Σελίδα 2 από 3 ΠρώτηΠρώτη 123 ΤελευταίαΤελευταία
Εμφάνιση αποτελεσμάτων σε εξέλιξη 11 έως 20 από 22

Θέμα: Αφιέρωμα στον "ιδανικό κι ανάξιο εραστή" Νίκο Καββαδία

  1. #11
    Εγγραφή
    Feb 2010
    Περιοχή
    Harbin, Manchuria
    Μηνύματα
    10

    Προεπιλογή

    Μια φανταστική νυχτερινή κουβέντα στην καμπίνα του ασυρματιστή με τον Νίκο Καββαδία

    Νίκο, από όλες τις γυναίκες που συνάντησες στα λιμάνια είναι καμιά που να τη θυμάσαι ιδιαίτερα?

    - Οχι, οι περισσότερες δεν είχαν το καρχηδόνιο επίχρισμα, ένα επίχρισμα που υπάρχει πάντα μέσα στον γυναικείο κόλπο…Θυμίζει τα βάζα των Καρχηδόνιων που τα βάφανε αυτοί μόνο από μέσα, μ’ ένα ειδικό επίχρισμα. Και το γυναικείο επίχρισμα, πως να το πω, είναι η χλωρίδα, ας πούμε. Είναι πολύ ερεθιστική. Οι πόρνες δεν έχουν αυτό το επίχρισμα, σπάνια το έχουν. Από την πολλή χρήση, δεν έχουν. Σπάνια να ‘χουνε αυτές την “άγια σκουριά”, που λέω. Κάτι σαν αυτή την κόκκινη, πυρόχρωμη, σκουριά των λατομείων, που τη φορτώναμε στα καράβια από το Στρατόνι, τη γερακινή κλπ. Αυτό το επίχρισμα έχει απόχρωση σκουριάς.

    Ο Καββαδίας μένει για λίγο τώρα αφηρημένος, για λίγο απόμακρος και κοιτάει στο μπράτσο του ένα τατουάζ, μια γοργόνα. Μια γοργόνα μπλέ και κόκκινη, που ένας μάστορης των τατουάζ του είχε σταμπάρει στα μαλακά του μπράτσου του. Οταν τεντώνει το χέρι και ανοιγοκλείνει την παλάμη, αυτή χορεύει έναν υποβλητικό χορό της κοιλιάς.

    - Αυτή δε θα μέ αφήσει ποτέ. Μ’ αυτή θα πάω. Δε θα με προδώσει. Τώρα αυτή είναι σαράντα χρονών κορίτσι. Μου την έφτιαξαν στο Χονγκ-Κονγκ, εκεί πέρα νομίζω, τόσα χρόνια που να θυμάμαι. Μερικές φορές, μερικές νύχτες που ξυπνάω, κοιτάζω τη χορεύτρια με αγωνία και μου φαίνεται πως εξαφανίζεται!…νομίζω πως πηδάει στη θάλασσα και κάνει έρωτα μέσα στο νερό….βιάζομαι να ξημερώσει να δω πως είναι ακόμα πάνω στο μπράτσο μου.

    Εχεις κι αλλού στάμπες?

    -Μα δεν υπάρχει και μέρος που να μην έχω, τι να σου πρωτοδείξω? Οταν πεθάνω θέλω αυτές οι ζωγραφιές να μην σαπίσουν. Να γίνουν αμπαζούρ να φωτίζουν τα όνειρα των στερημένων…

    Τα λέει αυτά και λαμποκοπά ολόκληρος, βρίσκεται στο στοιχείο του ο θαλασσινός Σεβάχ, ο παραμυθάς.

    Εκτός από την ποιητικη συλλογή που θα τυπώσεις προετοιμάζεις και τίποτα άλλο?

    - Οχι, όλα αυτά τα χρόνια έχω μόνο τα δώδεκα ποιήματα που θα βγάλω. Δεν μπορώ να γράψω. Οσο ήμουν νέος, στα φορτηγά, μπορούσα. Τώρα δεν μπορώ, βασανίζομαι. Βασανίζομαι και με τα μηχανήματα του ασυρμάτου. Βουίζουν? Δεν βουίζουν? Δίνουνkavadias3.jpg ήχο καλό? Δεν δίνουν?

