Στην αρχή λέει περιπου τα παρακάτω, καποια γενικά πραγματα για τα πλοία με τα οποία ταξίδευε:


"Από το 1991 ταξίδευα ως καπετάνιος σε Bulk Carrier (Χύδην φορτίου) μέγεθους από 40.000 μέχρι και πάνω από 70.000 τόνους. Τα τελευταία τα αποκαλλούμε "PanaMax". Eίναι τεράστια σκάφη πάνω από 250 μ. μήκος και 32 μ. πλάτος. Ίσα που χωράνε να περάσουν από το καναλι του Παναμά, έτσι και ο προσδιορισμός "PanaMax". Τα ακόμα μεγαλύτερα σκάφη ονομάζονται "Capesize". Πρέπει να κάνουν τον κύκλο από το ακρωτήριο Hoorn, προκειμένου να αλλάξουν μεταξύ του Ειρηνικού και Ατλαντικού. Εάν ηθέλες να περάσεις το κανάλι του Παναμά, κατά την φόρτωση να μην ξεπερασεις το βύθισμα των 12,04 μέτρων αλλιώς υπηρχαν ποινικά ρητρα. Εκτός από την αμοιβή μερικών χιλιάδων δολαρίων για να διασχύσεις το καναλι υπηρχε και ακόμα μια άλλη δαπάνη ποινικής ρήτρας ίδιου ποσου. Επιπλέον υπήρχαν οι δαπάνες για ενοικίαση μεταφορέων, συρσίματος, τρακτέρ, επιπλέοντες γερανοί, εργαζόμενους, που ξαναφορτώνουν στην άλλη πλευρά του καναλιού. Τα "PanaMax" μπορούσαν να φορτώσουν φυσικά περισσότερο, αλλά μόνο για το πέρασμα του καναλιού του Παναμά η ποσότητα φορτίου έπρεπε να παραμείνει περιορισμένη λόγω του βυθίσματος. όταν διασχίζαμε με τα Pana Max σκάφη μας, ήταν πάντα τρεις πιλότοι εν πλω. Ο ελευθερος χώρος που είχε το σκάφος οταν διέσχιζε το κανάλι του Παναμά ήταν γύρω στα 2 πόδια (1 πόδι = 0,3048μ) από κάθε πλευρά."


Μέτα αφηγείται ιστορίες απο τα ταξίδια του (που όπως καταλαβαίνεις πρέπει να κάτσω να τις διαβάσω πρώτα...είναι και 10 σελίδες). Τον έφαγε η αλμύρα τον άνθρωπο....!!