Καθώς ετοιμαζόμαστε να το αποχαιρετήσουμε, οι αναμνήσεις ζωντανεύουν... Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ σε πιο "άσπρες" και καλές γι' αυτόν εποχές, μπαίνει στο λιμάνι της Χίου... Η φωτο (σκαναρισμένη απ' το αρχείο μου) είναι τραβηγμένη από τον ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ, καλοκαίρι 1998. Σε αυτό το επεισοδιακό ταξίδι, ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ είχε έρθει προς βοήθειά μας (των επιβατών του ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ εννοώ), να μας παραλάβει για Πειραιά. Τι είχε συμβεί λοιπόν; Εμείς είχαμε επιβιβαστεί στο ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ, και με το που απομακρύνθηκε κάνα δυο μέτρα απ' το ντόκο, καπούτ (αργότερα είχα ακούσει φήμη για στρόφαλο, δεν έμαθα αν όντως ίσχυε). Περιμέναμε λοιπόν για ώρες μέχρι να έρθει ο "σωτήρας" ΘΕΟΦΙΛΟΣ... Οι περισσότεροι μες στα νεύρα για την καθυστέρηση, εγώ μες στην τρελή χαρά που θα έμπαινα στο βάπορα (και θα έμπαινα για πρώτη φορά). Το ταξίδι μετά ήταν - πραγματικά - μια απόλαυση.
16.jpg
Υ.Γ.: Αν και off topic, μιας και αναφέρθηκα στον εργάτη της ΝΕΛ ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ, θυμάμαι τότε που στη Μυτιλήνη ποταμόπολοιο τον ανεβάζανε, ποταμόπλοιο τον κατεβάζανε (κλασική υποτιμητική έκφραση άσχετων, καμία σχέση φυσικά). Πάντως ο ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ ήταν στην ουσία ο πρόγονος, ο προπομπός, πείτε το όπως θέλετε, των σημερινών ro-pax. Παίζει να ήταν και το μοναδικό - μαζί με το ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του της Libra και της Agoudimos - ro-pax της εσωτερικής ακτοπλοΐας, εννοείται πριν την πολύ μεταγενέστερη έλευση των - με τη σημερινή έννοια του όρου - σύγχρονων ro-pax.