    Με ρωτάς γιατί δεν γράφω πια ποίηση. Με ρωτούν κι άλλοι. Δεν το ‘χω πει σε κανένα μα τώρα θα το πω. Το 1957 η θάλασσα πήρε τον αδερφό μου. Δεν του ‘γραψα ούτε στίχο. Ηταν ο πιο χαρούμενος, ο πιο καλωσυνάτος άνθρωπος στον κόσμο. Αφού δεν έγραψα για αυτή την αγάπη, τι να γράψω?

    Για το θάνατο τι σκέφτεσαι Νίκο?

    - Ω, το μόνο πράγμα που δε με ενδιαφέρει καθόλου. Ενα αυγό μελάτο!…

    Και τον κόσμο, πως τον βλέπεις τον κόσμο?

    - Ανάποδα…

    Ο Σεφέρης έχω ακούσει, ήταν φίλος σου.

    - Ηταν δικός μου, μα δεν ξερω αν ήμουν κι εγώ δικός του. Τον εξενεύριζα συχνά. Δεν είχε πολλά πάρε-δώσε με τον κόσμο. Μια μέρα, στη Βηρυττό που ήταν πρεσβευτής και εγώ είχα ξεμπαρκάρει, θα πήγαινε στην εκκλησία για κάποια από τις εθνικές μας γιορτές. “Ασε με να σε πάω εγώ”, του λέω. Και τον πήγα από ένα δρόμο που ήταν πήχτρα οι ελληνικές σημαίες απο ‘δω και από ‘κει. “Εδώ είναι Ελλάδα” μου λεει, “δεν τον ήξερα αυτο το δρόμο!”. “Εδώ είναι τα ελληνικά μπορντέλα”, του λέω…Θύμωσε: “Κύριε”, μου λέει, “ή εσείς θα κατεβείτε απ’ το αμάξι, ή εγώ”. Κατέβηκα.

    Τον εαυτό σου τον εκτιμούσες?

    -Εγώ ήμουν άσκημος, κοντός, το κόμπλεξ αυτό του κοντού το είχα από πάντα. Ποιός ξέρει, μπορεί, αν ήμουν ψηλότερος, να έγραφα και υψηλότερα ποιήματα…Μια φορά, μια κυρία που έιχε διαβάσει ποιήματα μου ή της είχαν μιλήσει για μένα, στο κατάστρωμα ενός πλοίου που ταξίδευε, με πλησίασε. Με κοίταξε, αλλά προφανώς δεν της καλοφάνηκα ότι εγώ μπορεί να ‘μαι ο Καββαδίας, και με ρώτησε: “Εναν ποιητή Καββαδία, ασυρματιστή, ξέρετε αν δουλεύει εδώ?”. “Δουλευει, πως…”. “Και πως μπορώ να τον δώ?”. “Δεν ξέρω, ρωτήστε και θα σας πούνε” “Μα ρώτησα κάποιον και μου έδειξε εσάς. Τον έχετε τίποτα αυτόν τον Καββαδία?”. “Ναι, χεσμένον…”

    Να με πάρει ο διάολος και να με σηκώσει…Γιατί κατέβηκα πάλι χωρίς λόγο στους αντίποδες?…Η Σαλάγια στο Κολόμπο έχει πεθάνει. Πνίγηκε – λέει – στη μεγάλη βροχή. Πόσα πλήρωσα να το μάθω…Τούτη, η καινούργια, ένα κορίτσι άσχημο από την φυλή των Ταμίλ δεν έχει στόμα…Να γινόταν κάτι καινούργιο. Μιαν αμαρτία που να μη λέγεται, που να μην έχει συχώριο…Πόσα ταξιδια θα κάνω ακόμα εδώ κατω?…Θέλω να ταξιδέψω στο Βορρά. Θυμάμαι εκείνο το ξενοδοχείο στο Μπέργκεν, όταν ήμουνα δεκαεννιά χρονώ. Το κορίτσι που μου ‘στρωσε το κρεββάτι. Η ξανθή Χούλδη…Γιατί μπερδεύονται γυναίκες και μας χαλάν όλαν τα παραμύθια? Οχι, μας τα φτιάχνουνε οι άτιμες….
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2][COLOR=DeepSkyBlue][B]Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό (!)
    και προσκυνάω για κόνισμα έναν παλιό αστρολάβο,
    -πες μου- στην άγια πίστη σου, πως να προσευχηθώ;
    σε ποιον να ξομολογηθώ και που να μεταλάβω;[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]

