Το σχόλιό σου, σχόλιό μου Καπτεν.. Απο την Κλαϊπέδα με αγαπη..!
Moderator
Το σχόλιό σου, σχόλιό μου Καπτεν.. Απο την Κλαϊπέδα με αγαπη..!
Τζόβενο
Ο Μάσλοου και οι εμπειρίες των ναυτικών...
Διάβασα όσα γράφτηκαν παραπάνω για το Μάσλοου, διάβασα και το μήνυμα στο μπουκάλι. Θέλω όμως να πω πως ακόμη δε βρέθηκε ένα κοινό μοντέλο κατασκευής του ανθρώπου. Καλά τα λέει ο Μάσλοου μα δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα. Και κυρίως γιατί ο Μάσλοου ξέχασε μια βασική παράμετρο. Το θάνατο.
Επιτρέψτε μου, μια και τόσος λόγος έγινε γι' αυτόν, να δημοσιεύσω την πυραμίδα του και στην ελληνική έκδοση:
Δε διαφέρει μόνο στη γλώσσα αλλά και στον αριθμό επιπέδων. Εδώ βλέπουμε πιο απλοποιημένη τη θεωρία του Μάσλοου. Φυσικά η όποια πυραμίδα δίνει μόνο μια συμβολική της απεικόνιση, δεν την αναπαριστά πλήρως.
Ακόμη όμως και αν τίποτε δεν είχε γράψει αυτός ο Μάσλοου και πάλι θα ξέραμε από τις σοφές παροιμίες του λαού μας πως νηστικό αρκούδι δε χορεύει... Υπάρχει δηλαδή μια λογική ακόμη και στους απλούς αγράμματους ανθρώπους του λαού για την τήρηση προτεραιότητας στην κάλυψη των αναγκών μας. Λογική που ανατρέπεται στον κάθε εκπρόσωπο του είδους άνθρωπος ανάλογα με τα μυαλά που κρατάει. Κι αλίμονο αν δε συνέβαινε αυτό, θα μοιάζαμε ρομποτάκια που υπακούουν πιστά στις αρχές προγραμματισμού τους. Ιδιαίτερα όμως οι ναυτικοί είναι μακράν του καλουπιού του απόλυτα φυσιολογικού ανθρώπου ή αν θέλετε του κοινού ανθρώπου... Μια δόση τρέλας την έχουν, τρέλα ωραία και ιερή θα έλεγα. Αλλιώς πώς όχι μόνο θα άντεχαν τη ζωή του καραβιού αλλά και θα τους άρεσε;
Διάβασα, λέω, όσα επιστημονικά έγραψαν διάφοροι εγγράμματοι φίλοι παραπάνω. Μα τα έγραψαν με βλέμμα στεριανό που δεν μπορεί να προσεγγίσει την αλήθεια της ζωής στη θάλασσα. Αλλιώς θα ήξεραν πως η πυραμίδα του Μάσλοου ταξιδεύει ανάποδα στη θάλασσα.
Ποιες βιολογικές - φυσιολογικές ανάγκες καλύπτει ο ναυτικός; Και σε ποιο βαθμό; Τι τρώει, τι πίνει, πού και πώς κοιμάται, ποιες οι συνθήκες θερμοκρασίας κλπ; Για το νερό βαπορέτας έχετε ακούσει; Για κρέατα που μένουν μήνες στα ψυγεία του πλοίου; Ξέρετε τι είναι να μη σε αφήνει το μπότζι να κοιμηθείς; Και τι θερμοκρασίες επικρατούν στον Περσικό ή στα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης; Θυμάμαι στη Γερμανία να παραφουσκώνουμε τις φόρμες μας με τσαλακωμένες εφημερίδες για να αντέξουμε το κρύο. Και να λιώνουν οι σόλες μας εκεί κάτω στον Περσικό. Και μη μιλήσουμε για τους μηχανικούς. Γιατί αυτοί βρίσκονται διαρκώς στα καζάνια της κολάσεως.
