θυμάμαι ως δόκιμος να φορτώνουμε copper concentrate καπού σε παπόυα ,αν δεν κάνω λαθος, από αλλό πλοίο με σουελάκι και θάλασσα, να φυσάει και να μπάινει το φορτίο στα μάτια και το στόμα και την μύτη και κάθε τόσο να σηκώνεται το ελικόπερο από το ελικοδρόμιο του άλλου πλοίου και να τα κάνει όλα.... μπάχαλο. Θυμάμαι και τον δυσμοιρό τον γραμματικό μου (καλά να είναι όπου είναι...) να προσπαθεί να πάρει βυθίσματα πάνω από την κουβέρτα -με θάλασσα και σουέλ- και το πλοίο να πηγαίνε πέρα δώθε... Και να έχουμε και το νου μας να μην σπάσει κανένας κάβος...
Και δώστου κάθε τόσο η χούφτα να χτυπάει στην κουπαστή του κύτους..
Και στο επόμενο λιμάνι να μην υπάρχει ούτε κόκος πάνω στην κουβέρτα και μέσα στα αμπάρια...
Και απ' του τυφώνες και αν γλιτώσεις,
στην στενομυαλία των στεριανών θε να πελαγώσεις...