  2. #12
    Εγγραφή
    Feb 2010
    Περιοχή
    Harbin, Manchuria
    Μηνύματα
    10

    Προεπιλογή

    Λένε για μένα οι ναυτικοί που ζήσαμε μαζί..
    (όμως έχουνε πει τόσα πολλά και τόσοι άλλοι)


    Μήτσος Κασόλας:
    Ο Καββαδίας από ενωρίς στη ζωή του επέλεξε από ποια μεριά του λόφου θα σταθεί πολιτικά. Διάλεξε τη μεριά της Αριστεράς. Χωρίς, όμως, ποτέ να βγει στο παζάρι -όπως το έπραξαν πολλοί, συχνά εξαργυρώνοντας του αγώνες τους. Ο Καββαδίας έλεγε πως η Αριστερά δεν είναι μόνο η εκλογική της δύναμη, οι ψήφοι της μόνο. Η δύναμή της είναι ένα ολόκληρος κόσμος καλής θέλησης, που δεν θέλει να αδικεί τον διπλανό και ούτε και ο διπλανός να τον αδικεί. Και αυτός ο κόσμος δεν είναι λίγος. Και είναι διάσπαρτος μέσα σε όλα τα κόμματα και μέσα και σ' αυτά ακόμα, που την αντιπαλεύουν.

    Θανάσης Βαλτινός:
    Ο Καββαδίας δεν ήταν πολιτικοποιημένος με τη στενή έννοια. Ένα άλλο κομμάτι της ποιητικής του ιδιοφυΐας ήταν ότι δεν τη ρητόρευσε ποτέ τη σχέση του με όλα αυτά τα θέματα που τον απασχολούσαν. Δεν το έκανε ποτέ με βαρύγδουπο τρόπο, που το έκαναν άλλοι, ταλανίζοντας τη λογοτεχνία μας. Υπάρχει τόσο πολύ σαβούρα, που πρέπει να πεταχτεί από πάνω μας. Όλο αυτό το σπουδαίο υλικό (πόλεμος, κατοχή, χούντα κ.τ.λ) κακόπαθε πολύ. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που ούτε μεταχειρίσθηκαν, ούτε μεταχειρίσθηκαν, ούτε εκμεταλλεύτηκαν ευκαιριακά αβανταδόρικα τέτοια θέματα. Ο Καββαδίας αποτελεί εξαίρεση.

    Ανδρέας Καραντώνης:
    Ο Νίκος Καββαδίας ήταν ολιγογράφος, από ιδιοσυγκρασία, από υψηλή απαίτηση για την τέχνη, από κάπως αργοστάλακτη φλέβα, από εργαστηριακή επιμονή για ένα τέλειο δούλεμα της μορφής, από συναισθηματική ειλικρίνεια (να γράφεις μόνο όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς), από νωχέλεια, από επαγγελματική διάσπαση, ή και από τη μονοτονία που χαρακτηρίζει τη ζωή των ναυτικών.

    Δημήτρης Καλοκύρης:
    Ο Καββαδίας ήταν εξ ορισμού άνθρωπος του πλοίου, της θάλασσας. Τα ποιήματα του είχαν λιγότερο τον χαρακτήρα της Λογοτεχνίας και περισσότερο της Βιογραφίας κάποιου, που ακολουθεί το νήμα, που ξεκινάει από τον Οδυσσέα, δηλαδή τον ταξιδιώτη, ο οποίος εμπλέκεται σε άπειρες περιπέτειες κι διαρκώς επιστρέφει. Τα ποιήματά του έχουν υπόθεση, έχουν δράση, όπως οι μπαλάντες. Δεν είναι μόνο στοχασμός, μελαγχολία, αναπόληση καταστάσεων. Κάθε ποίημα του Καββαδία θα μπορούσε να γίνει μονόπρακτο, ταινία μικρού μήκους ή ντοκιμαντέρ.