Και όμως ο ναυτικός αντέχει. Και πρέπει να αντέχει. Δεν έχει πάει για κρουαζιέρα. Και τα ίδια θα πω για το επόμενο επίπεδο του Μάσλοου. Ειδικά γι' αυτό. Ποια ασφάλεια; Υπάρχει η απόλυτη ασφάλεια όταν ταξιδεύεις μεσοπέλαγα; Αστεία πράγματα. Και οι έξυπνοι ναυτικοί γι' αυτό κοιμούνται πάντα με την πόρτα στο γάντζο. Το αντέχουν όμως και αυτό. Όπως αντέχει ο ακροβάτης να περπατά στο σκοινί και χωρίς δίχτυ ασφαλείας από κάτω.
Βεβαίως ο Μάσλοου θα ήταν πανευτυχής αν ήξερε πως κάποτε που έπεσα σε κυκλώνα - 19 Φεβρουαρίου 1982, κάπου στον Ινδικό - έτρεξα στην κουζίνα και μαγείρεψα μια σούπα αβγολέμονο. Να πάω χορτασμένη, έτσι σκέφτηκα. Θα έτριβε τα χέρια του και θα έλεγε ιδού, προηγείται η ικανοποίηση των φυσιολογικών αναγκών και έπεται η ανάγκη της ασφάλειας!!!
Μα θα έμενε με την απορία πώς γίνεται μετά τέτοια εμπειρία να λαχταράει ο άνθρωπος να την ξαναζήσει. Θα σήκωνε τα χέρια ψηλά και θα καλούσε επειγόντως ψυχίατρο να με εξετάσει. Αυτό όμως που θα έπρεπε πρωτίστως να κάνει, αν ήξερε τι σημαίνει ναυτικός, θα ήταν να τουμπάρει ο ίδιος την πυραμίδα του. Και να θέσει προτεραιότητα στην αυτοπραγμάτωση. Γιατί αυτή η τρέλα διακατέχει το ναυτικό. Να ζήσει το όνειρό του. Και μπροστά σ' αυτό παραβλέπει όλα τα άλλα που ο σοφός ερευνητής έθεσε. Και μόνο ο καλλιτέχνης με την ευαισθησία του το έπιασε:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?in...s&song_id=1145
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!
Το ένα είναι αυτό. Πως ο Μάσλοου μίλησε για τους απλούς καθημερινούς και συνηθισμένους ανθρώπους. Όχι για τις εξαιρέσεις... που η ευτυχία τους είναι γραμμένη στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών τους, κατά που είπε η Κατερίνα Γώγου.
Το άλλο, και το έγραψα ήδη, είναι ο θάνατος. Αυτόν ο Μάσλοου τον ξέχασε τελείως. Ευτυχώς όμως έχουμε έναν νεοέλληνα στοχαστή που τον μελέτησε σε βάθος. Ο Δημήτρης Λιαντίνης. Που είπαν ότι χάθηκε μια μέρα στον Ταΰγετο.
Τον γνώρισα όταν πια άφησα τα καράβια. Σπουδάζοντας για το δεύτερο επάγγελμά μου. Και επιτέλους κατάλαβα ότι δεν ήμουν τρελή που ένιωθα τέτοια ευτυχία όταν ταξίδευα. Τι έμαθα από το Λιαντίνη; Πως οι δύο πανεπίσκοποι νόμοι όχι μόνο της ζωής μας μα και του σύμπαντος, είναι ο έρωτας και ο θάνατος. Ούτε τα πέντε ούτε και τα οκτώ επίπεδα του Μάσλοου. Ο έρωτας και ο θάνατος σηματοδοτούν τη ζωή μας και ανάμεσα τους πορεύεται η ζωή μας. Φυσικά δεν επιτρέπει ο χώρος να αναλύσω τη θεωρία του Λιαντίνη. Θα περιοριστώ μόνο σε τούτο:
Το μεγαλύτερο και άλυτο πρόβλημα του ανθρώπου είναι ο θάνατος. Ωχριούν μπροστά του όλα τα άλλα. Και ωχριά και κάθε άνθρωπος όταν συνειδητοποιήσει πως ο θάνατος είναι το μοιραίο τέλος. Είτε είναι μούτσος σε σαπιοκάραβο είτε και ο γιος του Ωνάση. Υπάρχει όμως φάρμακο να νικήσεις το φόβο του θανάτου. Να ζήσεις τη ζωή σου όσο πιο ωραία γίνεται. Να την ρουφήξεις ως την τελευταία της σταγόνα.
