιρείας για Ελλάδα:
- Τεργέστη - Κωνσταντινούπολη, μέσω Κερκύρας και Σύρου, ταχεία γραμμή
- Τεργέστη - Κωνσταντινούπολη, μέσω Κερκύρας - Σύρου - Πειραιά - Ναυπλίου - Χίου - Τσεσμέ - Σμύρνης - Μυτιλήνης - Μπαπού Κουλέ - Τενέδου
- Τεργέστη - Σμύρνη, μέσω Αγκώνα - Κέρκυρας - Ιθάκης - Ζακύνθου - Κυθήρων - Σύρου - Χίου
- Η λεγόμενη Θεσσαλική γραμμή, από την Κωνσταντινούπολη για τη Στυλίδα, μέσω Θεσσαλονίκης - Carizza (λιμάνι της Λάρισσας) - Βόλου
Εδω βλεπουμε μια καρτ ποσταλ του Τσαγεζι πριν απο τον Πρωτο Παγκοσμιο Πολεμο
Tsayezi.jpg
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Nicholas Peppas : 07-09-2009 στις 17:53
Υποπλοίαρχος
Στομιο (Τσαγεζι) και Καριτσα Λαρισης: Μερος 2
8b. Στομιο (Τσαγεζι) και Καριτσα Λαρισης
Tο Στομιον η Τσαγεζι και η μικρη Καριτσα διπλα του, μολις πεντε χιλιομετρα μακρυα, ηταν ενα και το αυτο λιμανι, το επινειον της Λαρισης.
Εδω παρουσιαζω ενα απο τα εβδομαδιαια δρομολογια της Ελληνικης Ατμοπλοιας καθε Κυριακη βραδυ στις 8 την ανοιξη του 1887. Το δρομολογιο γινοταν ειτε απο το Πηνειος ειτε απο το Βυζαντιον και ηταν απο Πειραια για Λαυριο, Αλιβερι, Χαλκιδα, Λιμνη, Αταλαντη, Αιδηψο, Στυλιδα, Ωρεους, Αμαλιαπολη, Αλμυρο, Βολο, Σκιαθο, Σκοπελο, Τσαγεζι (Στομιο) και Θεσσαλονικη!!!
1887 Tsayezi.jpg
Για το Πηνειος κοιταξτε εδω... http://www.nautilia.gr/forum/showthr...ghlight=pinios Ξεκινησε στον J. Thomson σαν το Raven το 1869. Ειχε 778 τοννους, 64 μετρα μηκος και 8.7 μετρα πλατος. Αγορασθηκε το 1884 απο την Ελληνικη Ατμοπλοια και εγινε το Πηνειος. Το 1903 αγορασθηκε (απο αναγκη) απο την McDowall & Barbour. Το 1905 περασε στην Κυκλαδκη Ατμοπλοια. Κατα την διαρκεια του πολεμου το πηρε το Ελληνικο Ναυτικο οπου το Πηνειος ειχε εξαιρετικη καριερα. Αγορασθηκε γυρω στο 1916 απο τον Παλιο. Το 1925 αγορασθηκε απο την Ατμοπλοια Μανταφουνη και ονομασθηκε Θεμιστοκλης... Μετα αγοραστηκε απο τον Τογια και ονομασθηκε Καρυστος Τογια! Πηγε για διαλυση το 1933 σε ηλικια 64 ετων!
Peneios.jpg
Αυτα τα πλοια συνεχισαν να πηγαινουν στο Στομιο (που λεγοταν Τσαγεζι μεχρι το 1927) μεχρι το τελος του Πρωτου Παγκοσμιου Πολεμου, οποτε και σταματησαν.
Εδω βλεπετε το Τσαγεζι σε φωτογραφια του περιφημου Βολιωτη φωτογραφου Στουρναρα.
Tsayezi1.jpg
Στο περιοδικο Ελληνικο Πανοραμα του Σεπτεμβριου 2002 http://www.elliniko-panorama.gr/issu...eId=24#fullart γραφτηκε απο τον Θεοφιλο Μπασγιουρακη ενα ωραιο αρθρο για το Τσαγεζι και την περιοχη του. Αξιζει τον κοπο να το διαβασετε. Παραθετω εδω ενα κομματι σχετικα με την εξελiξη του Τσαγεζι απο την απελευθερωση του μεχρι το 1918.
Τσαγεζι και ελληνικη λογοτεχνια......
Η σύγχρονη ιστορία του Στομίου τοποθετείται αμέσως μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν οι οικογένειες των Καριτσιωτών που ασχολούνταν με την ναυτιλία, μη έχοντας πια οικονομικά συμφέροντα στην Καρίτσα, αποφάσισαν να χτίσουν τα σπίτια τους κοντά στη Σκάλα των καραβιών τους. Έτσι δημιουργήθηκε ένας νέος οικισμός, που η αρχική του ονομασία ήταν Τσάγεζι, που στα τουρκικά σημαίνει εκβολή ποταμού.