    Θάνος Μικρούτσικος:
    Ο Καββαδίας είναι ο ταξιδιώτης, ο ποιητής της περιπέτειας, του ονείρου, της φυγής από την πραγματικότητα. Πολλοί, ειδικότερα στην αρχή, τον θεωρούσαν «ναυτικό ποιητή», και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο λάθος. Η θάλασσα, τα καράβια, οι ναύτες, μπορεί να ήταν για τον ποιητή καθημερινό βίωμα, αλλά ουσιαστικά ήταν το πεδίο πάνω στο οποίο η φαντασία του οργίαζε.
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2][COLOR=DeepSkyBlue][B]Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό (!)
    και προσκυνάω για κόνισμα έναν παλιό αστρολάβο,
    -πες μου- στην άγια πίστη σου, πως να προσευχηθώ;
    σε ποιον να ξομολογηθώ και που να μεταλάβω;[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]

  3. #13
    Εγγραφή
    Feb 2010
    Περιοχή
    Harbin, Manchuria
    Μηνύματα
    10

    Προεπιλογή Ο Καβαφικός -Καββαδιόπληκτος Οδυσσέας..

    Ο καθένας από εμάς κρύβει βαθιά μέσα του έναν Οδυσσέα.
    Έναν Οδυσσέα που τριγυρνάει από θάλασσα σε θάλασσα
    ψάχνοντας απεγνωσμένα για την Ιθάκη του.
    Το ταξίδι μακρύ και η διαδρομή επιφυλάσσει πολλά.
    Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να περάσεις μέσα από συμπληγλάδες,
    να αλυσοδεθείς στο κατάρτι εάν θες να ακούσεις τις Σειρήνες,
    να δεις συντρόφους σου να χάνονται.

    Πρέπει να περάσεις ακόμα και μέσα από τα νερά της Στυγός,
    εκεί όπου οι ψυχές θρηνούνε το σώμα που αποχωριστήκανε.
    Θρηνούνε γιατί αυτές ταξιδεύουνε ελέυθερες τώρα πια
    όμως το σώμα τους είναι καταδικασμένο να σαπίζει
    μέσα σε ξύλινο κιβούρι στον απάνω κόσμο.
    Το σώμα ότι και να γίνει δεν περνάει αντίκρα,
    η ψυχή των ανθρώπων είναι που πεθαίνει
    -έτσι είπε η μάγισσα.

    Ο δικός μου Οδυσσέας παρέμεινε τώρα με τις σκιές
    που λέγονται πικραμένη μάνα, που λέγονται καρτερική αγάπη
    ή ακόμα λέγονται και Νίκος Καββαδίας
    -κάποιος πλανεμένος από τη θάλασσα ασυρματιστής
    που μαζί του έπαιξε το ύπουλο παιχνίδι της
    η μαϊμού που είχε αγοράσει από ένα αράπη.
    Ω! Πόσο το πονηρό της βλέμμα,
    πόσο η ύπουλη της καρδιά έμοιαζε με αυτή των γυναικών!

    Θέλεις το πιστέυεις -θέλεις όχι- ο Οδυσσέας μου κλάιει.
    Τρυπώνει στα πορνεία, βαδίζει σε σκοτεινά αλήτικα σοκάκια,
    αγοράζει μυστήριες πίπες που καπνίζοντας τις,
    βλέπεις να ορθόνωνται μπρος στα μάτια σου παράξενες σκιές,
    αγοράζει ακόμα μαχαίρια ζωσμένα σε μύθους και κλαίει.

    Τον βρήκα τις προάλλες μονάχο στην πλώρη να κλαίει
    όταν αναγκάστηκε να πνίξει μια λυσσασμένη γάτα,
    χθες πάλι τον βρήκα να κλαίει στα βράχια
    αποχαιρετώντας ένα μοναχικό μαραμπού
    με το οποίο είχε δεθεί όμως έπρεπε να το αποχαιρετήσει
    καθώς το καράβι του θα κινούσε για το επόμενο ταξίδι.

    Κλαίει! Κι αγαπά σε τούτο τον κόσμο ό,τι κλαίει γιατί μοιάζει μ' αυτόν!

    Έκλαψε πάλι σήμερα όταν, σύμφωνα με τις οδηγίες του καπετάνιου,
    χρειάστηκε να πετάξουν στο κύμα κάποιον από το πλήρωμα
    που είχε καρφώσει στα στήθια του ένα μαχαίρι
    θέλωντας να σωθεί από τα φαντάσματα που τον κυνηγούσαν.
    Αποκομένος τραβάει προς τα καπηλεία και πίνει.
    Πίνει και μεθώντας κλάει.

