Αρχική Δημοσίευση από
Nicholas Peppas
Και τα νεα της 21ης Οκτωβριου 1912 απο το Εμπρος
Αρχική Δημοσίευση από
Nicholas Peppas
Να προσθέσω μερικά ακόμη
ΤΑ ΠΛΟΙΑ
ΤΟΡΠΙΛΟΒΟΛΟ Τ-11
Το τορπιλοβόλο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού κατασκευάστηκε το 1885. Ήταν εκτοπίσματος 85 τόνων, μήκους 37,5 μέτρων και πλάτους 4
μέτρων και 60 εκατοστών,με βύθισμα 2 μέτρα. Η μηχανή του είχε δύναμη 1.000 ίππων και η ταχύτητά του έφτανε τους 25 κόμβους την ώρα.
Μετά τη φονική έκρηξη που έγινε το 1900 στον λέβητα ενός από τα άλλα τέσσερα σκάφη που είχαν κατασκευαστεί μαζί και στοίχισε τη ζωή στον
κυβερνήτη του τορπιλοβόλου και σε οκτώ ναύτες του πληρώματος όλα τα σκάφη αναλεβητώθηκαν.
Τα σκάφη επανεξοπλίστηκαν με ταχυβόλο Κανέ των 27 χλστ., ένα πολυβόλο Νόρδελφεντ και τρεις τορπιλοβόλους σωλήνες των 360 χλστ. Οι τορπίλες είχαν βεληνεκές 400 μέτρα.
Πλήρωμα : Το πλήρωμα του “Τ-11” το είχε επιλέξει ο ίδιος ο κυβερνήτης του,υποπλοίαρχος Νικόλαος Βότσης, και το αποτελούσαν:
Αχιλλεύς Ασλάνογλου, ναύτης από την Άνδρο, Γεώργιος Λεϊμονής, ναύτης από το Τρίκερι, Γεώργιος Κουκλής, θερμαστής από τις Μηλιές Πηλίου,
Γεώργιος Ψαρρός, θερμαστής από την Άνδρο, Σταύρος Βλαχάκης, οιακιστής από την Άνδρο, Εμμανουήλ Κουτσουδάκης, αρμενιστής από τη Μήλο, Σπυρίδων Πετρίτης, αρμενιστής από την Αίγινα, Σαράντης Καραδήμας, αρμενιστής από τον Πόρο, Δημήτριος Μαλτέζος,
αρμενιστής από την Αίγινα, Γεώργιος Κυράγγελος, δίοπος μηχανικός από την Πάτρα, Θεόδωρος Σούγκρας, κελευστής μηχανικός από την Αθήνα,
Κανέλος Αλιφαντής, υποκελευστής μηχανικός από τον Πειραιά, Γιακουμής Γιακουμή, υποκελευστής μηχανικός από την Χαλκίδα, Λεωνίδας Ανδριανού, δίοπος πυροβολητής από τη Σαλαμίνα, Βασίλειος Κουμπενάς, πυροβολητής από την Αίγινα, Αλέξανδρος Λαγουρός, πυροβολητής από την Τήνο, Θωμάς Μπήτρος, πυροβολητής από την Αίγινα, Δημήτριος Δαούτης, τορπιλητής από την Αθήνα, Γεώργιος Καμπανάρος, τορπιλητής
από το Λαύριο, Γεώργιος Θεοχάρης, τορπιλητής από το Κορωπί, Δημήτριος Ελευσινιώτης, τορπιλητής από τη Σαλαμίνα, Νικόλαος Βλαχόπουλος, ιδιώτης πλοηγός από το Λιτόχωρο, Μιχαήλ Κουφός, ιδιώτης πλοηγός από το Λιτόχωρο, Δημήτριος Χατζίσκος, ύπαρχος σημαιοφόρος από τη Λαμία.
ΦΕΤΧΙ ΜΠΟΥΛΕΝΤ
Ο θωρακοδρόμων “Φετχί Μπουλέντ” ναυπηγήθηκε το 1872 στη Βρετανία και είχε μετασκευαστεί το 1890 και το 1907. Σύμφωνα με την αθηναϊκή
εφημερίδα “Σκριπ”, στο φύλλο της 20ής Οκτωβρίου 1912, το σκάφος στην αρχή έφερε το όνομα “Μουκαντεμέχ ι Χαΐρ”, το μήκος του ήταν 75 μέτρα, το πλάτος 13 μέτρα, το βύθισμά του 20 πόδια και είχε εκτόπισμα 2.710
τόνους. Οι μηχανές του “απέδιδον δύναμιν 3.200 ίππων. Ο θώραξ του ‘Φετχί Μπουλέντ’ ήταν ζώνη σιδηρά 8 έως 23 εκ. πυροβολείου 22,8,
διαπήγματα 15,2 εκ.”. Στον οπλισμό του πολεμικού πλοίου περιλαμβάνονταν τέσσερα πυροβόλα των 150 χλστ., τέσσερα των 75 χλστ. και τέσσερα των 57 χλστ., ενώ το πλήρωμα του σκάφους ήταν γύρω στους 150 ναύτες. Το 1910 το “Φετχί Μπουλέντ” ήλθε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως πλοίο διοίκησης. Τυπικά κυβερνήτης του ήταν ο εκάστοτε ναυτικός διοικητής της Θεσσαλονίκη, που τότε
ήταν ο πλοίαρχος (Binbasi) Αζίζ Μαχμούτ Μπέη. Το 1911, κατά τη διάρκεια
του ιταλοτουρκικού πολέμου, για την καλύτερη οχύρωση της Θεσσαλονίκης τα βαρέα τηλεβόλα του σκάφους μεταφέρθηκαν στο Μεγάλο Έμβολο (Καραμπουρνού). Το βράδυ της επίθεσης το τουρκικό πλοίο διέθετε μόνο τα πυροβόλα των 75 χλστ. και 57 χλστ. ενώ οι 90 άνδρες του επάνδρωναν τα πυροβόλα της στεριάς. Οι απώλειες του “Φετχί Μπουλέντ” ήταν 13 ναύτες και ο ιμάμης του σκάφους. Παρόλο που το “Φετχί Μπουλέντ” ήταν ουσιαστικά μερικώς παροπλισμένο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, εντούτοις το πλήγμα στο ηθικό του τουρκικού στρατού ήταν καίριο. Αντιθέτως αποτέλεσε μοναδική ευκαιρία για την εξύψωση του ηθικού των Ελλήνων, στρατιωτών και λαού. Μάλιστα, όπως αναφέρει
ο Ιωάννης Δώδος, το κατάρτι του “Φετχί Μπουλέντ” τοποθετήθηκε στον Λευκό Πύργο ως ιστός της ελληνικής σημαίας και παραμένει μέχρι σήμερα.
Στη πιο κάτω δε πηγή εκτός των άλλων υπάρχει και η περιγραφή της επιχείρησης απο τον ίδιο το Νικόλαο Βότση.