Ο ναυτικός αυτό κάνει. Ζει μια ζωή εκτός ορίων γιατί αυτό γουστάρει. Κι αυτό τον γεμίζει ικανοποίηση. Αυτό και τον κάνει να αψηφά τον κίνδυνο του επαγγέλματος. Για να μην πω ότι τον εξιτάρει.
Όσο για το σεξ... εκεί θα διαφωνήσω τελείως. Στη δική μου φιλοσοφία υπάρχει η λέξη έρωτας. Και η ανάλυσή του έγινε άπαξ δια παντός από τη Διοτίμα στο Συμπόσιο του Πλάτωνα.
http://educandus.forumotion.com/foru...topic-t296.htm
Εκεί και υπάρχουν οι αναβαθμοί του έρωτα και η απελευθέρωσή του από την αμερικάνικη εκδοχή που τον εγκλωβίζει στο σεξ και μόνο. Ναι, υπάρχει και ο έρωτας των ωραίων σωμάτων. Μα είναι ένας κατώτερος αναβαθμός. Οι ναυτικοί καταφέρνουν για βδομάδες ή και μήνες να ζουν χωρίς σεξ. Γιατί βρίσκονται σε υψηλότερο αναβαθμό έρωτα. Και κυοφορούν στις ψυχές τους κυρίως και όχι στο σώμα. Τυχαίο λοιπόν δεν είναι που πολλοί ναυτικοί κρύβουν μέσα τους έναν ποιητή.
Ούτε είναι τυχαίο που οι έλληνες που "γέννησαν" έναν Σωκράτη και έναν Πλάτωνα, είναι από αρχαιοτάτων χρόνων λαός θαλασσινός. Και η θάλασσα έρωτας είναι. Αλλά και διδάσκει τον έρωτα.
Ο Μάσλοου... τι ξέρει ο Μάσλοου και από θάλασσα και από έρωτα; Γι' αυτό και δεν κατάφερε να μιλήσει για το θάνατο. Αντίθετα με τους ναυτικούς. Που με το θάνατο τα έχουν βρει και σύντροφο τον έχουν στα ταξίδια χωρίς να τους τρομάζει στο ελάχιστο. Είναι γιατί η ζωή τους είναι γεμάτη έρωτα. Και το μόνο που τους φοβίζει είναι όσα έγραψε ο Νίκος Καββαδίας στον ιδανικό του εραστή:
"Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
… Και εγώ που επόθησα μια μέρα να ταφώ,
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
θα ΄χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες."
Ναι, θα τρελαινόταν ο ίδιος ο Μάσλοου, αν ήξερε πως εκείνη τη μέρα του Φλεβάρη, που πέσαμε σε κυκλώνα, κι αφού έφαγα τη σούπα αβγολέμονο, πήγα και σκάλισα στο ημερολόγιό μου στίχους του Καββαδία. Για το θλιμμένο δόκιμο εν ώρα κινδύνου:
«Και τέσσερα σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά
και ένα θλιμμένο δόκιμο που δε θα τα φορέσει.»
η σελίδα του ημερολογίου δια του λόγου το αληθές
και για να υπηρετήσουμε και το θέμα...
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Kapetanissa : 10-07-2010 στις 22:16
Τζόβενο
Να σαι καλά...Κάθε φορά που γράφεις νιώθω μια ευφορία που δε μπορώ να την περιγράψω..Να'σαι καλά kapetanissa....
Everybody dies....but not everybody lives!
Administrator
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Παναγιώτης : 09-07-2010 στις 22:40
Ναύτης
Επιτέλους!