    Αλήθεια τι έγιναν σήμερα τα καπηλεία?
    Που τραβάνε οι άνθρωποι σαν θέλουνε να μεθύσουνε?
    Μεθάνε? Ίσως και όχι -συμβουλή γιατρού βλέπεις.
    Μα εγώ δεν θέλω καμιά συνταγή απο κανένα γιατρό.
    Δεν με νοιάζει το καλό μου. Καπνίζω, μεθάω, παραφέρομαι.

    Χειμώνα -καλοκαίρι βουτάω στη θάλασσα
    αφήνωντας την να αγκαλιάζει το σώμα μου με αλμυρό νερό,
    το οποίο έπειτα το μεταλαμβάνει ωσάν αγιάσμα
    το δικό μου ναυτάκι του γλυκού νερού.

    Μα σαν μένω μονάχη κλαίω. Όπως κι ο Οδυσσέας.
    Μεθάμε δεν μεθάμε, κλαίμε.

    Kι αγαπάμε σε τούτο τον κόσμο ό,τι κλαίει γιατί μοιάζει με εμάς!

    Κι ενώ οι άλλοι κλαίνε και γκρεμίζονται απ' την οροφή
    ή κόβουνε τις φλέβες τους με γυαλιστερές λεπίδες,
    εμείς κλαίμε και ε(λ)πιζούμε.
    Μαζί μας και του Κολόμβου οι πέντε κόλασμένοι,
    ο πλοίαρχος Φλέτσερ, ο πιλότος Νάγκελ,
    ο νέγρος θερμαστής από το Τζιπουτί
    και όλοι οι πνιγμένοι όπου ποτέ δεν θα βρεθεί το κύμα
    που θα τους ξεράσει στην ακτή..

    Ταξιδέυουμε και δεν μας νοιάζει πλέον η Ιθάκη.
    Δεν βιαζόμαστε καθόλου να φτάσουμε εκεί.
    Ξέρουμε ότι το φθάσιμο είναι ο προορισμός μας.
    Όμως προσδωκούμε να κρατήσει χρόνια πολλά αυτό το ταξίδι
    και γερασμένοι πια να ξαποστάσουμε στη γη της.
    Πλούσιοι με όσα κερδίσαμε στον δρόμο,
    χωρίς να περιμένουμε να μας δώσει πλούτη η Ιθάκη..

    Η Ιθάκη μας έδωσε το ωραίο ταξίδι!
    Χωρίς αυτήν δεν θα βγαίναμε στον δρόμο.

    Εμπνευσμένο από και αφιερωμένο στον Ν.Κ.
    Χριστίνα Αρχόντους
    [FONT=Comic Sans MS][SIZE=2][COLOR=DeepSkyBlue][B]Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό (!)
    και προσκυνάω για κόνισμα έναν παλιό αστρολάβο,
    -πες μου- στην άγια πίστη σου, πως να προσευχηθώ;
    σε ποιον να ξομολογηθώ και που να μεταλάβω;[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT]

  4. #14
    Εγγραφή
    Apr 2007
    Περιοχή
    Παντα κοντα στην θαλασσα
    Μηνύματα
    4.510

    Προεπιλογή

    Δεν μπορεί να λείπει αυτό απο εδώ !

  5. #15

    Προεπιλογή

    Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία στη Lifo εδώ
    Για τα πλοία που εικονίζονατι και ταξίδεψε με αυτά ο Καββαδίας έχουμε συζητήσει σε σχετικό θέμα εδώ.

  6. #16
    Εγγραφή
    May 2007
    Περιοχή
    Ηλιούπολη, Αθήνα
    Μηνύματα
    109

    Προεπιλογή

    Σαν σήμερα πριν από 103 χρόνια στις 11 Ιανουαρίου 1910, γεννήθηκε ο "ιδανικός και ανάξιος εραστής" Νίκος Καββαδίας. Να του ευχηθούμε εκεί που βρίσκεται να έχει καλές θάλασσες.

  7. #17
    Εγγραφή
    Jan 2013
    Μηνύματα
    1.108

    Προεπιλογή

    Σαν σήμερα στις 10 Φεβρουαρίου του 1975 πέθανε ο ποιητής της θάλασσας Νίκος Καββαδίας.
    Λίγα λόγια εδώ.

  8. Προεπιλογή ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

    Κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθειά








    Στις 10 Φεβρουαρίου 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην ατζέντα του βρέθηκαν τρεις στίχοι που δεν πρόλαβε να δει στην έκδοση του « Τραβέρσο».

