Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για τον νότο .
Ο ντόκος ήταν γεμάτος από κόσμο. Φορτηγά ξεφόρτωναν τρόφιμα ,και spare parts για το πλοίο. Σε κάθε γωνία του λιμανιού έβλεπες γυναίκες , και μικρά παιδία ,που είχαν έρθει να χαιρετίσουν κάποιον δικό του .Ζευγάρια αγκαλιασμένα ,και με τα τελευταία λόγια παρηγοριάς από εκείνον, πριν τον αποχωρισμό : να προσεχείς τα παιδία ...θα σε πάρω τηλέφωνο από το Ashdod αν μπορέσω ....να προσεχείς ....μην κλαις τέσσερις μήνες είναι και θα γυρίσω...θα σου γράφω κάθε μέρα ..... αλλά να μην είναι αρκετά για να απαλύνουν τον πόνο του χωρισμού! Άλλωστε έχουν χιλιοειπωθεί και πλέον δεν λειτουργούν σαν παρηγοριά.
Μόνον εγώ ήμουν μες την τρελή χαρά , που μετά από τόση προσπάθεια ,σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολο να βρεις δουλεία στα βαπόρια λόγο ανεργίας ,αλλά και διότι ήμουν λευκοφυλλαδίτης ,το όνειρο μου να ταξιδέψω είχε γίνει πραγματικότητα ! Δόκιμος ηλεκτρολόγος σε κρουαζιερόπλοιο,! Seychelles σας έρχομαι, σκεφτόμουν, και το χαμόγελο έφτανε μέχρι τα αυτιά! Το ταξίδι μας θα ήταν από Πειραιά - Ashdod –port said – Suez – Djibouti –Seychelles-Durban.Και μετά κρουαζιέρες στην South Africa ,Cape town-Durban και στα γύρο νησιά . Seychelles, Reunion, Mauricio, Comores.
-Σε 15 λεπτά το πλοίο θα αναχωρήσει .Παρακαλούνται οι επισκέπτες όπως εξέλθουν του πλοίου !ακούστηκε από τα μεγάφωνα στα Ελληνικά και στα αγγλικά .
Ο Γιώργος, έσφιξε για τελευταία φορά την Σοφία στην αγκαλιά του, σκούπισε διακριτικά τα δάκρια του ,κάτι της είπε χαμηλόφωνα στο αυτί, την φίλησε ,και κατευθύνθηκε προς την σκάλα του πληρώματος με το κεφαλή κάτω για να μην τον δουν κλαμένο οι άλλοι.
Ο Γιώργος ήταν γύρο στα σαράντα, από τους Φούρνους της Ικαρίας ,αλλά έμενε Πειραιά στην Νίκαια .Παιδιά δεν είχε ,μόνο την γυναίκα του, γι’ αυτό κάθε φορά που έφευγε ,η Σοφία ήταν ράκος.
Η θέση μου στο standby ,ήταν στην πρύμη, μαζί με τον υποπλοίαρχο τον καπετάν Δημήτρη ,τον υπολοστρόμο ,τον μαραγκό ,και τρεις ναύτες ,από τους οποίους ο ένας ήταν ο Γιώργος. -Μόλα όλα πλωρα- πρίμα ,ακούστηκε από το μεγάφωνο της πρύμης .
-Μόλα όλα η πρύμη ,απάντησε ο υποπλοίαρχος .
Οι εργάτες στο φουλ να πάρουμε του κάβους γρήγορα μέσα ,και αμέσως άρχισαν να ακούγονται τα απόνερα από τις προπέλες .Βιαία στην αρχή σαν να θελαν να σπρώξουν τον ντοκο ποιο πέρα, και μετά έγιναν γλυκά και απαλά σαν μουσική. Ένας γλυκός ήχος αποχαιρετισμού .Το πλοίο αργά -αργά άρχισε να απομακρύνετε από τον ντόκο.