Τα πρώτα σπίτια του Στομίου χτίστηκαν στα 1868 και ανήκαν στις οικογένειες Καλογιάννη, Χαδούλη και Χαλιαμπάλια. Στα 1878 χτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Νικολάου που ανακαινίστηκε το Μάρτη του 1907.
Το Στόμιο απελευθερώθηκε από τους τούρκους, σύμφωνα με τα ενθυμήματα του Καριτσιώτη δάσκαλου Μανόλη Πίπιζα, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1881, όταν ένα τάγμα ευζωνικό εισήλθε στο χωριό. Έτσι έληξε η μακρότατη περίοδος της τουρκοκρατίας, που διήρκεσε ακριβώς 500 χρόνια στην περιοχή (1381-1881).
Μετά την απελευθέρωση συστήθηκε για πρώτη φορά ο Δήμος Ευρυμενών, που είχε έδρα το Στόμιο και περιλάμβανε τα χωριά Στόμιο και Καρίτσα. Οι κάτοικοι που ήταν ως επί το πλείστον ναυτικοί διέθεταν 23 ιστιοφόρα πλοιάρια με τα οποία εμπορεύονταν τα κυριότερα προϊόντα της περιοχής, σύκα, κουκούλια, καλαμπόκι και σταφύλια, εφοδίαζαν δε με καυσόξυλα και τη Θεσσαλονίκη. Στα 1912 το Στόμιο διέθετε τελωνείο, ταχυδρομείο, τηλεγραφείο και μονοθέσιο Σχολείο. Στα 1892 καταργήθηκε ο Δήμος των Ευρυμενών και έδωσε τη θέση του στις κοινότητες του Τσάγεζικαι της Καρίτσας, ενώ με τον πρόσφατο νόμο του Καποδίστρια ο Δήμος, περιλαμβανόντας και άλλους οικισμούς, διατήρησε το ίδιο ιστορικό όνομα.
.......
Σήμερα το Στόμιο ελάχιστα θυμίζει το παλιό Τσάγεζι.
........
Ο φιλος μας Roi Baudoin θα χαρει να ξαναθυμηθει οτι ο "Ζητιανος" του Ανδρεα Καρκαβιτσα διαδραματιζεται κοντα στο Τσαγεζι!
http://www.inout.gr/archive/index.php/t-27916.html
map.jpgStomion.jpg
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Nicholas Peppas : 07-09-2009 στις 05:49
Υποπλοίαρχος
9. Πελασγια [Γαρδικι] Φθιωτιδος
Τα παμπαλαια κιταπια μου του 1922 λενε οτι υπηρχαν δυο Γαρδικια στην Φθιωτιδα, το μεγαλο και πασιγνωστο Γαρδικι Ομιλαιων (πανω στα βουνα) και ενα αλλο...
* Σημ. δικη μου: η σημερινη ΠελασγιαΓαρδικι Κρεμαστης Λαρισης *: Εδρα ομωνυμου κοινοτητος εν τη επαρχεια Φθιωτιδος, κειμενη προς ανατολας της Λαμιας, αλλοτε πρωτευουσα του δημου Κρεμαστης Λαρισης. Κατοικοι 1226 (1920). Η κοινοτης περιλαμβανει και το χωριον Μαχαλα**. Ειναι θερινη εδρα ειρηνοδικειου. Εχει ταχυδρομειον και τηλεγραφειον. Παραγωγη οινου και οπωρων. Πλησιον κεινται τα ερειπια της αρχαιας πολεως Κρεμαστης Λαρισης η Πελασγιας, ητις τω 302 π.Χ. εκυριευθη υπο Δημητριου του Πολιορκητου.
** Σημ. δικη μου: ο σημερινος Κυπαρισσωνας
19081108%20Togias.jpg
Λοιπον το πλοιο Αργολικος πρεπει να επιανε στην σημερινη Παραλια Πελασγιας οταν επιανε στο "Γαρδικι"
http://www.pelasgia.gov.gr/index.php...165&Itemid=232
http://www.pelasgia.gov.gr/index.php...143&Itemid=195Οι ονομασίες της Πελασγίας έχουν σχέση τόσο με την τοποθεσία της όσο και με τις εξελίξεις που διαδραματίστηκαν στον ευρύτερο χώρο της Ελλάδας .Στην μακραίωνη ιστορική διαδρομή της η Πελασγία εμφανίστηκε με διάφορα ονόματα όπως η Λάρισα η Πελασγία, Λάρισα η κρεμαστή, Γαρδίκι Κρεμαστής Λαρίσης και τελευταία Πελασγία.