    Τον είπαν «ποιητή των θαλασσών , τον τραγούδησαν σ΄ όλο τον κόσμο και σαν σήμερα, στις 10 του Φλεβάρη του 1975,στα 65 του χρόνια, ο «Μαραμπού», o « Κόλιας » για τους φίλους του, ο «Μαυρής» για τους πολύ δικούς του ανθρώπους , ο Νίκος Καββαδίας έφυγε για το πιο μακρινό του ταξίδι.
    Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλονιάς. Αδέλφια του η Τζένια κι ο Μήκιας . Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό.

    Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια εγκαταλείπει την Άπω Ανατολή και επιστρέφει στην Ελλάδα – εκτός από τον Χαρίλαο Καββαδία ο οποίος επιστρέφει στην Ρωσία, όπου διατηρεί επιχειρήσεις γενικού εμπορίου με κύριο πελάτη το τσαρικό στρατό. Με το ξέσπασμα την Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Χαρίλαος Καββαδίας φυλακίζεται, ενώ οι επιχειρήσεις του έχουν καταστραφεί.
    Το 1921 ο πατέρας της οικογένειας επιστρέφει στην Ελλάδα τσακισμένος. Η οικογένεια αρχικά διαμένει στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς αλλά στην συνέχεια μετακομίζει στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος πηγαίνει στο δημοτικό εκεί, συμμαθητής με τον Γιάννη Τσαρούχη ενώ στο εξατάξιο τότε Γυμνάσιο γνωρίζεται και με τον λογοτέχνη Παύλο Νιρβάνα. Από μικρός αγαπά την ανάγνωση και διαβάζει κυρίως Ιούλιο Βερν και περιπέτειες ενώ ήδη από το δημοτικό διαφαίνεται το συγγραφικό του ταλέντο, όπου εκδίδει ένα σχολικό περιοδικό.
    Σε ηλικία 18 ετών δημοσιεύονται τα πρώτα ποιήματά του, υπό το ψευδώνυμο «Παύλος Βαλχάλας» στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Μετά το Γυμνάσιο δίνει εξετάσεις για την Ιατρική Σχολή, αλλά ο θάνατος του πατέρα του τον αναγκάζει να εγκαταλείψει τα θρανία για να εργαστεί πλέον για την επιβίωση. Εξακολουθεί ωστόσο να γράφει και έργα του εμφανίζονται σε διάφορα φιλολογικά περιοδικά της εποχής.