Ο Γιώργος παράτησε τους κάβους και έτρεξε κατάπρυμα ,ανέβηκε σε μια μπιντα, και άρχισε να αναζητά με το βλέμμα του την Σοφία του . Μόλις την εντόπισε, άρχισε να κουνάει το χέρι του χαιρετώντας την. Ξαφνικά σκοτείνιασε και άρχισε να φωνάζει ανήσυχος ..
-Σοφία !Σοφία! με όση δύναμη είχε .
-Σοφία !Σοφία ! ξανά φώναξε ,όλο αγωνία.
Κοιτώντας προς το ντοκο είδα κόσμο να μαζεύεται πάνω από μια λιπόθυμη γυναίκα .
-Ρε γαμώτο τι έγινε ?Τι έπαθε ? μονολογούσε !
Το πλοίο όλο και απομακρυνόταν ,αργά αλλά σταθερά και βασανίστηκα για τον Γιώργο που ενώ ήταν μόνο εκατό μέτρα απόσταση ,δεν μπορούσε ούτε να τρέξει προς τα εκεί, αλλά ούτε να ακούσει τι γινόταν. Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά ! Αν και έχω την εντύπωση ότι του πέρασε από το μυαλό να πηδήξει στην θάλασσα και να παει κοντά της, διότι κοίταξε αρκετές φορές τα απόνερα αλλά ευτυχώς, δεν το έκανε .
Ο καπετάν Δημήτρης φώναξε από VHF (τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλεφωνά )την λάντζα που ήταν δεμένη δίπλα να μας πει τι συνέβαινε .
-Δεν είναι τίποτα, απάντησε ! Μια γυναίκα λιποθύμησε και ζητά κάποιον Γιώργο .Σίγουρα κάπου μαζί σας τον έχετε .Αυτή είναι η μοίρα των ναυτικών .Άλλος εδώ και άλλος στην Πόλη Καπταμήτσοοοο!. Άντε γεια καλά ταξίδια και ο Αϊ Νικόλας στην πλώρη σας !
-Νέτα πλωρα- πρίμα ,ακούστηκε από το μεγάφωνο ,και όλοι έφυγαν για της δουλείες τους, εκτός από μένα και τον Γιώργο. Αυτός να βρίζει ,ανάβοντας ένα ακόμη τσιγάρο, για την κολοδουλειά που διάλεξε, και εγώ να κοιτώ τον Πειραιά καθώς απομακρυνόμασταν, και κάνοντας όνειρα για τα καινούργια μέρη που θα συναντούσα ,αλλά και για την συνύπαρξη μου με τούτη την καινούργια ράτσα ανθρώπων ,που θα μοιραζόμουν 10 χρόνια μαζί τους !
Από εκείνη την ημέρα για μένα η πρύμη ήταν το ...φεύγω !σ’ αφήνω πίσω !Σ’ αποχωρίζομε !Εσένα ....πατρίδα ,μάνα , γυναίκα , φίλη !Αντίθετα η πλώρη ήταν το ...έρχομαι , γυρίζω ,επιστρέφω ,συναντώ !
(Σκεφτόμουν σε ποιον να αφιερώσω αυτήν την μικρή ιστορία. Στον Leo , efouskayak , Παναγιώτη , Νίκο , Roi ,Morgan ,Ευρυδίκη ,Ellinis ,Mastropanago, mastrobasili,paroskayak ,rosinante ,manolis m , voyager, nautiko,dimitris ,nikitasko,orion v,espero ,trakman ,scoufgian , Jerry P? Αλλά όλο και ξεχνούσα και κάποιον ,και φοβάμαι ότι σίγουρα έχω ξεχάσει πολλούς .Γι αυτό την αφιερώνω σε όλους εσάς τους φίλους μου .Το ποιοι είστε ?εσείς το ξέρεται !)
Απάντηση με παράθεση
Αρχική Δημοσίευση από mastrokostas