Η ονομασία Λάρισα η Πελασγία που υπάρχει στην αρχαία εποχή έχει σχέση με τους πρώτους κατοίκους της Ελλάδας τους πελασγούς, που σύμφωνα με την παράδοση εγκαταστάθηκαν και στην περιοχή της Πελασγίας, αφού μετανάστευσαν από την κεντρική Θεσσαλία η την Αρκαδία. Πελασγική είναι και η λέξη Λάρισα που έχει τη σημασία του φρουρίου η της ακρόπολης.
Η άλλη αρχαία ονομασία της Κρεμαστή Λάρισα είναι γνωστή από πολλούς Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς .Επειδή τα σπίτια της αρχαίας πόλης ήταν κτισμένα γύρω από την ακρόπολη και πάνω σε ύψωμα που σήμερα ονομάζετε κάστρο φαίνονταν από μακριά κυρίως σ' όσους έπλεαν στη θάλασσα του Μαλιακού κόλπου σαν να ήταν κρεμασμένα στο λόφο. Γι' αυτό ονομάστηκε κρεμαστή Λάρισα.
Η λέξη Γαρδίκι είναι σλαβική και σημαίνει <<μικρή πόλη>> η <<πέρασμα>>. Το όνομα Γαρδίκι κρεμαστής Λαρίσης το διατήρησε μέχρι στις 20 Οκτωβρίου 1926 που συνεδρίασε το κοινοτικό συμβούλιο με εισήγηση του Προέδρου Δημητρίου Ιωαν. χριστοπούλου και πήρε το όνομα Πελασγία που διατηρεί μέχρι σήμερα.
...........
ο 1832 η Πελασγία απελευθερώνετε ολοκληρωτικά από τους τούρκους και από τότε αρχίζει μια νέα εποχή για την Πελασγία και η περιοχή αναπτύσσεται οικονομικά και κοινωνικά.Ο Δήμος Κρεμαστής Λαρίσης σχηματίστηκε το 1836. Το Δήμο αποτελούσαν το ΓΑΡΔΙΚΙ (πρωτεύουσα) και τα χωριά ¶γναντη, Αχλάδι, Μαχαλάς (Κυπαρισσώνας), Μύλος (Μύλοι), Ράχες, Σουβάλα (Βαθύκοιλο). Το 1840 προστέθηκε η Βλύχα (Γλύφα) και το Βελέσι (Καμαρόβρυση). Ο Δήμος Κρεμαστής Λαρίσης λειτούργησε σαν Δήμος μέχρι το 1912, οπότε γίνεται κοινότητα. Το Αχλάδι, οι Ράχες και οι Μύλοι αποσπάστηκαν. Η Γλύφα και η Σουβάλα αποσπάστηκαν το 1919 και αποτέλεσαν κοινότητα με το όνομα Σουβάλα (μετονομάστηκε σε Βαθύκοιλο το 1927). Η Γλύφα αποσπάστηκε από το Βαθύκοιλο και αναγνωρίστηκε κοινότητα το 1929.
Πελασγια
Pelasgia.jpg
Παραλια Πελασγιας
Paralia Pelasgias.JPG
Υποπλοίαρχος
10. Βελανιδια Βοιων, Επιδαυρου Λιμηρας
Ενα ησυχο χωριο την νοτιοανατολικης Λακωνιας, μολις 17 χιλιομετρα απο τα Βατικα (Νεαπολη) τωρα που υπαρχουν καλοι δρομοι, αλλα μια 10ρια ωρες μακρυα πριν απο τον πολεμο, το χωριο Βελανιδια (που στις αρχες του περασμενου αιωνος ηταν γνωστο ως η Βελανιδια και οχι τα Βελανιδια (!) δεν μου φαινεται να εχει χρησιμοποιηθει σαν σκαλα στην αγονη γραμμη Λακωνιας, εκτος απο ενα καλοκαιρι! Το 1965!
Το Αρκαδια εκανε κατι απιθανα ταξιδια σε αγονες γραμμες στα μεσα της δεκαετιας του 1960.
Εδω δυο δρομολογια απο την εβδομαδα της 14ης Αυγουστου 1965. Μαζι τους ενας χαρτης που παρουσιαζουν το δρομολογιο για Βελανιδια. Ειναι απο ενα Τουριστικο Οδικο Χαρτη της Ελλαδος της BP του 1960...
