Η πιο γνωστή επιχειρηματική δραστηριότητα του Γεωργίου Π. Λιβανού στη χώρα μας, πέραν της ποντοπόρου ναυτιλίας, ήταν και παραμένουν τα «ιπτάμενα δελφίνια», που έκαναν την εμφάνισή τους στον Αργοσαρωνικό πριν από 21 χρόνια, ανατρέποντας «συμβατικούς τρόπους μεταφοράς» δεκαετιών. Η ιδέα για τη δρομολόγησή τους, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ήρθε από τη μακρινή χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και από έναν επιστήθιο φίλο και στενό συνεργάτη για χρόνια του έλληνα εφοπλιστή. Το «αφεντικό» του ναυπηγείου Χακοντάτε στη Βόρεια Ιαπωνία ονόματι Γκόντα ήταν ο άνθρωπος που παρακίνησε τον Γ. Π. Λιβανό να ασχοληθεί επιχειρηματικά με τα «ιπτάμενα δελφίνια». Επιπλέον, ο ιάπωνας μάνατζερ αποτέλεσε και τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον έλληνα εφοπλιστή και στους Ρώσους που διέθεταν τα σκάφη.

Τα δύο παρατημένα στην Ελευσίνα υδροπτέρυγα «made in USSR» αποτέλεσαν την πρώτη μαγιά για τον στόλο της CERES, που έφτιαξε το ορμητήριό του στη μαρίνα Ζέας, στον Πειραιά. Τα «ιπτάμενα δελφίνια», όπως καθιερώθηκε να λέγονται τα ιδιόρρυθμα σκάφη που δεν «πατούσαν» το νερό, ξεχύθηκαν στον Αργοσαρωνικό. Στις αρχές εκτελούσαν το δρομολόγιο Πειραιάς - Πόρος - Υδρα - Σπέτσες, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια η «προαστιακή» γραμμή της Αίγινας, τα νησιά των Βόρειων Σποράδων, λιμάνια της Νοτιοανατολικής Πελοποννήσου, τα μικρά και τα μεγάλα νησιά των Κυκλάδων.

Τα δύο σοβιετικά υδροπτέρυγα έγιναν με την πάροδο του καιρού τριάντα, ενώ σχεδόν τίποτα «εσωτερικά» και «εξωτερικά» δεν θύμιζε την αρχική καταγωγή τους. Και αυτό γιατί άλλαξαν τα πάντα μέσα και έξω: από μηχανές, πτερύγια και έλικες ως τα καθίσματα και τα συστήματα εξαερισμού. Παράλληλα δημιουργήθηκε υποδομή (όπως η ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα στο Πέραμα ή η εγκατάσταση ενός γερανού 140 τόνων στις εγκαταστάσεις του ΟΛΠ) για την αυτοδύναμη κάλυψη των απαραίτητων εργασιών συντήρησης, καθαρισμού κλπ.

Το επιχειρηματικό εγχείρημα των «ιπτάμενων δελφινιών» όχι μόνον πέτυχε αλλά έδωσε την ευκαιρία να δεθούν οι σχέσεις του Γ. Π. Λιβανού με τους τότε σοβιετικούς αξιωματούχους. Αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων, η συνεργασία των δύο πλευρών στον ναυτιλιακό τομέα και ειδικότερα στον τομέα της μεταφοράς παραγώγων προϊόντων του πετρελαίου. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του '80 οι αξιωματούχοι της Μόσχας δέχθηκαν να παραχωρήσουν την πρωτοκαθεδρία του συνεταιρισμού τους στον έλληνα εφοπλιστή, ο οποίος ανέλαβε να δώσει παραγγελία σε κορεατικά ναυπηγεία για το «χτίσιμο» καινούργιων πλοίων. Τα περισσότερα από αυτά τα πλοία αγοράστηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης από τον Λιβανό «σε λογικές τιμές», όπως παρατηρούν ειδικοί εμπειρογνώμονες της ναυτιλιακής αγοράς.
(Πηγη : To Βημα)

Στις παρακατω φωτο διακρινεται το 3d μοντελο Flying Dolphin XXI που κατασκευασα για το Virtual Sailor. Το ''εντυσα'' με τα χρωματα και τα σινιαλα της θρυλικης Ceres, γιατι τα θεωρω ετσι πιο ομορφα,πιο ιστορικα και πιο κοντα σε αυτο που καποτε μικρο με ενθουσιαζε, το "ιπταμενο δελφινι".