    Ήταν Νοέμβριος του 1928 όταν εκδίδεται το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως «ναυτοπαίς» και τον επόμενο χρόνο μπαρκάρει για πρώτη φορά, ως ναύτης, στο φορτηγό πλοίο «Άγιος Νικόλαος». Το 1933 κάνει την επίσημη είσοδό του στα ελληνικά γράμματα με τη δημοσίευση της ποιητικής συλλογής του «Μαραμπού», το οποίο γίνεται δεκτό από τη λογοτεχνική κοινότητα με σκληρά σχόλια – μόνοι ενθουσιώδεις υποστηρικτές του εμφανίζονται οι Φώτος Πολίτης και Κώστας Βάρναλης.
    Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας.
    Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Την ίδια ακριβώς περίοδο γίνεται και μέλος του ΚΚΕ. Εντάσσεται, επιπλέον, στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, παρά το γεγονός ότι είχε τυπώσει τότε μόνο ένα βιβλίο, το Μαραμπού, ενώ το όριο ήταν τα τρία βιβλία. Είναι όμως ενεργός λογοτεχνικά, γράφοντας ποιήματα, ορισμένα εξ' αυτών Αντιστασιακά, με πιο χαρακτηριστικό το ποίημα "Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη". Στις αρχές του 1945 γίνεται επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση την οποία παραχωρεί στις 6 Οκτώβρη του ίδιου έτους στον Νικηφόρο Βρεττάκο, εξαιτίας της αναχώρησής του από την Ελλάδα με το πλοίο "Κορινθία". Η ασφάλεια του έδωσε άδεια, καθώς θεωρείτο ανενεργός κομμουνιστής.
    Το 1947 κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του «Πούσι» και επανακυκλοφορεί το «Μαραμπού» με την προσθήκη τριών ανέκδοτων ποιήματα και με αυτή τη συλλογή, ο Καββαδίας ξεφεύγει από τα πρότυπά του. Το 1954 εκδίδει τη «Βάρδια», την οποία οι φιλόλογοι, όπως και με το Μαραμπού, δυσκολεύονται να κατατάξουν τόσο λόγω της άψογης δημοτικής και της ιδιωματικής ναυτικής γλώσσας όσο και του γεγονότος ότι δεν μπορούσαν να αποφασίσουν αν επρόκειτο για μυθιστόρημα, αυτοβιογραφικό διήγημα, νουβέλα φαντασίας ή οτιδήποτε άλλο.
    Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, και συγκεκριμένα το 1954, συνέβη το εξής περιστατικό: Ενώ ο ποιητής εργαζόταν σε "ποστάλι" (καράβι μικρών αποστάσεων, επιβατηγό),ταξίδεψε με το καράβι του ο Γιώργος Σεφέρης. Τόσο κατά την τυπική υποδοχή των ταξιδιωτών, όσο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Σεφέρης δεν μπήκε καν στη διαδικασία να χαιρετίσει τον Καββαδία. Το γεγονός πίκρανε ιδιαίτερα τον Καββαδία, που θεωρούσε ότι η λογοτεχνική γενιά του '30, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, τον υποτιμούσε.
    Όσοι τον γνώριζαν, έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο ήπιο και γλυκομίλητο που αγαπούσε τα αστεία, τα μπορντέλα και τα κορίτσια τους, όπως και την ζωγραφική - στην καμπίνα του είχε κρεμασμένους τρεις πίνακες του Henri de Toulouse-Lautrec. Διάβαζε πάντα πολύ και του άρεσε ιδιαίτερα να απαγγέλλει ποίηση άλλων.
    Στις 10 Φεβρουαρίου 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
    Στην ατζέντα του βρέθηκαν τρεις στίχοι που δεν πρόλαβε να δει στην έκδοση του « Τραβέρσο».
    «Μα ο ήλιος αβασίλεψε κι ο αητός απεκοιμήθη
    και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια.
    Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε».

    Κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο με παρουσία πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης.
    Κι όπως λέει ο ίδιος με τους στίχους του :
    ..κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ
    σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες ,
    θα΄χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
    και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες…
    Η μελοποίηση των στίχων του τρία χρόνια αργότερα από τον Θάνο Μικρούτσικο, «έντυσαν» τον δίσκο « Ο Σταυρός του Νότου» και η ποίηση του που έγινε τραγούδι ακουγόταν πια σε ολάκερο τον κόσμο!

    ΠΗΓΕΣ :
    Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
    Wikipedia.gr
    TVXS.gr
    Cretalive.gr

  9. #19

    Προεπιλογή

    Σαν σήμερα έφυγε ο ποιητής της θάλασσας Νίκος Καββαδίας

    ...Copyright (C) http://www.nautilia.gr . Διαβάστε περισσότερα http://www.nautilia.gr/eidiseis/san-...kos-kavvadias/ .

  10. #20

    Προεπιλογή

    Τι παρακαταθήκη, τι έργο άφησε πίσω του αυτός ο άνθρωπος. Πόσο διαβάστηκαν και τραγουδήθηκαν οι δημιουργίες του, πόσο θα διαβαστούν και θα τραγουδηθούν ακόμα, σε πόσους ανθρώπους κράτησαν και θα κρατούν παρέα στις μοναχικές ή μη ώρες τους.

    Και ακόμα, (πολλές φορές έχω αναρωτηθεί), είχε άραγε επίγνωση ή έστω μία αμυδρή ιδέα - σκέψη για την σπουδαιότητα όσων "χάραζε" στο χαρτί στις ώρες της βάρδιας του στα καράβια, ή στις μοναχικές του στιγμές σε μία μικρή καμπίνα καραβιού ???

    Ας ζει για πάντα η θύμηση του.

Σελίδα 2 από 3 ΠρώτηΠρώτη 123 ΤελευταίαΤελευταία

Δικαιώματα - Επιλογές

  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε νέα θέματα
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε απαντήσεις
  • Δεν μπορείτε να αναρτήσετε συνημμένα
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τις αναρτήσεις σας
  •  
  • BB code είναι σε λειτουργία
  • Τα Smilies είναι σε λειτουργία
  • Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
  • [VIDEO] code is σε λειτουργία
  • Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας