Σαν να μην έφθαναν τα ναυάγια που παρέμεναν ακόμη βυθισμένα στο λιμάνι του Βόλου, μέσα κι έξω από αυτό, δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση, ήρθε να προστεθεί κι εκείνο του α/π. Θήρα στις 22/12/1946, όταν προσέκρουσε σε μαγνητική νάρκη και βυθίστηκε στο σημείο που ήδη βρίσκονταν βουλιαγμένη γερμανική τορπιλάκατος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την είσοδο του λιμανιού. Το πλοίο μετέφερε διάφορα είδη προοριζόμενα κυρίως για τον στρατό και αμέσως μετά το ναυάγιο διατάχθηκε η φρούρησή του, ώστε ν αποτραπούν οι επίδοξοι επιδρομείς, που ήδη είχαν εμφανιστεί περισυλλέγοντας ότι επέπλεε. Η «ανακοίνωσις του Λιμεναρχείου» δεν σήκωνε αμφισβητήσεις:
«
Απαγορεύεται αυστηρώς η προσέγγισις λέμβων εις το ναυάγιον του α/π. ΘΗΡΑ. Πάσα λέμβος πλησιάζουσα το ναυάγιον εις απόστασιν μικροτέραν των εκατό μέτρων θα βάλλεται παρά του αντιτορπιλλικού ΚΡΗΤΗ.
Βόλος 23/12/46. Ο Λιμενάρχης θ. Καλλίτσας, πλωτάρχης Λιμενικός» (Ταχυδρόμος 24/12/1946).
Το α/π Θήρα βυθίστηκε στις 22/12/1946 έξω από το λιμάνι του Βόλου, όταν ήρθε σε επαφή με μαγνητική νάρκη, πιθανόν από το βυθισμένο εκεί πολεμικό σκάφος το 1944, ή απομεινάρι από τις ποντίσεις ναρκών στη διάρκεια του πολέμου που είχε διαφύγει από την εκκαθαριστική ναρκαλιεία.
...το κράτος δεν φαίνονταν διατιθέμενο να προχωρήσει στην πολυδάπανη ανέλκυση του α/π. Θήρα, από το οποίο βέβαια είχε διασωθεί μέρος του φορτίου ενώ συνεχίζονταν οι προσπάθεια ως την ολοκληρωτική ανάσυρσή του. Η παλαιότητα του συγκεκριμένου πλοίου που προέρχονταν από τις γερμανικές επανορθώσεις, αποτελούσε αρνητικό κίνητρο για τη διάσωσή του, συνυπολογίζοντας και τις εκτενείς ζημιές που προκάλεσε η νάρκη.
...τα ναυάγια έξω από το λιμάνι, δηλ. της Γερμανικής τορπιλακάτου ΤΑ38 και του α/π Θήρα, η διάλυση των οποίων θα ολοκληρώνονταν δεκαετίες αργότερα. Έπειτα από τις εκκαθαριστικές εργασίες στις αρχές της δεκ. του 50 σε αυτά, τα διάφορα απομεινάρια που εξακολουθούσαν να υπάρχουν πολλοί θα θυμούνται την κόκκινη σημαδούρα, δηλωτική των ναυαγίων πάρθηκαν στις αρχές της δεκ. του 80.