Αντε και ζαλίστηκα με τον Μασλο..αυτόν!
Ποιά είναι αυτά τα άτομα Παναγιώτη;;
Administrator
Τι μου εχουν τραγουδήσει σε καραοκε ,και τι έχω χορέψει το κέρατο μου !:roll:
Σιγκαπούρη 1991, και το τραγούδι είναι από Ινδονησία !
Moderator
Και μια πιο παραδοσιακη Ιαπωνεζικη γεφυρα.
Συνημμένο Αρχείο 124422
Senior Moderator
Ο τηλέγραφος
Αρχική Δημοσίευση από Eng
Μου θύμισες κάτι Γιώργο και θα σας το μεταφέρω όσο πιο συνοπτικά μπορώ. Junior Ανθυποπλοίαρχος (3rd Officer) τότε στο Andros της N.J.G, μετά από 4 μήνες στην ράδα του Σατ Ελ ¶ραμπ, περιμένοντας την σειρά μας για εκφόρτωση σιτηρών στην Μπάσρα (Βασόρα) του Ιράκ. Οι σχέσεις Ιράκ - Ιράν σε τεντωμένο σχοινί. Ανεβαίνουμε το ποτάμι και έξω απο το Χοραμσάρ του Ιράν, ακούμε πυροβολισμούς. Ο πιλότος μας συμβουλεύει να πούμε στην πλώρη (stand by Γραμματικός-Λοστρόμος) να καλυφτούν και ποροσπαθούμε να καλυφθούμε κι εμείς μέσα στη γέφυρα. Μια σήκωνε κεφάλι ο πιλότος μια ο καπετάνιος και δίνανε εντολές στον τιμονιέρη. Το λιμάνι του Χοραμσάρ δίπλα μας δεξιά, κι εγώ "καλύτφτηκα" πίσω από έναν ολόϊδιο τηλέγραφο. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον..... 2-3 μέρες μετά ήρθε στην Μπάσρα κι έδεσε, δυο βαποριές μπροστά μας το φορτηγό (με ακομμοδέσιο στην μέση) με το όνομα Δημήτριος.
Τα τραύματα του πλοίου στο ακομμοδέσιο ήταν διαμπερή, ο μαρκόνης σοκαρισμένος μας διηγήθηκε ότι ένα βλήμα πέρασε 10 εκατοστά πάνω από το σώμα του, ενώ ήταν ξαπλωμένος στην κουκέτα του.
Κι εγώ φυλάχτηκα πίσω από τον τηλέγραφο! :roll:
Μετά την εξιστόριση του μαρκόνη σκέφτηκα την ....... μου. Ήταν το τελευταίο πλοίο που έφθασε στην Μπάσρα τον Σεπτέμβριο του 1980, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος Ιράν - Ιράκ, όπου σκηνές σαν τις σημερινές της Λιβύης ακολούθησαν, οδικά προς το Κουβέϊτ από χιλιάδες Ρώσους, Ινδούς και πληρώματα Ελληνικών πλοίων. Η αγωνία μας κράτησε κάπου ένα μήνα πριν βγούμε και μέσω του Κουβέϊτ, με ενέργειες της εταιρείας και της Ελληνικής πρεσβείας στο Κουβέϊτ γυρίσαμε ασφαλώς στα σπίτια μας. Θα πρέπει να πω ότι ο Έλληνας πρέσβης τότε είχε φιλοξενήσει πολύ κόσμο μέσα στο σπίτι του. Ανθρώπους που οι πλοιοκτήτριες Εταιρείες δεν είχαν μεριμνήσει τον επανπατρισμό τους κλπ κλπ.
Ζητώ συγγνώμη για το off topic και την πολυλογία.
Γι σένα Γιώργο που μου ξύπνησες μνήμες, σ ευχαριστώ, αλλάκαι για τον φίλο ithakos που του άρεσε ο τηλέγραφος "σωτηρία μου"
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Παναγιώτης : 26-02-2011 στις 18:19
Δόκιμος Πλοίαρχος
Φίλε Leo σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας...