19650814 Arcadia.jpg
Arcadia.jpg
Arcadia map2.jpg
Διαβαστε ενα ωραιοτατο και πληρεστατο αρθρο για τα Βελανιδια Βοιων και τους ναυτικους τους εδω
http://www.myrtidiotissa.gr/index_fi...exakis2006.htm
Παραθετω εδω ωρισμενα ενδιαφεροντα στοιχεια απο το αρθρο
Συνήθως ακολουθούσαν το δρομολόγιο από τη παραλία της Ανατολικής Πελοποννήσου, ξεκινώντας από το λιμάνι των Βελανιδιών στον ¶γιο Παύλο, περνώντας από τον Γέρακα, το Κυπαρίσσι, το Λεωνίδιο (Κυνουρία), το Ναύπλιο, τις Σπέτσες και εάν είχαν αρκετό εμπόρευμα, έφθαναν ως τον Πειραιά και τη Χαλκιδα.
Από τον Πειραιά έπαιρναν αποικιακά και τα έφερναν στα Βάτικα. Μετέφεραν ακόμη τσουκάλια από τη Σίφνο και κρασιά από τη Σαντορίνη. Υλικό εξ άλλου απαραίτητο για τις οικοδομές, τεράστια δοκάρια για τα πατώματα και τις στέγες ή βόλια (πέτρες) μύλων και λιοτριβείων, μεταφέρονταν με αυτό το τρόπο. Συχνά μάλιστα τα πλοία αυτά μετέφεραν και επιβάτες. Έχουμε όμως και πληροφορίες ότι και ξένα μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάφη (μπρίκια, σκούνες) αγκυροβολούσαν στη παράλια των βελανιδιών, και ξεφόρτωναν εμπορεύματα στο χωριό, το οποίο έπαιζε για ορισμένα χρόνια πριν από την ανάπτυξη της Νεαπόλεως και ρόλο κέντρου αγοράς και εφοδιασμού για τα γύρω γειτονικά χωριά των Βατίκων.
Την περίοδο εκείνη, πριν από το 1950, δεν είχε γενικευτεί η μεταφορά με φορτηγά αυτοκίνητα. Έτσι, στην νησιωτική και θαλασσινή Ελλάδα οι μεταφορές γίνονταν κυρίως μέσω των "θαλασσίων οδών". Με τη κατασκευή όμως του οδικού δικτύου και τη γενίκευση της χρήσης των φορτηγών αυτοκινήτων (αρχικά μικρότερων κατόπιν μεγαλύτερων), τη μείωση του κόστους των ναύλων, η μεταφορά με τα εμποροκάϊκα έγινε ασύμφορη, περιορίστηκε και τέλος έπαυσε. Αυτό συνέβη μετά το 1950. άλλωστε ο δρόμος Νεαπόλεως – Βελανιδιών διανοίχτηκε το 1958−1959,ενώ η ασφαλτόστρωση έγινε πριν από μερικά χρόνια. Τότε, για να πάνε στο λιμεναρχείο στη Νεάπολη για τα χαρτιά ή για ένα κιλό μαρίδες (οι τράτες δούλευαν μόνο στη Νεάπολη, όπου υπήρχε μεγαλύτερη αγορά), έπρεπε να περπατησουν.
Η μετέπειτα εξέλιξη έχει σχέση σε πρώτο στάδιο με τον εθνικό καταμερισμό της εργασίας και σε δεύτερο με τον παγκόσμιο ή διεθνή καταμερισμό της. Οι Βελανιδιώτες δεν ασχολήθηκαν περισσότερο με τις ναυτικές μεταφορές, καθώς στο μερίδιο αυτό της οικονομίας είχαν κυριαρχήσει ήδη από το 1830 με μεγάλα σκάφη πολλών τόνων (βΆ κλάσης) οι ναυτικές κωμοπόλεις, Γαλαξίδι, Κρανίδι και τα ναυτικά νησιά, Χίος, ¶νδρος, Σύρος Ιόνια κ.α.32.
Μερικοί όμως Βατικιώτες απέκτησαν μεγαλύτερα κυρίως επιβατηγά πλοία, όπως ο Γιάννης Τσέγκας (ο πατέρας του Χαράλαμπος είχε το 1887, αλιευτικό τρεχαντήρι, νηολογίου Χαλκίδας, με το όνομα επίσης "Χαράλαμπος"), ο Νίκος Κάταγας, ο Σπύρος Μπιλίνης, σύζυγος της αδελφής του Βελανιδιώτη Μαυρακάκου (παρατσούκλι) η Αθανασάκου, το πλοίο Λακωνία, αργότερα το Ελληνίς και το Λέων, ενώ ο Βασίλης Μανούσος και ο Μηνάς Σταθάκης το Ιόνιο και το Μήλος.
Δικαιώματα - Επιλογές
Απάντηση με παράθεση