Πάντα φυλασσόμαστε από κάτι που όταν το βλέπουμε ειδικά κάθε μέρα όπως εσύ τότε δεν του δίνουμε σημασία και όμως κάποτε γίνεται σημαντικό
Να είσαι καλά και γερός πάντα...
Ανθυποπλοίαρχος
Aυτά τα λόγια !!! η περιγραφή !!! φυσικά και από κάποιους άλλους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ που έχουμε ακούσει εμείς οι θνητοί, αγγίζουν τις καρδιές μας.Μου θύμισες κάτι Γιώργο και θα σας το μεταφέρω όσο πιο συνοπτικά μπορώ. Junior Ανθυποπλοίαρχος (3rd Officer) τότε στο Andros της N.J.G, μετά από 4 μήνες στην ράδα του Σατ Ελ ¶ραμπ, περιμένοντας την σειρά μας για εκφόρτωση σιτηρών στην Μπάσρα (Βασόρα) του Ιράκ. Οι σχέσεις Ιράκ - Ιράν σε τεντωμένο σχοινί. Ανεβαίνουμε το ποτάμι και έξω απο το Χοραμσάρ του Ιράν, ακούμε πυροβολισμούς. Ο πιλότος μας συμβουλεύει να πούμε στην πλώρη (stand by Γραμματικός-Λοστρόμος) να καλυφτούν και ποροσπαθούμε να καλυφθούμε κι εμείς μέσα στη γέφυρα. Μια σήκωνε κεφάλι ο πιλότος μια ο καπετάνιος και δίνανε εντολές στον τιμονιέρη. Το λιμάνι του Χοραμσάρ δίπλα μας δεξιά, κι εγώ "καλύτφτηκα" πίσω από έναν ολόϊδιο τηλέγραφο. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον..... 2-3 μέρες μετά ήρθε στην Μπάσρα κι έδεσε, δυο βαποριές μπροστά μας το φορτηγό (με ακομμοδέσιο στην μέση) με το όνομα Δημήτριος.
Τα τραύματα του πλοίου στο ακομμοδέσιο ήταν διαμπερή, ο μαρκόνης σοκαρισμένος μας διηγήθηκε ότι ένα βλήμα πέρασε 10 εκατοστά πάνω από το σώμα του, ενώ ήταν ξαπλωμένος στην κουκέτα του.
Κι εγώ φυλάχτηκα πίσω από τον τηλέγραφο! :roll:
Μετά την εξιστόριση του μαρκόνη σκέφτηκα την ....... μου. Ήταν το τελευταίο πλοίο που έφθασε στην Μπάσρα τον Σεπτέμβριο του 1980, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος Ιράν - Ιράκ, όπου σκηνές σαν τις σημερινές της Λιβύης ακολούθησαν, οδικά προς το Κουβέϊτ από χιλιάδες Ρώσους, Ινδούς και πληρώματα Ελληνικών πλοίων. Η αγωνία μας κράτησε κάπου ένα μήνα πριν βγούμε και μέσω του Κουβέϊτ, με ενέργειες της εταιρείας και της Ελληνικής πρεσβείας στο Κουβέϊτ γυρίσαμε ασφαλώς στα σπίτια μας. Θα πρέπει να πω ότι ο Έλληνας πρέσβης τότε είχε φιλοξενήσει πολύ κόσμο μέσα στο σπίτι του. Ανθρώπους που οι πλοιοκτήτριες Εταιρείες δεν είχαν μεριμνήσει τον επανπατρισμό τους κλπ κλπ.
Ζητώ συγγνώμη για το off topic και την πολυλογία.
Γι σένα Γιώργο που μου ξύπνησες μνήμες, σ ευχαριστώ, αλλάκαι για τον φίλο ithakos που του άρεσε ο τηλέγραφος "σωτηρία μου"
ΝΑΥΤΙΚΟΙ να είστε όλοι καλά.
Δικαιώματα - Επιλογές
Απάντηση με παράθεση
